μια μελέτη από την Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογο-ιστορικό, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Όλα τα βίαια επαναστατικά κινήματα και όλες οι ολοκληρωμένες δικτατορίες έχουν κάποια πράγματα κοινά, αν και στην περίπτωση του ιταλικού φασισμού και του μπολσεβικισμού οι διαφορές ήταν τουλάχιστον το ίδιο σημαντικές. Μετά το θάνατο του Λένιν το 1924 και τη μετέπειτα διατύπωση του Στάλιν: «Ο σοσιαλισμός σε μια μόνο «χώρα», αυξήθηκαν οι εικασίες γύρω από τη ρωσική εθνικοποίηση του μπολσεβικισμού και τη γέννηση στη Ρωσία ενός «εθνικού κομουνισμού». Η έννοια του «κόκκινου φασισμού», και γενικά του ολοκληρωτισμού, θα εξαπλωθεί περαιτέρω, ιδιαίτερα κατά την πρώτη φάση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την πρώτη δεκαετία του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε.
Η γενιά που ήρθε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρήγαγε τις πιο ακραίες πολιτικές συγκρούσεις σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία, καθώς η πολιτική κοινωνία σε πολλές χώρες ήταν διασπασμένη, και την ίδια στιγμή, πολλές φορές, έτεινε να πολώνεται μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς.