μια μελέτη από την κ. Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογο-ιστορικό, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Η ανταλλαγή αλληλοκατηγοριών και αλληλοαπορρίψεων δεν  απέτρεψαν  τη  σύσφιξη  των  σχέσεων  μεταξύ  Ιταλίας  και  Σοβιετικής  Ένωσης. Οι  επαφές  τους  ήταν  γενικά   φιλικές, και  ο  Μουσολίνι  προσέβλεπε  στο  να  πατρονάρει  τη  Ρωσία  για  να  προωθήσει  αναθεωρήσεις  στα  ευρωπαϊκά  ζητήματα, αν  και  την  ίδια  στιγμή  ανησυχούσε  μήπως  η  Κομιντέρν  γίνει  ο  επαναστατικός  ανταγωνιστής  του  φασισμού. Αν  και  η  προπαγάνδα  της  Κομιντέρν  από  πολύ  καιρό  χρησιμοποιούσε  τη  λέξη  φασισμός  προσβλητικά, η  σοβιετική  κυβέρνηση  δεν  έβλεπε  την  Ιταλία  ως  απειλή, και  το  εμπόριο  μεταξύ  των  δύο  δυνάμεων  αυξήθηκε  την  περίοδο  1930-32. Μετά  την  εμφάνιση  του  Χίτλερ, ο  Στάλιν  ήλπιζε  να  χρησιμοποιήσει  την  Ιταλία  ως  μοχλό  πίεσης  εναντίον  της  Γερμανίας.  Ένα  καινούργιο  οικονομικό  σύμφωνο  υπογράφτηκε  το  1933, κι  έπειτα  από  τέσσερις  μήνες  ακολούθησε  το  Ιταλοσοβιετικό  Σύμφωνο  Φιλίας, Ουδετερότητας  και  μη  Επίθεσης (ένα  παρόμοιο  σύμφωνο  υπογράφτηκε  τον  προηγούμενο  χρόνο  μεταξύ  Γαλλίας  και  Σοβιετικής  Ένωσης). Διαβάστε περισσότερα…