Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός,Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Τούλα Τίγκα, «Φεγγάρι στο νερό»: παρουσίαση από τη μαθήτρια Β΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Παράσχη Δήμητρα
Το περασμένο καλοκαίρι αποφάσισα να διαβάσω το προσφάτως γραμμένο μυθιστόρημα της Τούλας Τίγκα, Φεγγάρι στο νερό. Καταρχήν, έχω να παρατηρήσω ότι το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα. Το «περιβάλλον» στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα είναι για μας, που ζούμε σε αυτή την πόλη οικείο. Είναι ενδιαφέρον να διαβάζει κανείς περιγραφές που ζωντανεύουν εικόνες της πόλης μας πριν από έναν αιώνα.
Έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει πολλά από τα έργα της. Με συγκίνησε η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει το ζήτημα της ανοχής της διαφορετικότητας στο έργο της «Τα πουλιά στο χιόνι». Με προβλημάτισε το θέμα του βιβλίου της «Η εποχή των υακίνθων» που θίγει ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο μέσα απ? τα μάτια ενός νεαρού κοριτσιού. Γι΄ αυτό δεν αισθάνομαι βολικά που είμαι αναγκασμένη να πω ότι με το συγκεκριμένο βιβλίο (Φεγγάρι στο νερό) με απογοήτευσε.
Συγκεκριμένα στο βιβλίο δεν υπάρχει πλοκή καθώς γεγονότα και πρόσωπα με χαλαρή σχέση μεταξύ τους γίνεται προσπάθεια να «στριμωχθούν» στο βιβλίο προκειμένου αυτό να φτάσει τις 500! σελίδες. Επίσης, το ιστορικό πλαίσιο και τα ιστορικά γεγονότα της εποχής είναι χαλαρά συνδεδεμένα με την ιστορία και τα πρόσωπα. Έχει κανείς την αίσθηση ότι η συγγραφέας προσπαθεί να τα χωρέσει όλα στο φόντο του μυθιστορήματος, με άτεχνο τρόπο, για να κερδίσει αυτό το χαρακτήρα του ιστορικού μυθιστορήματος. Κατά την γνώμη μου η περίπτωση της ευκατάστατης Φιλίτσας η οποία εγκαταλείπει τις ανέσεις της οικογενειακής ζωής στο Βόλο για να ακολουθήσει έναν πρώην κολίγο, τον Πασχάλη Ντάκο, στις άθλιες συνθήκες ζωής στα Τρίκαλα, είναι ελάχιστα αληθοφανής. Τέλος, με την τόσο έντονη προβολή του ερωτικού στοιχείου και με τις λεπτομερείς περιγραφές των ερωτικών σκηνών η συγγραφέας δίνει την αίσθηση ότι επιδιώκει να κερδίσει ένα συγκεκριμένο κοινό το οποίο, όπως διαπίστωσα και η ίδια στο βιβλιοπωλείο όπου πήγα να αγοράσω το βιβλίο, το διεκδικούν πολλές σύγχρονες συγγραφείς.
Συνολικά το βιβλίο και η συγγραφέας, Τούλα Τίγκα, με απογοήτευσαν γιατί ενώ περίμενα ένα βιβλίο με ενδιαφέρον περιεχόμενο όπως άλλα βιβλία της συγκεκριμένης συγγραφέα, διάβασα ένα βιβλίο που δεν ήταν καθόλου πειστικό.
Τούλα Τίγκα: «Φεγγάρι στο νερό». Παρουσίαση από τη μαθήτρια της Β΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Ευαγγελίνα Κόκκα
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο «Φεγγάρι στο νερό» βρισκόμουν σε διακοπές το καλοκαίρι του 2013. Η συγγραφέας του βιβλίου κυρία Τούλα Τίγκα μου ήταν ήδη γνωστή και αγαπητή από την ανάγνωση παλαιότερων έργων της. Αυτό της το βιβλίο όμως από την αρχή, μου φάνηκε διαφορετικό, γοητευτικό και οικείο. Από τις πρώτες σελίδες και κάθε φορά που το διάβαζα μεταφερόμουν σε μια άλλη εποχή, στις αρχές του περασμένου αιώνα, στην καρδιά της Θεσσαλίας.
