Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Ο  ναός  της  Αγίας  Σοφίας, στον  πολυετή  βίο  του, δεν  υπέστη  μόνο  καταστροφές ως  κτίριο, οι  οποίες  και  μπορούσαν  να  επισκευασθούν. Καταστροφές  υπέστη  και  στον  εσωτερικό  του  πλούτο, φορητό  και  μη, ο  οποίος  εσυλήθη  και  κατεστράφη. Αυτός  δε  ο  πλούτος  δεν  ήταν  δυνατό  να  αποκατασταθεί. Διακόσια  πενήντα  χρόνια  πριν  ακόμη  οι  Τούρκοι  πατήσουν  το  πόδι  τους  στην  Κωνσταντινούπολη, η  πρωτεύουσα  του  Βυζαντινού  κράτους  καταλαμβάνεται  από  τους  Λατίνους (1204). Τότε  λεηλατήθηκαν  και  συλήθηκαν  τα  πάντα. Την  ίδια  δε  τύχη  είχε  και  ο   λαμπρότερος  ναός  της  Χριστιανοσύνης. Οι  Λατίνοι  δεν  σεβάστηκαν  τον  οίκο  του  Θεού  στον  οποίο  και  οι  ίδιοι  διατείνονταν  ότι  πίστευαν. Οι  πύλες  του  ναού, ο  ιερός  Άμβωνας, το  ιερό  Βήμα, η  αγία  Τράπεζα  κατακερματίσθηκαν. Αρπάχτηκαν  δε  μαζί  με  πολλά  άλλα  ιερά  και  πολύτιμα  σκεύη  και  έπιπλα  και   άμφια. Και  άλλα  από  αυτά  τα  μοιράστηκαν  μεταξύ  τους, άλλα  δε  μεταφέρθηκαν  στην  Ευρώπη  και  πουλήθηκαν  έναντι  μεγάλων  ποσών. Μεταξύ  των  συληθέντων  και  πωληθέντων  ήταν πολλά ιερά λείψανα και κειμήλια του αρχέγονου ανατολικού χριστανισμού: ο  ακάνθινος  στέφανος, η  λόγχη, ο  σπόγγος, ο  χιτώνας  και  μέρος  του  Τιμίου  Σταυρού, τα  οποία  πουλήθηκαν   στον  βασιλιά  της  Γαλλίας  Λουδοβίκο  τον  Θ΄ αντί  400.000  φράγκων. Σήμερα ορισμένα από αυτά  υπάρχουν  στον  ναό  της  Αναστάσεως, στην  Ιερουσαλήμ, και  συγκεκριμένα  στο  Τρίγωνο  του  Γολγοθά. Άλλα  από  αυτά  κόσμησαν  και  εξακολουθούν  να  κοσμούν  τους  ναούς  και  τις  πλατείες  των  διαφόρων  δυτικών  πόλεων, όπως  π.χ.  τον  ναό  του  Αγίου  Μάρκου  και  την  πλατεία  του  στη  Βενετία.

Για  να  μεταφέρουν  τα  λάφυρα  από  τον  ναό  της  Αγίας  Σοφίας  στο  πλοίο, το  οποίο  βρίσκονταν  αγκυροβολημένο  στο  λιμάνι, οι  Λατίνοι  εισήγαγαν  όνους  και  ημιόνους  μέσα  στο  ναό  και  τα  φόρτωναν. Δεν  έφτανε  όμως  αυτό. Η  ασέβειά  τους  είναι  ανωτέρα  κάθε  περιγραφής. Έπαιρναν  τα  άγια  ποτήρια  και  αφού  έχυναν  στη  γη  την  Αγία  Κοινωνία, τα  μεταχειρίζονταν  κατόπιν  ως  κοινά  ποτήρια  για  να  πίνουν  κρασί  και  νερό. Τα  κείμενα  των  ιερών  Ευαγγελίων  καταστρέφονταν. Κατόπιν  έπαιρναν  τα  επίχρυσα  και  με  πολύτιμους  λίθους  διακοσμημένα  περικαλύμματά  τους, τα  οποία  μεταφερόμενα  στην  Ευρώπη  κάλυπταν  τα  δικά  τους  Ευαγγέλια. Σε  όλο  το  διάστημα  της  κατοχής  της  Κωνσταντινούπολης  από  τους  Λατίνους (1204-1261)  η  Αγία  Σοφία  είχε  μετατραπεί  σε  ρωμαιοκαθολικό  ναό. Την  επισκεύασαν  μερικώς, παρουσιάζοντας  μερικά  αναλήμματα  με  δυτική  εμφάνιση.

