Στις   17.12.2013  το τμήμα μας, το Β3, παρακολούθησε ένα σεμινάριο για την ενδοσχολική βία με τίτλο «Νικάμε τη φο-βία κερδίζουμε φιλία». Οι ψυχολόγοι Χριστίνα Βάγια και Δέσποινα Λεοντάρη από την κινητή  μονάδα ψυχικής υγείας του νομού Τρικάλων επιμελήθηκαν την παρουσίαση του προγράμματος.

    Στην αρχή χωριστήκαμε  σε τέσσερις ομάδες των έξι ατόμων και διαβάσαμε μια ιστορία για τρία παιδιά που ήταν θύματα ενδοσχολικής βίας. Στη συνέχεια, αφού συζητήσαμε με τις ομάδες μας και διηγηθήκαμε περιστατικά που γνωρίζουμε,  προτείναμε λύσεις. Συζητήσαμε, ακόμα, για το τι είναι βία και για τα χαρακτηριστικά της ενδοσχολικής βίας. Οι ψυχολόγοι μάς ενημέρωσαν με ποιες μορφές εκδηλώνεται ο εκφοβισμός και για τους ρόλους που μπορεί να έχει ένας μαθητής σε περιστατικό σχολικού εκφοβισμού: θύτης, θύμα ή και παρατηρητής. Ακόμη μάθαμε για τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού. Συγκεκριμένα, για το τι παθαίνουν τα παιδιά που πέφτουν θύματα βίας και εκφοβισμού στο σχολείο και τι μπορούν να πάθουν τα παιδιά που ασκούν βία. Ενημερωθήκαμε για το τι μπορούμε να κάνουμε εάν πέσουμε θύματα σχολικού εκφοβισμού και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είναι βασικό δικαίωμα κάθε παιδιού να πηγαίνει στο σχολείο χωρίς να φοβάται, να ταπεινώνεται ή και να εξευτελίζεται λόγω της θρησκείας, του φύλου, της μαθησιακής επίδοσης κ.λ.π.

    Το σεμινάριο μας έδωσε την ευκαιρία να ενημερωθούμε και να συζητήσουμε για το θέμα του ενδοσχολικού εκφοβισμού με ειδικούς επιστήμονες ψυχολόγους. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα τη δυνατότητα να πάρω μέρος στη συγκεκριμένη δράση του σχολείου. Μέχρι τώρα αν και είχα ξανακούσει τον όρο ενδοσχολική βία, δεν ήξερα πολλά για αυτό το φαινόμενο. Κι ενώ έβλεπα γύρω μου στο σχολικό περιβάλλον φαινόμενα βίας, έστω και ήπιας μορφής, δεν μπορούσα να τα αξιολογήσω σωστά. Το σεμινάριο με βοήθησε να συνειδητοποιήσω δύο πράγματα: πρώτον ότι το φαινόμενο με αφορά, αφού κι εγώ συμμετέχω σ΄ αυτό, έστω και ως παρατηρήτρια και δεύτερο ότι η ενδοσχολική βία είναι φαινόμενο γενικό, παγκόσμιο και πρέπει και μπορεί να αντιμετωπιστεί απ? όλους μας.

από τη μαθήτρια της Β΄Γυμνασίου ΠΑΡΑΣΧΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

Την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου, την πέμπτη και έκτη διδακτική ώρα, μαζί με τους συμμαθητές μου παρακολουθήσαμε ένα σεμινάριο που αποσκοπούσε στην ενημέρωσή μας για το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας.

Την παρουσίαση αυτή για αυτό το πολύ συχνό και διαδεδομένο φαινόμενο που μαστίζει την κοινωνία στις μέρες μας, ανέλαβαν δυο ψυχολόγοι από την κινητή μονάδα ψυχικής υγείας, η κ. Βάγια Χριστίνα και η κ. Λεοντάρη Δέσποινα.

Οι δύο κυρίες κατάφεραν με ένα περίτεχνο τρόπο, να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να μας περάσουν τα νοήματα που ήθελαν, μέσα από μια ιστορία που αναφερόταν σε τρεις φίλους, που κάποιοι συμμαθητές τους, τους έκαναν να μισήσουν ολοκληρωτικά τη σχολική ζωή, ασκώντας τους κάθε είδους βία. Μετά την ανάγνωση αυτής της συγκλονιστικής και ταυτόχρονα λυπητερής ιστορίας, οι ψυχολόγοι με τα ερωτήματα που έθεσαν, μας έκαναν να μπούμε στη θέση αυτών των παιδιών, να βιώσουμε τα συναισθήματά τους και να αναλογιστούμε τι θα κάναμε αν ήμασταν στη θέση τους και τι θα προτείναμε σε αυτούς.

Έπειτα με φωτογραφίες, βίντεο και εκπαιδευτικό υλικό, κατάφεραν να μας ενημερώσουν για πράγματα που ίσως γνωρίζαμε ήδη αλλά όχι σε τόσο βάθος. Έτσι ενημερωθήκαμε πάνω στο ότι οι τρόποι που ασκείται η βία είναι ποικίλοι, δηλαδή μπορεί να είναι με λόγια, πράξεις, συμπεριφορά, ότι οι θύτες είναι άτομα που έχουν ανάγκη για κυριαρχία, ότι ενδεχομένως και οι ίδιοι έχουν τέτοια βιώματα και ότι δυσκολεύουν με πρόθεση, διάρκεια και επανάληψη την ζωή των θυμάτων, που είναι άτομα που λόγω εμφάνισης, θέσης, καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, μειωμένης αυτοεκτίμησης, γνωρίζουν το ρατσισμό και τη βίαιη συμπεριφορά των θυτών.

Ιδιαίτερα επεσήμαναν ότι πολύ σημαντικός ρόλος είναι αυτός του παρατηρητή, που πολλές φορές αυτός θα καθορίσει την εξέλιξη του γεγονότος με την συμπεριφορά που θα έχει. Δηλαδή με το αν θα είναι αδρανής, αν θα πάρει το μέρος του θύτη ή θα πάρει το μέρος του θύματος .

Επίσης με το εκπαιδευτικό υλικό κατάφεραν να μας προσφέρουν και πρόσθετες γνώσεις και να ανοίξουν τους ορίζοντές μας, πληροφορώντας μας ότι το μεγαλύτερο ποσοστό σωματικής βίας ασκείται από αγόρια, ενώ της λεκτικής βίας από κορίτσια, για τις συνέπειες και τα αισθήματα που μπορεί να έχουν τα θύματα και για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν.

Τέλος μάθαμε ότι μόνο το 50% των μαθητών μιλάνε για το πρόβλημά τους και ότι η ενδοσχολική βία είναι πιο διαδεδομένη στα δημοτικά και στα γυμνάσια και λιγότερο στις μεγαλύτερες τάξεις.

Πιστεύω ότι όλοι κερδίσαμε από αυτό το πρόγραμμα και ελπίζω και επιθυμώ τέτοια προγράμματα να γίνονται πιο συχνά, ώστε να διευρύνουμε τις γνώσεις μας και να ενημερωνόμαστε για σημαντικά θέματα που μας απασχολούν πότε άμεσα και πότε έμμεσα.

από τη μαθήτρια του Β3  Σιάγκα Βαρβάρα -Χριστίνα