Σε μία εποχή που οι κολίγοι γίνονται νοικοκυραίοι, οι ιδέες ταξιδεύουν και ριζώνουν πιο εύκολα στις ψυχές των ανθρώπων και οι νέοι άνθρωποι ονειρεύονται το μέλλον τους αλλιώτικο, διαφορετικό. Μέχρι τη μέση του βιβλίου η τρικαλινή οικογένεια των Ντακαίων και η Βολιώτικη των Ρουμπαίων γίνονται φίλοι μου και από τις περιγραφές είναι σαν να βρίσκομαι και εγώ μαζί τους στην αυλή με τη στέρνα στη μέση. Σαν να ζω και εγώ μαζί τους τον παθιασμένο έρωτα του Πασχάλη για τη θάλασσα από τη μία και τη Φιλίτσα από την άλλη. Πέντε παιδιά οι πρωταγωνιστές του βιβλίου: η Ζαμπέτα, ο Λίνος, ο Κωσταντής, ο Αργύρης και ο Μιχέλ που μεγαλώνουν μαζί, φίλοι αχώριστοι στα παιχνίδια της αυλής, για να προχωρήσουν αργότερα στα παιχνίδια της ζωής και του έρωτα.
Το βιβλίο της κυρίας Τούλας Τίγκα «Φεγγάρι στο νερό» αποτελεί κατά την προσωπική μου γνώμη, έναν ύμνο για την πόλη μας, τα Τρίκαλα, αλλά και για τον περίτρανο θεσσαλικό κάμπο που την περιβάλλει. Περιγράφει γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της πόλης των Τρικάλων αλλά και της Θεσσαλίας, δεμένα με τη ζωή των ηρώων, μέσα από τη ζωή των δύο οικογενειών σε μια αυλή τρικαλινού σπιτιού από τις αρχές του 1900 μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1970.
Εντυπωσιακή είναι η προσπάθειά της να ζωντανέψει μέσα από το βιβλίο της το απώτατο παρελθόν της πόλης, τις παλιές γειτονιές της, τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια της, τις πλατείες της, τα τραγούδια της, τις μυρωδιές της, τα δύσκολα χρόνια των ανθρώπων του κάμπου, περιγράφοντάς τους να γλεντούν, να αγαπούν, να πενθούν, να αγωνίζονται για τη Γή τους και να διεκδικούν. Επιχειρεί ένα ιστορικό οδοιπορικό προς τα πίσω. Υποδέχεται τον ελληνικό στρατό όταν μπήκε μέσα στην πόλη, τον Αύγουστο του 1881 και η Θεσσαλία ξαναέγινε ελληνική. Ζει στιγμές από την μεγάλη πλημμύρα, βρίσκεται στο Κιλελέρ μαζί με τους εξεγερμένους αγρότες ή στα καφενεία της Ασκληπιού όπου καβγαδίζουν οι βασιλικοί και οι βενιζελικοί. Ακούει τα βήματα των γερμανικών περιπολιών τη νύχτα, βλέπει τα απαγχονισμένα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλα. Περπατάει σε δρόμους και δρομάκια των Τρικάλων, στα στενά του Βαρουσιού με τα αρχοντικά αλλά και σε κάποιες άλλες γειτονιές με πλίθινα ετοιμόρροπα σπίτια. Κατεβαίνει στις όχθες του Ληθαίου και πίσω από το Κουρσούμ Τζαμί φαντάζεται τη Ζαμπέτα στην αγκαλιά του Λίνου. Ένα βιβλίο πλούσιο σε περιγραφές και διεισδύσεις, πηγή ιστορικής γνώσης χρησιμοποιώντας λόγο απλό και μεστό. Ένα βιβλίο συγκινητικό και αληθινό. Ένα βιβλίο για τον παλιό καιρό, για τον καιρό μας και για τον καιρό που έρχεται? Ένα βιβλίο για την αγάπη, για την ομορφιά που κρύβουν μέσα τους οι φτωχοί και τίμιοι άνθρωποι του κάμπου των Τρικάλων. Ένα βιβλίο ύμνος στον έρωτα, στους αγρότες και τις αγρότισσες του θεσσαλικού κάμπου, στα Τρίκαλα, στο χθές και το πάντοτε, στα θεσσαλικά άλογα, στα ταξίδια, στο ποτάμι της πόλης το Ληθαίο, ένας ύμνος στις παλιές όμορφες εποχές που κανείς μας δε θα ήθελε να ξεχάσει αλλά αντιθέτως να τις αφήνει ως πολύτιμη παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
Ένα βιβλίο σταθμός για την πόλη μας που κάθε Τρικαλινός πολίτης οφείλει να διαβάσει για να θυμηθούνε οι παλαιότεροι και να γνωρίσουνε οι νεότεροι.