Όταν  το  126 Continue reading →

Γράφει η Αμαλία Κ. Ηλιάδη, Φιλόλογος-Ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Το 3^ο Γυμνάσιο Τρικάλων, έχοντας υπόψη την με αριθμό 129887/Γ2/2-12-2011 απόφαση του ΥΠΔΒΜΘ, πραγματοποίησε ημερήσια εκπαιδευτική επίσκεψη των μαθητών/τριών  της Α΄ Τάξης στα Γιάννενα στις 27-4-2015, ημέρα Παρασκευή. Ο προβλεπόμενος αριθμός συμμετεχόντων μαθητών ήταν 62  με 4 συνοδούς καθηγητές: κ. Ηλιάδη Αμαλία, φιλόλογο-ιστορικό, Δ/ντρια και αρχηγό της εκδρομής, κ. Σιούλα Αφροδίτη, φιλόλογο, κ. Ψάλλα Αθανασία, καθηγήτρια Γερμανικών και κ. Αβέλλα Χάιδω, Θεολόγο. Το  Εκπαιδευτικό μας  Πρόγραμμα με το οποίο συνδέθηκε, επιστημονικά και παιδαγωγικά, η εκπαιδευτική μας περιήγηση στα Γιάννενα είχε σχέση με τα Μουσεία, τη φύση και τον πολιτισμό της περιοχής τους.

Αναχωρήσαμε την  Παρασκευή, 27 Απριλίου 2015 από το χώρο του σχολείου για την πόλη των Ιωαννίνων. Η  άφιξή και η παραμονή μας   στα Γιάννενα περιλάμβανε περιήγηση στο Κάστρο, ξενάγηση στο Βυζαντινό και Δημοτικό Εθνογραφικό Μουσείο, φωτογράφιση της παλιάς πόλης, των ιστορικών της κτιρίων και της παραλιμνίου περιοχής.

Η ζωντανή καστροπολιτεία έμοιαζε  με σκηνικό από άλλη εποχή, παραδοσιακά κτίρια και αναπάντεχες χρωματιστές πινελιές, ιδιαίτερα καφέ αλλά και σημαντικά μουσεία. Continue reading →

ΠΑΛΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ 2015

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΙΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΗΣ
ΑΜΑΛΙΑΣ Κ. ΗΛΙΑΔΗ,
ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ-ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ
3ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Ένας  ναός  τέτοιας  μεγαλοπρέπειας  και  μεγαλείου, όπως  ήταν  ο  ναός  της  Αγίας  Σοφίας ,  ο  οποίος  υπήρξε  επί  αιώνες  ολόκληρους  το  ιερό  σύμβολο  εκατομμυρίων  ανθρώπων  διαφόρων  φυλών  και  λαών, φυσικό  ήταν  να  δημιουργήσει  γύρω  του  παραδόσεις  και  θρύλους. Υπάρχουν   πάρα  πολλοί τέτοιοι θρύλοι, μερικοί  εκ των  οποίων  είναι  πράγματι σχετικά άγνωστοι και ωστόσο πολύ χαρακτηριστικοί  και  γι? αυτό  αξίζει  να  τους  παραθέσουμε.

Το  κτίσιμο  της  Αγίας  Σοφίας  είχε  τελειώσει  και  ο  αυτοκράτωρ  Ιουστινιανός  διέταξε  τους  τεχνίτες  να  προσθέσουν  στον  τρούλο, με  γιγαντιαία  χρυσά  γράμματα, την  ακόλουθη  επιγραφή:

«Ο  Ιουστινιανός  αφιεροί  τον  ναόν  τούτον  τη  δόξη  του  Θεού».

Η  διαταγή  δόθηκε  την  παραμονή  των  εγκαινίων  και  ο  αυτοκράτωρ  ήταν  βέβαιος  ότι  η  διαταγή  του  θα  εκτελεσθεί  πιστά. Την  επόμενη ημέρα  των  εγκαινίων, ο  Ιουστινιανός  εισέρχεται  μεγαλοπρεπώς  στο  ναό, ακολουθούμενος  από  τον  Πατριάρχη  και  τους  αυλικούς  του. Προχωρεί  και  κάθεται  στον  χρυσό  θρόνο  του. Αρχίζει  να  περιφέρει  το  βλέμμα  του  γύρω  από  τον  ναό  και  να  θαυμάζει  το  έργο  του.  Ξαφνικά, υψώνοντας  το  βλέμμα  του  στον  τρούλο, διαβάζει  την  επιγραφή: «Ευφρασία  αφιεροί  τον  Ναόν  τούτον  τη  δόξη  του  Θεού». Τότε στρέφεται  προς  τον  Πατριάρχη, ο  οποίος  καθόταν  δίπλα  του  και  τον  ρωτά:

