Ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα για το σχολικό έτος 2014-15 με συντονίστρια την καθηγήτρια Κόπανου Ευθαλία (ΠΕ 14 04) και συμμετέχοντες καθηγητές τους: Δημάδη Ηλία (ΠΕ 19), Ίτσιου  Ελισάβετ (ΠΕ 02) και Πατραμάνη Ευαγγελία (ΠΕ 05).

Συμμετείχαν οι μαθητές του Α2 τμήματος του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων.

Αρχικά ασχοληθήκαμε με τους δύο μύθους :τον μύθο της Πανδώρας και αυτόν του Προμηθέα. Στη συνέχεια ερευνήθηκαν τα πεδία: θετικές κι αρνητικές επιδράσεις της τεχνολογίας στη ζωή των ανθρώπων.

Επισημάνθηκαν ηθικοί προβληματισμοί ως προς την εφαρμογή της τεχνολογίας σε τομείς όπως η Γενετική Μηχανική (επέμβαση του ανθρώπου στο γενετικό υλικό οργανισμών-Κλωνοποίηση ,Μετάλλαξη).

Προβληματιστήκαμε στο πώς θα ήταν η ζωή των ανθρώπων, χωρίς τη χρήση της τεχνολογίας στην καθημερινότητά τους.

Μετά από έρευνα σε διάφορες πηγές πληροφόρησης, καταλήξαμε ότι θα θέλαμε να σας συστήσουμε ένα βίντεο ,που γυρίστηκε από τον κ. Γραμματικάκη Γεώργιο, με τίτλο «Ο αιώνας της τεχνολογίας» για την τηλεοπτική σειρά της  ΕΡΤ «Αναζητώντας τη Βερενίκη». Στο συγκεκριμένο βίντεο, περιγράφεται η εξέλιξη της τεχνολογίας, από την ανακάλυψη του τροχού ως τον αποικισμό του Γαλαξία. Μια αναδρομή στην εξέλιξη της τεχνολογίας με έμφαση τον 20ο αιώνα, οι προοπτικές, οι προσδοκίες, οι φόβοι και οι επιφυλάξεις για το μέλλον, που είναι ήδη παρόν. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς «Αναζητώντας τη Βερενίκη» ο Καθηγητής ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Πρόεδρος του Ι. Τ. Ε. (Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας της Κρήτης) μιλά για το τέλος της τεχνολογικής αθωότητας. Οι Ερευνήτριες του Ι. Τ. Ε. ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΙΩΤΗ και ΙΩΑΝΝΑ ΣΕΡΓΙΩΤΗ δείχνουν εφαρμογές των Laser στην επιστήμη και την τέχνη, ένα ρομπότ με μυθικό όνομα χορεύει βαλς, ο Καθηγητής ΛΕΩΝ ΦΡΕΡΗΣ, στην ΑΓΓΛΙΑ, μας μιλά για το ενεργειακό πρόβλημα, ο Καθηγητής ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ, για τη χρήση της πληροφορικής και της μικροηλεκτρονικής στην Αστρονομία και ο Καθηγητής ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΙΧΡΙΤΖΗΣ, Διευθυντής του GMD της ΒΟΝΝΗΣ, μιλά για την εικονική πραγματικότητα, την ύλη και το πνεύμα. Τέλος, ο μεγάλος Φυσικός STEPHEN HAWKING μιλά για την ευθύνη των επιστημόνων, αλλά και της κοινωνίας, στη χρήση της τεχνολογίας και οραματίζεται το πεπρωμένο μας.

Οπότε, τίθενται οι προβληματισμοί  για το πολυπαραγοντικό και πολύπλευρο  θέμα, αν τελικά, είναι η τεχνολογία, «ευλογία ή κατάρα»?.

Απομένει ,λοιπόν  στους ανθρώπους ,η σωστή χρήση, αυτού του πολύτιμου εργαλείου ,που ονομάζεται ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.

http://www.hprt-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=26854&autostart=0

Η υπεύθυνη  καθηγήτρια

Κόπανου Ευθαλία ΠΕ (14 04)

Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄τάξης Χατζή Μαρία και Πατουλιώτη Μαρίνα 

Στις 27 Απριλίου, πραγματοποιήθηκε η εκδρομή στη Θεσσαλονίκη, μια εκδρομή που όλοι περιμένανε με ανυπομονησία και χαρά. Όλοι ήταν έτοιμοι για μία πληθώρα αξέχαστων και φανταστικών εμπειριών. Και η εκδρομή άρχισε κάπως έτσι?