Συγχαρητήρια στη συγγραφέα του βιβλίου κυρία Τούλα Τίγκα!
ΤΟΥΛΑ ΤΙΓΚΑ, «ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ»: παρουσίαση του μυθιστορήματος από το μαθητή της Β΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Σδόγκου Ηλία
«Τα χρόνια τρέχοντας» είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και συναρπαστικό μυθιστόρημα. Είναι η ιστορία μιας νεαρής κοπέλας, της Εύας, από τα φοιτητικά της χρόνια μέχρι την πρώτη περίοδο της μεταφοιτητικής της ζωής.
Η αξιόλογη συγγραφέας και συμπολίτισσά μας κ. Τούλα Τίγκα, καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου. Η απλή γλώσσα που χρησιμοποιεί με τις καθημερινές εκφράσεις, οι επιτυχημένες παρομοιώσεις, η λεπτομέρεια και η παραστατικότητα στις περιγραφές ατόμων, τοπίων και καταστάσεων, ζωντανεύουν και μεταμορφώνουν τον αναγνώστη σε κεντρικό ήρωα της ιστορίας.
Μια ολόκληρη εποχή αποτυπώνεται στο μυθιστόρημα αυτό, με όλα τα συναισθήματα της φιλίας, του έρωτα και των συμπεριφορών. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που χαίρονται , λυπούνται, ελπίζουν, οραματίζονται και επαναστατούν. Οι αναφορές στην επικαιρότητα, τα πολιτικά γεγονότα, στον κινηματογράφο και τη μουσική, δίνουν μια τέλεια εικόνα του κλίματος της δεκαετίας του ΄80. Μας μεταφέρει στο Βόλο, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Παρίσι όπου ζει η Εύα και παλεύει να καταλάβει τον εαυτό της και τις ανάγκες της ώστε να μπορέσει να συνθέσει το δικό της χαρακτήρα και να προχωρήσει στο μέλλον απαλλαγμένη από τα λάθη του παρελθόντος.
