Ήταν τέλος του προηγούμενου μήνα όταν με το σχολείο μας πραγματοποιήσαμε περιβαλλοντική επίσκεψη στην Άρτα. Ο προορισμός μας χαρακτηρίζεται από πλούσιο φυσικό περιβάλλον. Οι δύο μέρες που διήρκησε η εκδρομή, πραγματικά ήταν λιγοστές για ένα τόσο ενδιαφέρον φυσικό τοπίο.
Ξεκινήσαμε νωρίς από την πόλη των Τρικάλων, για να αρχίσει η πολυπόθητη εκδρομή μας. Πρώτος μας σταθμός το Μέτσοβο. Η θέα μαγευτική, μέσα στα επιβλητικά έλατα που στολίζουν την περιοχή. Το μεγαλείο της φύσης των Ηπειρώτικων βουνών. Έπειτα από μια γρήγορη στάση, το λεωφορείο μας συνέχισε για τον τελικό μας προορισμό. Καθ? όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, δεν χορταίναμε να παρατηρούμε τη μαγεία της φύσης. Όλα τόσο αρμονικά φτιαγμένα και συνδυασμένα μεταξύ τους. Μια πανδαισία!
Η διαδρομή εξελίχτηκε τόσο γρήγορα, που φτάσαμε στο ξενοδοχείο χωρίς να το καταλάβουμε. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, ξεκινήσαμε για το περιβαλλοντικό κέντρο της πόλης. Μόλις αφιχθήκαμε, ξεκινήσαμε ένα μικρό περίπατο μέσα στη φύση. Σταθήκαμε σε ένα μικρό ακρωτήριο, που στο τέλος του δέσποζε μοναχικός ένας γραφικός φάρος. Εξερευνήσαμε το φυσικό περιβάλλον, πληροφορηθήκαμε για τη χλωρίδα και την πανίδα. Ένα από τα σημαντικότερα πτηνά της περιοχής, που τελούν υπό εξαφάνιση, είναι ο Αργυροπελεκάνος. Το συγκεκριμένο είδος παρουσιάζει εντυπωσιακό τρόπο αναπαραγωγής. Ένα γεγονός που μας προκάλεσε την ανησυχία, ήταν η υπερβολική αλιεία, που προκαλεί έντονες παρεμβάσεις στην ισορροπία του τοπικού οικοσυστήματος.
Στη συνέχεια, μεταβήκαμε πίσω στο περιβαλλοντικό κέντρο, όπου παρακολουθήσαμε πλούσιο και ενδιαφέρον οπτικοακουστικό υλικό για την περιοχή. Η έκθεση για τους παραδοσιακούς τρόπους αλιείας, ήταν πολύ διαφωτιστική και ενημερωτική. Η πρώτη μέρα της εκδρομής μας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της, αφήνοντας μας πολύ όμορφες εντυπώσεις, τόσο από τις γνώσεις που αποκομίσαμε, όσο και από τα πανέμορφα τοπία που αντικρίσαμε.
Η δεύτερη μέρα μόλις είχε ξεκινήσει. Προορισμός μας ο Υδροηλεκτρικός σταθμός του Πουρναρίου. Εκεί μας περίμενε ένας πολύ ευγενικός κύριος, που εργάζεται στο σταθμό, ο οποίος θα μας ενημέρωνε. Ξεκίνησε να μας ξεναγεί στους διάφορους χώρους και να μας αναλύει τα μηχανήματα και τις διάφορες λειτουργίες. Η παρουσίαση μακέτας των διαφόρων μηχανημάτων και χώρων μας βοήθησε να καταλάβουμε πως ακριβώς λειτουργεί ο σταθμός. Τρομερή εντύπωση μας προκάλεσαν οι μεγάλοι σωλήνες που συναντήσαμε. Το μέγεθός τους μας έδωσε να κατανοήσουμε τον πολύ μεγάλο όγκο νερού που εισέρχεται στο εργοστάσιο, προκείμενου να πραχθεί το ηλεκτρικό ρεύμα.
Βέβαια, το πιο όμορφο και μεγαλοπρεπές σημείο της συγκεκριμένης επίσκεψης, ήταν λίγο ψηλότερα, καθώς ανεβαίναμε στα διάφορα επίπεδα του σταθμού. Το φράγμα! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουμε αυτή την καταπληκτική κατασκευή. Πραγματικά πελώριο και επιβλητικό.