Είχαμε ήδη φτάσει στην Θεσσαλονίκη χωρίς καν να το έχουμε αντιληφθεί. Το άρωμα τη ς θάλασσας σε συνδυασμό με τα πασίγνωστα αξιοθέατα της  συμπρωτεύουσας της χώρας μας δημιουργούσαν στο μυαλό μας ένα μαγευτικό κλίμα, ένα σύνολο από αμέτρητες, γεμάτο ζωντάνια εικόνες. Τη πρώτη μας στάση αποτελούσε το Βυζαντινό Μουσείο., του οποίου η ίδρυση αποφασίστηκε το 1913, ένα μόλις χρόνο μετά από την απελευθέρωση της πόλης. Τριγυρνώντας ανάμεσα στα πολυάριθμα εκθέματα του μουσείου, αισθανθήκαμε ένα δέος ενώ η μηχανή του χρόνου, μας ταξίδεψε μέσα από τους αιώνες, στην καθημερινή ζωή του Βυζαντίου. Επιπλέον, η ταξινόμηση των εκθεμάτων μας τράβηξε το ενδιαφέρον, καθώς μας άφησε να σχηματίσουμε μια ολοκληρωμένη άποψη για ορισμένες όψεις του βυζαντινού πολιτισμού. Μετά από μία σύντομη περιήγηση μέσα στα κεντρικά αλλά και στα παραδοσιακά στενά της πόλης φτάσαμε στο βαρυσήμαντο ναό του πολιούχου της πόλης, του Αγίου Δημητρίου. Μας συνεπήρε η πληροφορία πως ο Ναός χτίστηκε πάνω από ένα ρωμαϊκό λουτρό στο οποίο μαρτύρησε ο άγιος το 303 καθώς επίσης ότι αναγνωρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ωστόσο εντύπωση μας έκανε το γεγονός πως η χρονολογία ανέγερσης του Ναού δεν είναι επακριβώς γνωστή. Παράληψη θα ήταν να μην αναφερθούμε στην οστεοθήκη του Αγίου, που βρίσκεται σε ένα εσωτερικό παρεκκλήσι του Ναού. Κάθε χρόνο  προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες οι οποίοι  σπεύδουν να προσκυνήσουν τα οστά του.

Στην συνέχεια, αφού μείναμε ελεύθεροι  από τους καθηγητές, εξερευνήσαμε σαν μικροί εξερευνητές κάθε γωνιά της πόλης. Απολαύσαμε τα ψώνια μας και την ομορφιά της πλατείας Αριστοτέλους, όπου χτυπάει η καρδιά της πόλης. Βέβαια, πρέπει να επισημάνουμε πως μας γοήτεψε ιδιαίτερα η πελώρια οδός Τσιμισκή με τα καταστήματά της να δεσπόζουν σαν ένας ολόκληρος «λαός».  Αλλάζοντας κατεύθυνση, βρεθήκαμε κατά μήκος της παραλίας όπου απολαύσαμε το γρήγορο φαγητό μας μυρίζοντας την αλμύρα της θάλασσας. Φυσικά, από αυτήν την εξερεύνηση δεν θα μπορούσε να λείψει ο Λευκός Πύργος ένα οχυρωματικό έργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα. Προχωρώντας προς την προβλήτα χαλαρώσαμε αφού καθίσαμε στο άκρο της παραλίας, αγναντεύοντας το απέραντο πέλαγος. Ακόμα ,θα μας μείνουν αξέχαστες οι φωτογραφίες που βγάλαμε με φόντο το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Τέλος, μία από τις πιο χαρούμενες και διασκεδαστικές στιγμές της εκδρομής μας ήταν η ομαδική βόλτα της Β΄ τάξης περιμένοντας τους καθηγητές. Έπειτα, γεμάτοι ενθουσιασμό αλλά και λύπη που η εκδρομή έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της, επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.. Αργά το βράδυ, φτάσαμε στην πόλη μας, όπου κουρασμένοι από την εντυπωσιακή αυτή εκδρομή, ξαναειδωθήκαμε με τους δικούς μας. Αυτή η εκδρομή θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μας . Είμαστε σίγουρες πως κάθε μαθητής που συμμετείχε σε αυτήν την εκπαιδευτική εκδρομή θα ήθελε με την πρώτη ευκαιρία να βρεθεί ξανά σε αυτήν την αξιέπαινη πόλη.