Τούλα Τίγκα, ” ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ”: παρουσίαση από τη μαθήτρια της Β΄τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Μπρουζούκη Αργυρώ
Η κα Τίγκα στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο της « Τα πουλιά στο χιόνι» έδωσε το μήνυμα της διαφορετικότητας και της συνύπαρξης. Μια ομάδα παιδιών με διαφορετικό χαρακτήρα, εθνικότητα, ηλικία και ιδέες αποτελεί τους ήρωες του βιβλίου. Ο Κωνσταντίνος, γυμνασιόπαιδο, σοβαρό και μετρημένο παιδί. Η Μπριγκίτε, κορίτσι του Βορρά, κατάξανθη και πρασινομάτα. Η Θεοδώρα ξεχωριστή. Ήθελε να έχει τα πάντα υπό τον έλεγχο της. Ο Μπράνκο παιδί του πολέμου, ήρθε από τη Βοσνία με τις ανθρωπιστικές αποστολές. Ο Αντρέας, μεγαλύτερος όλων, «κακός» μαθητής αλλά έξυπνος, αγαπητός και εξαιρετικός φίλος. Ο Άγγελος, μοναδικός στη διαχείριση χρημάτων. Ο Λευτέρης ανασφαλής, με μεγάλη ανάγκη από φίλους. Ο Θάνος και ο Σωτηράκης, μικρότερα παιδιά αλλά με όνειρα ίδια με εκείνα των μεγαλύτερων παιδιών. Είναι όλα τους παιδιά, όλα τους «πουλιά». Μέσα από τη συνύπαρξη της παρέας προβληματίζεται κανείς για το «άλλο» που δε μας απειλεί αλλά μπορεί να μας προσφέρει γνώσεις και αξίες που θα μας κάνουν καλύτερους. Θέματα ανθρώπινων σχέσεων όπως είναι τα δυνατά ερωτικά συναισθήματα της εφηβείας, η σχέση μας με τους παππούδες μας αλλά και η σχέση μας με τα ζώα αναδύονται μέσα από τη ζωή των ηρώων. Η φτώχεια, η μετανάστευση, ο πόλεμος και τα δεινά του και η προσφυγιά είναι σημαντικά θέματα που μας προβληματίζουν και μας κάνουν να σκεφτούμε. Εκείνο που πραγματικά με εντυπωσίασε στο βιβλίο είναι ότι κάθε παιδί έδωσε για ένα φαινόμενο απλό, όπως οι πατημασιές των πουλιών στο χιόνι, μια εξήγηση που αντιπροσώπευε τη ζωή, τις σκέψεις του, τα όνειρά του.
Εκπληκτικά ωραίο βιβλίο! Έχει κάτι από τον καθένα μας αλλά και για τον καθένα μας. Μου άρεσε πολύ!
Τούλα Τίγκα, «ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟ ΝΕΡΟ»: παρουσίαση από το μαθητή της Γ΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Γουναρόπουλο Στέλιο
Το καλοκαίρι που μας πέρασε μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω το βιβλίο «Φεγγάρι στο νερό», ένα προσφάτως γραμμένο μυθιστόρημα της διάσημης τρικαλινής συγγραφέως Τούλας Τίγκα. Γνωρίζοντας ότι η γραφή της κυρίας Τίγκα αποτελεί υπόδειγμα λογοτεχνικής πένας, αυτό το βιβλίο μου κέντρισε το ενδιαφέρον και, φυσικά τελειώνοντάς, το δικαιώθηκα για την επιλογή μου να το αγοράσω. Ιστορικά καλύπτει την περίοδο από την εποχή των κολίγων και των τσιφλικάδων μέχρι την αυγή της δεκαετίας του ?80 περιγράφοντας τη ζωή δύο οικογενειών και τους αγώνες τους για επιβίωση κόντρα στη φτώχεια, την πείνα, την εξαθλίωση και τους κατακτητές.
Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένας ύμνος στη μητέρα και ζωοδότρα γη, στον θεσσαλικό κάμπο και τους αγρότες του, στα Τρίκαλα και κυρίως στον έρωτα, ο οποίος κυριαρχεί στις πιο πολλές σελίδες του βιβλίου με πρωταγωνιστές τον Λίνο, τον Κωνσταντή και τη μοναδική Ζαμπέτα. Με μόνιμο σκηνικό τα αγαπημένα Τρίκαλα με το Ληθαίο, το φρούριο, το Κουρσούμ τζαμί και το Βαρούσι, μέσω του βιβλίου αναβιώνουν τρικαλινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις, ενώ αισθητή γίνεται συχνά η προσωπική εμπλοκή της συγγραφέως , αφού τα Τρίκαλα είναι οι ρίζες της Τούλας Τίγκα, που ουσιαστικά καταθέτει ένα «φόρο τιμής» στην ξεχασμένη κληρονομιά και σε ένα άγνωστο κομμάτι της ιστορίας της πόλης μας.