Έπειτα, επιστρέψαμε πάλι στην Άρτα. Εκεί επισκεφθήκαμε δύο βυζαντινές εκκλησίες. Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας, πολιούχου της Άρτας, ιδρύθηκε το 13ο αιώνα από τη βασίλισσα του Δεσποτάτου Θεοδώρα προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου και λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι. Μετά το θάνατο του συζύγου της η Θεοδώρα εμόνασε στη μονή, τάφηκε εκεί και ο ναός στη συνέχεια τιμάται στο όνομά της. Ας παραθέσουμε όμως ορισμένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά του.
Από τον παλιό περίβολο του ναού έχει απομείνει μόνο η τοξωτή πύλη, αψίδα εξ ολοκλήρου πλίνθινη που φέρει διακόσμηση. Εσωτερικά, διατηρεί μεγάλο μέρος της γλυπτής και γραπτής του διακόσμησης. Ο ναός αποτελείται από νάρθηκα και εξωνάρθηκα. Επίσης, τα παράθυρα του μεσαίου κλίτους σχηματίζουν ένα είδος υπερυψωμένου φωταγωγού, που καταλήγει σε δίκλινη στέγη. Στην είσοδο του ναού σώζεται και ο μαρμάρινος τάφος της Αγίας. Ο ναός αποτελεί την πιο “ζωντανή” σύνδεση της σημερινής με τη βυζαντινή Άρτα, αφού εκτός από το κτίσμα έχουμε και την “παρουσία” της ίδιας της βασίλισσας του Δεσποτάτου, της πολιούχου Αγίας Θεοδώρας. Έτσι η σημασία του μνημείου αποκτά για τον Αρτινό και μια άλλη ξεχωριστή διάσταση, τη συναισθηματική, αυτή που δίνει μιλιά στα άψυχα και δημιουργώντας μια εσωτερική επικοινωνία, ένα είδος μυστικής σχέσης ανάμεσα σε δημιουργούς και δημιουργήματα, δένει τους ανθρώπους με τα σύμβολά τους.
Η δεύτερη εκκλησία που επισκεφθήκαμε ήταν η Παρηγορήτρια. Κτίστηκε τον 13ο αιώνα από το Νικηφόρο Α΄ Κομνηνό Δούκα και τη γυναίκα του Άννα Παλαιολογίνα Κατακουζηνή. Από την μεγάλη σταυροπηγιακή μονή σώζονται σήμερα ο ναός, η Τράπεζα και 16 κελιά. Ο ναός εντυπωσιάζει με τις εξωτερικές και εσωτερικές αρχιτεκτονικές καινοτομίες του, ενώ μοναδικός στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική είναι ο τρόπος στήριξης του κεντρικού τρούλου. Όλα τα παραπάνω την καθιστούν μοναδικό δείγμα βυζαντινής ναοδομίας σε όλο τον ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τον Άραχθο ποταμό. Τα νερά του γάργαρα και ολοζώντανα από ορμητικότητα. Δεν θα μπορούσαμε να μην παρατηρήσουμε και το φημισμένο γεφύρι της Άρτας φυσικά.
Ο χρόνος όμως κύλησε τόσο γρήγορα, που πήραμε το δρόμο της επιστροφής, όπου ξανασταματήσαμε ως ενδιάμεσο προορισμό το Μέτσοβο. Αφού περιηγηθήκαμε στα πλακόστρωτα σοκάκια και τα πέτρινα κτήρια, ψωνίσαμε παραδοσιακά προϊόντα από την τοπική αγορά, συνεχίσαμε το ταξίδι της επιστροφής για τα Τρίκαλα.
Η εκδρομή ήταν υπέροχη. Ο χρόνος κύλησε τόσο ανεπαίσθητα, που δεν το καταλάβαμε. Ευτυχώς οι εικόνες που αντικρίσαμε και οι γνώσεις που αποκομίσαμε, ήταν τόσο έντονες, που σίγουρα θα μας κάνουν τη συγκεκριμένη εκδρομή αξέχαστη. Τι καλύτερο από το να μπορείς να συνδυάσεις τη χαρά και τη ξεγνοιασιά μια εκδρομής, με την απόκτηση γνώσεων!
Ηλίας ? Απόστολος Γούλας, μαθητής του Β1 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