Παρουσίαση από τις μαθήτριες της Β΄τάξης Χατζή Μαρία και Πατουλιώτη Μαρίνα

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Ο  ναός  της  Αγίας  Σοφίας, στον  πολυετή  βίο  του, δεν  υπέστη  μόνο  καταστροφές ως  κτίριο, οι  οποίες  και  μπορούσαν  να  επισκευασθούν. Καταστροφές  υπέστη  και  στον  εσωτερικό  του  πλούτο, φορητό  και  μη, ο  οποίος  εσυλήθη  και  κατεστράφη. Αυτός  δε  ο  πλούτος  δεν  ήταν  δυνατό  να  αποκατασταθεί. Διακόσια  πενήντα  χρόνια  πριν  ακόμη  οι  Τούρκοι  πατήσουν  το  πόδι  τους  στην  Κωνσταντινούπολη, η  πρωτεύουσα  του  Βυζαντινού  κράτους  καταλαμβάνεται  από  τους  Λατίνους (1204). Τότε  λεηλατήθηκαν  και  συλήθηκαν  τα  πάντα. Την  ίδια  δε  τύχη  είχε  και  ο   λαμπρότερος  ναός  της  Χριστιανοσύνης. Οι  Λατίνοι  δεν  σεβάστηκαν  τον  οίκο  του  Θεού  στον  οποίο  και  οι  ίδιοι  διατείνονταν  ότι  πίστευαν. Οι  πύλες  του  ναού, ο  ιερός  Άμβωνας, το  ιερό  Βήμα, η  αγία  Τράπεζα  κατακερματίσθηκαν. Αρπάχτηκαν  δε  μαζί  με  πολλά  άλλα  ιερά  και  πολύτιμα  σκεύη  και  έπιπλα  και   άμφια. Και  άλλα  από  αυτά  τα  μοιράστηκαν  μεταξύ  τους, άλλα  δε  μεταφέρθηκαν  στην  Ευρώπη  και  πουλήθηκαν  έναντι  μεγάλων  ποσών. Μεταξύ  των  συληθέντων  και  πωληθέντων  ήταν πολλά ιερά λείψανα και κειμήλια του αρχέγονου ανατολικού χριστανισμού: ο  ακάνθινος  στέφανος, η  λόγχη, ο  σπόγγος, ο  χιτώνας  και  μέρος  του  Τιμίου  Σταυρού, τα  οποία  πουλήθηκαν   στον  βασιλιά  της  Γαλλίας  Λουδοβίκο  τον  Θ΄ αντί  400.000  φράγκων. Σήμερα ορισμένα από αυτά  υπάρχουν  στον  ναό  της  Αναστάσεως, στην  Ιερουσαλήμ, και  συγκεκριμένα  στο  Τρίγωνο  του  Γολγοθά. Άλλα  από  αυτά  κόσμησαν  και  εξακολουθούν  να  κοσμούν  τους  ναούς  και  τις  πλατείες  των  διαφόρων  δυτικών  πόλεων, όπως  π.χ.  τον  ναό  του  Αγίου  Μάρκου  και  την  πλατεία  του  στη  Βενετία.

Για  να  μεταφέρουν  τα  λάφυρα  από  τον  ναό  της  Αγίας  Σοφίας  στο  πλοίο, το  οποίο  βρίσκονταν  αγκυροβολημένο  στο  λιμάνι, οι  Λατίνοι  εισήγαγαν  όνους  και  ημιόνους  μέσα  στο  ναό  και  τα  φόρτωναν. Δεν  έφτανε  όμως  αυτό. Η  ασέβειά  τους  είναι  ανωτέρα  κάθε  περιγραφής. Έπαιρναν  τα  άγια  ποτήρια  και  αφού  έχυναν  στη  γη  την  Αγία  Κοινωνία, τα  μεταχειρίζονταν  κατόπιν  ως  κοινά  ποτήρια  για  να  πίνουν  κρασί  και  νερό. Τα  κείμενα  των  ιερών  Ευαγγελίων  καταστρέφονταν. Κατόπιν  έπαιρναν  τα  επίχρυσα  και  με  πολύτιμους  λίθους  διακοσμημένα  περικαλύμματά  τους, τα  οποία  μεταφερόμενα  στην  Ευρώπη  κάλυπταν  τα  δικά  τους  Ευαγγέλια. Σε  όλο  το  διάστημα  της  κατοχής  της  Κωνσταντινούπολης  από  τους  Λατίνους (1204-1261)  η  Αγία  Σοφία  είχε  μετατραπεί  σε  ρωμαιοκαθολικό  ναό. Την  επισκεύασαν  μερικώς, παρουσιάζοντας  μερικά  αναλήμματα  με  δυτική  εμφάνιση.

Όταν  το  126 Continue reading →