Προσωπικά, η γραφή της κυρίας Τίγκα με κατέπληξε μιας και καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη να ταξιδέψει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου σε έναν κόσμο μαγικό και αλλιώτικο και όμως τόσο ρεαλιστικό και γνώριμο. Από το βιβλίο αυτό αποκόμισα πάρα πολλά πράγματα: γνώρισα καλύτερα τον τόπο μου, τα αξιοθέατά του και την ιστορία του, πληροφορήθηκα για πλήθος σημαντικών γεγονότων κατά τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη χούντα και τον εμφύλιο και έμαθα για τον τρόπο ζωής των τρικαλινών εκείνη την περίοδο, την καθημερινότητά τους, τις ασχολίες και τα επαγγέλματά τους καθώς και πώς περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά των φτωχών οικογενειών. Έμαθα τέλος πώς έχτιζαν τα σπίτια τους, πώς κατάφερναν να επιβιώνουν στην Κατοχή και τι θέση έπαιρναν οι ενήλικες πάνω σε φλέγοντα κοινωνικοπολιτικά θέματα της εποχής. Το πλούσιο λεξιλόγιο, οι ζωντανές εικόνες και οι γλαφυρές περιγραφές σε συνδυασμό με την πολλές φορές αναδρομική αφήγηση κάνουν πολύ ευχάριστη και ελκυστική την ανάγνωση του μυθιστορήματος.
Συνοψίζοντας, το «Φεγγάρι στο νερό» είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Αυτό το αριστούργημα μπορεί να διαβαστεί άνετα και από ενήλικες αλλά και από εφήβους. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρες των καλών βιβλίων.
Τούλα Τίγκα: Η εποχή των Υακίνθων της μαθήτριας του Γ3 Λυδίας Παπαγόρα
Τούλα Τίγκα, «Η βοή των υδάτων»: παρουσίαση από τη μαθήτρια β΄τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Παπαδοπούλου Κωνσταντίνα
(Λίγα λόγια για τη συγγραφέα)
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα, όπου και ζει σήμερα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Έχει γράψει βιβλία για παιδιά και για νέους και μυθιστορήματα. Στα έργα της συγκαταλέγονται τα βραβευμένα με το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου Οδός Γραβιάς (Εκδ. Πατάκης 1991), Η εποχή των υακίνθων (Εκδ. Πατάκη 1993) και το μυθιστόρημα Τα χρόνια τρέχοντας (Εκδ. Πατάκης 1999) που έχει βραβευτεί από το λογοτεχνικό περιοδικό Διαβάζω.
Η βοή των υδάτων
Μια φιλόλογος, η Αντιγόνη ξεκινάει το ταξίδι της από την Αθήνα με προορισμό τα Τρίκαλα, με σκοπό να επισκεφτεί την βαφτιστικιά της, Ελπίδα, η οποία έκανε αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.
Το βιβλίο μας περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσης της Ελπίδας οι οποίες είναι εξαιρετικές καθώς ήταν παιδί εύπορης οικογένειας, ήταν αυτό που λέμε παιδί που δεν της έλειπε τίποτα. Το ανήσυχο πνεύμα όμως της εφηβείας καθώς και η «πίεση» των γονιών της την οδήγησαν στην απόπειρα αυτοκτονίας. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στην Αντιγόνη, στα δύσκολα παιδικά της χρόνια και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμα στη ζωή της.Μπορούμε να κάνουμε μια σύγκριση των ζωών Ελπίδας-Αντιγόνης, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε, αλήθεια, ποιος είχε κάποια «κίνητρα» για να φτάσει σε αυτή την καταδικαστέα πράξη;Η Ελπίδα αν είχε ένα λόγο, η Αντιγόνη θα μπορούσε να βρει εκατό. Η ζωή μας είναι μοναδική, θείο δώρο και δεν πρέπει να την στερηθούμε, να την χαραμίσουμε για κανέναν λόγο άσχετα αν είναι μικρός ή μεγάλος. Τα προβλήματα είναι για τους ανθρώπους, είναι γήινα και όλα ξεπερνιούνται με την δύναμή μας και με την βοήθεια του Θεού.Υπέροχο βιβλίο!!! Όταν το διαβάζεις, νιώθεις να βιώνεις με τους ήρωες κάθε γεγονός και κάθε συναίσθημα.Θα μου μείνει αξέχαστη η περιγραφή των Τρικάλων από την συγγραφέα, καθώς κάνει κάποιον που δεν γνωρίζει την πόλη να την φανταστεί με ευκολία έτσι όπως ακριβώς είναι.
Τούλα Τίγκα, «Σεμέλη»: παρουσίαση από τη μαθήτρια β΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Παπαδοπούλου Κωνσταντίνα
H Σεμέλη ήταν μία από τις τέσσερις κόρες του Κάδμου, ιδρυτή και βασιλιά της Θήβας, και της Αρμονίας, κόρης της Αφροδίτης και του Άρη. Ήταν μητέρα του Διόνυσου, ο οποίος ήταν ο καρπός του κρυφού γάμου της με τον Δία. Όταν η Ήρα έμαθε ότι ο Δίας ήταν κρυφά παντρεμένος με τη Σεμέλη οργίστηκε και έβαλε σκοπό να τη σκοτώσει. Μία μέρα εμφανίστηκε σε αυτήν με τη μορφή της παραμάνας της και δολερά την παρότρυνε να ζητήσει από το Δία να εμφανιστεί μπροστά της με τη θεϊκή του μορφή, όπως εμφανίζεται στην Ήρα. Όταν η Σεμέλη του το ζήτησε, αυτός απερίσκεπτα θέλοντας να ικανοποιήσει την επιθυμία της, εμφανίστηκε ως θεός, προκαλώντας εκτυφλωτικό φως και κεραυνούς οι οποίοι τη σκότωσαν.Ο Δίας τότε, πικραμένος από τον άδικο χαμό της, πήρε τον αγέννητο ακόμα Διόνυσο από την κοιλιά της και τον έραψε στον μηρό του για να τρέφεται από το αίμα του ώσπου να γεννηθεί.
Τούλα Τίγκα, «Η εποχή των υακίνθων»: παρουσίαση από τη μαθήτρια β΄ τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Σιάγκα Βαρβάρα Χριστίνα
Οι χαρακτήρες του βιβλίου «η εποχή των υακίνθων»
Το βιβλίο «Η εποχή των υακίνθων» της συγγραφέως κ. Τούλας Τίγκα, αναφέρεται σε ένα κοινωνικό φαινόμενο που είναι αυξημένο στις μέρες μας. Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο είναι ο χωρισμός των δύο ενήλικων μελών μιας οικογένειας. Οι γονείς της πρωταγωνίστριας του βιβλίου Ελένης χωρίζουν και η μαμά της ξαναπαντρεύεται τον Λάμπρο ο οποίος θα ζήσει στο διώροφο, παλιό αλλά όμορφο, με κήπο σπίτι της στα Τρίκαλα, στο οποίο θα πάει και την συνομήλικη με την Ελένη, κόρη του Αγγελική.
Η Ελένη γράφει στο ημερολόγιό της όλες τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τα συναισθήματα της που έχουν δημιουργηθεί από το χωρισμό των γονιών της, το γάμο της μαμάς της με τον Λάμπρο, τη συμβίωσή της με τον Λάμπρο και την Αγγελική, τις διαφωνίες με τις φίλες της και άλλα γεγονότα της καθημερινότητάς της. Όλα αυτά τα γράφει, γιατί της αρέσει η ιδέα όταν μεγαλώσει να διαβάζει ένα βιβλίο με την προηγούμενη ζωή της. Επιπλέον το έχει χωρίσει σε εποχές διάρκειας ενός, δύο ή τριών χρόνων ανάλογα με τις αλλαγές, σημαντικές ή ασήμαντες, που συνέβαιναν στη ζωή της, με τίτλο ένα λουλούδι και μια της φωτογραφία σε κάθε εποχή. Η Ελένη μέσα από την αυτοκριτική της και τους μονολόγους της παρουσιάζεται σαν μια χοντρούλα κοπέλα με ίσα μαλλιά, σιδεράκια και πολλά ψυχικά χαρίσματα .Φαίνεται ότι είναι μια κοπέλα με πολλά προτερήματα όπως: έξυπνη , ώριμη, σκεπτική, περήφανη, ανοιχτόμυαλη, αστεία, ευγενική, λογική, ειλικρινής, καλόβολη, καλόκαρδη, φιλόζωη, δίκαιη, παραδοσιακή και με καλό γούστο. Αλλά και με αρκετά μειονεκτήματα όπως: γκρινιάρα, ανοργάνωτη, τεμπέλα, πολυλογού, αναποφάσιστη, αντιδραστική, φωνακλού, υπερβολική, καβγατζού και κάποιες φορές ανυπόφορη και απότομη. Αποδέχεται τον εαυτό της όπως είναι και έχει όνειρα για το μέλλον αφού θέλει να γίνει συγγραφέας. Επιπλέον της αρέσει να διαβάζει βιβλία και να κάθεται με τις φίλες της: την Στεφανία που είναι κόρη οδηγού και γειτόνισσά της όπου μαζί κάνουν πλάκες και παρηγορούν η μία την άλλη και την έξυπνη, λογική, ευγενική Ελευθερία που κάνει παρέα και με την Αγγελική και που φοράει σιδεράκια όπως η Ελένη. Επίσης με τον παιδικό της φίλο Άλκη ένα ψηλό, όμορφο και έξυπνο νεαρό που θέλει να γίνει πιλότος στην Ολυμπιακή και είναι ερωτευμένη μαζί του.
Εκτός από την Ελένη οι άλλοι χαρακτήρες που συμμετέχουν είναι :
Η όμορφη και λεπτή μαμά της Ελένης με το αρχοντικό προφίλ και την ελληνική μύτη η οποία είναι έξυπνη, γλυκιά, καλή, ευγενική, ήρεμη, σοφή, πονηρή και δολοπλόκα – λόγω του σχεδίου που πραγματοποίησαν με τον Λάμπρο για να φέρουν κοντά τα κορίτσια – υπερβολική και ερωτευμένη με τον Λάμπρο. Παλαιότερα εργαζόταν ως γυμνάστρια σε γυμνάσια και τώρα εργάζεται σε δικό της γυμναστήριο, Χόμπι της είναι να κεντάει.
Ο μπαμπάς της Ελένης ο οποίος είναι: έξυπνος, ήσυχος, ήρεμος, ευαίσθητος, γλυκός, λιγομίλητος, σοφός και δουλευταράς. Εργάζεται ως μηχανικός και έχει ως χόμπι του να φτιάχνει ξύλινα καραβάκια και να ακούει άριες και όπερες.
Ο νέος σύζυγος της μαμάς της Ελένης, ο Λάμπρος, μετρίου αναστήματος, ο οποίος είναι διακριτικός, έξυπνος, ευγενικός, αλλά και πονηρός και δολοπλόκος λόγω του σχεδίου που πραγματοποίησε με την μαμά της Ελένης για να φέρουν κοντά τα κορίτσια. Είναι βασανισμένος γιατί έχασε τη γυναίκα του σε δυστύχημα, ενώ στο ίδιο δυστύχημα η κόρη του τραυματίστηκε και χειρουργήθηκε. Λόγω των μεταθέσεων στη δουλειά του αναγκαζόταν να μένει μακριά από την κόρη του. Είναι ερωτευμένος με τη μαμά της Ελένης. Εργάζεται ως διευθυντής τράπεζας.
Ο θείος της Ελένης Απόστολος που είναι αξιωματικός του στρατού και λόγω αυτού είναι σοβαρός, αγέλαστος, γκρινιάρης, φωνακλάς, πολυλογάς, αυστηρός, και καχύποπτος. Παρ’ όλα τα μειονεκτήματα του είναι καλόκαρδος, τρυφερός και υπερπροστατευτικός με την αδελφή του.
Η υπηρέτρια κ. Μερόπη που είναι μια ψηλή, παχιά κυρία που αν και υπερβολική, γκρινιάρα και κουτσομπόλα, είναι αγαπητός άνθρωπος που φροντίζει και αγαπάει πολύ την Ελένη , τη μαμά της και το σπίτι τους. Αντιπαθεί τους άντρες γιατί στο σπίτι της έχει πέντε να φροντίσει, ταλαιπωρείται και βασανίζεται γιατί όπως λέει «οι άντρες ξέρουν να δίνουν μόνο διαταγές και τα περιμένουν όλα στα χέρια γιατί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα μόνοι τους».
Η ετεροθαλής της αδελφή η Αγγελική, είναι αυτή που άλλαξε ριζικά τη ζωή της Ελένης, μαθαίνοντάς της να πιστεύει στον εαυτό της και ότι στον κόσμο υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από τα δικά της. Η Αγγελική είναι ψηλή, λεπτή με μακριά, σγουρά μαλλιά και έχει πολλά πλεονεκτήματα όπως αστεία, αποφασιστική, οργανωτική, έξυπνη, ευγενική, πλακατζού, δίκαιη, με πολλές ιδέες, φιλόζωη καθώς έχει μία χελώνα, δύο ψάρια, και έναν σκύλο τον Μάρκο, θαρραλέα, αισιόδοξη, ρομαντική, καλοσυνάτη, και αγαπητός άνθρωπος. Αλλά και με αρκετά μειονεκτήματα όπως απαιτητική, εκνευριστική, καβγατζού, σοβαρή, ανήσυχη και σπάνια ήρεμη. Επιπλέον έχει καλό γούστο και προσαρμόζεται εύκολα, βλέπει τη ζωή από την καλή της πλευρά και τα πράγματα σωστά. Είναι εφευρετική, δραστήρια και χαίρεται την κάθε στιγμή της ζωής της. Παρ? όλα αυτά είναι αρκετά βασανισμένη καθώς σε ένα ατύχημα έχασε τη μητέρα της, η ίδια αναγκάστηκε να εγχειριστεί λόγω του ιδίου ατυχήματος και αναγκάστηκε επίσης να μείνει μακριά από τον πατέρα της. Τέλος τα χόμπι της είναι να παίζει με την κιθάρα της και από τα παιδικά της χρόνια να μαζεύει πέτρες στις καλοκαιρινές της διακοπές, που τις έχει βάλει σε όλο το σπίτι, για να μην ξεχνάει ακρογιαλιές, παλιές μέρες και παλιούς φίλους.
Στο βιβλίο αυτό μου αρέσει η μετατροπή της Ελένης χάρη στην βοήθεια της Αγγελικής από ένα κορίτσι ανώριμο, εγωκεντρικό, με μικρή αυτοεκτίμηση, δυστυχισμένο, με λίγη αυτοπεποίθηση, που δεν απολαμβάνει τη ζωή και που είναι κλεισμένο στον εαυτό του, σε ένα κορίτσι με αρκετή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, ώριμο, που καταλαβαίνει πόσο σημαντικά προβλήματα υπάρχουν στον κόσμο και ότι τα δικά της προβλήματα δεν είναι τα σημαντικότερα. Ένα κορίτσι χαρούμενο που από τη στιγμή που αρχίζει να ανοίγεται στην ετεροθαλή αδελφή της την Αγγελική μαθαίνει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή της ζωής της. Επιπλέον μου αρέσει η αυστηρή αυτοκριτική της Ελένης, καθώς τονίζει τα λάθη της και τις λάθος επιλογές της και δεν προσπαθεί να καλύψει τις πράξεις της με δικαιολογίες όπως τα παιδιά της ηλικίας της.