-Τί  σημαίνει  αυτός  ο  εμπαιγμός; Δεν  διέταξα  να  χαραχθεί  το  όνομά  μου  στον  θόλο; Ποια  είναι  αυτή  η  Ευφρασία; Θέλω  αμέσως  να  μάθω  γι΄  αυτή  τη  γυναίκα. Continue reading →

Ψηφιακά Μουσεία-Ο ζωγράφος Καταφυγιώτης Μενέλαος – Menelaos Katafigiotis

Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Η 8^η Μαρτίου ως ιστορική ημέρα μνήμης αγώνων των γυναικών του μισού και πλέον πληθυσμού της γης για την κατάκτηση του δικαιώματος στη γνώση, στην ισονομία, στην ισότιμη αμοιβή στην εργασία αλλά κυρίως στο δικαίωμα άρθρωσης του δικού τους βιωματικού λόγου, είναι καταγεγραμμένη στη συνείδηση κάθε πολίτη ανεξαρτήτως φύλου.

Γυναίκες παντού στον πλανήτη δίνουν κάθε μέρα την προσωπική τους μάχη για τη διαμόρφωση μιας κοινωνικής ταυτότητας που θα τις αφορά ως φύλο, με τις ιδιαιτερότητές τους στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα της χώρας που ζουν: από τη γυναίκα της Ινδίας που βιάζεται ασύστολα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τη γυναίκα της Σαουδικής Αραβίας που απέκτησε δικαίωμα ψήφου το 2012 μέχρι την Ευρωπαία που είναι το πρώτο θύμα μαζί με τους νέους στην ανεργία, μάχεται καθημερινά σκοινοβατώντας ανάμεσα στους δύο πόλους της δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας.

Στις κοινωνίες μας συμβιώνουμε με την απειλή του χημικού πολέμου, την τρομολαγνία, το φονταμενταλισμό, το ρατσισμό, τη δράση-αντίδραση. Ποιος είναι λοιπόν ο νέος ρόλος της γυναίκας και κατ? επέκταση του άνδρα στο σύγχρονο ταραγμένο κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε και πως μπορούν να συμβάλλουν και τα δύο φύλα σ? ένα καλύτερο αύριο στη ζωή μας;

Η έξοδος των γυναικών στην παραγωγή, στα κέντρα λήψης αποφάσεων και στην πολιτική, έγινε μέσα από επίπονες διαδικασίες και σκληρούς αγώνες που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 1920, του ίδιου του κινήματος των γυναικών αλλά και από κοινωνικές και οικονομικές αναγκαιότητες που επιβλήθηκαν από τις πολιτικές πραγματικότητες, μέσω νομοθετικών ρυθμίσεων. Το γυναικείο φύλο ως συλλογικότητα, δε μπόρεσε να επιβάλει τους δικούς του όρους, ούτε στο χώρο της εργασίας ούτε στο χώρο της πολιτικής παρά την ισχύουσα ισότητα στα δημοκρατικά κράτη της Δύσης. Έχει κάνει όμως ικανοποιητικά βήματα και πολλαπλές αλλαγές στην κοινωνική συνείδηση του σταθερού συνομιλητή της του άλλου φύλου. Έχει επιβάλλει τη διαφορετικότητά της, και σε πολλούς τομείς έχει δικαιωθεί.

Η σύγχρονη γυναίκα μορφώνεται, είναι σεξουαλικά απελευθερωμένη, έχει κοινωνικό λόγο, έχει πολιτική σκέψη, έχει κατακτήσει όλα τα επαγγέλματα, δεν υπολείπεται σε τίποτα σε γνώσεις και δεξιότητες σε σχέση με το άλλο φύλο και δεν επιτρέπει πια στην κοινωνία να την αντιμετωπίζει ως μειονεκτικό φύλο.

Οι γυναίκες σε σύνολο, αποτελούν το 52% του πλανήτη κι αυτό δεν αντανακλάται σαν ποσοστό συμμετοχής στην πολιτική. Δεν διαθέτουν ούτε χρήματα, ούτε χρόνο, ούτε τη σκληρότητα και την ανταγωνιστικότητα που απαιτεί ο δημόσιος τομέας. Και όσες γυναίκες μέχρι σήμερα έχουν φτάσει στα υψηλότερα αξιώματα της πολιτικής, όπως παλαιότερα η Θάτσερ, η Λαγκάρντ και η Μέρκελ, αντανακλούν το τεχνοκρατικό πρότυπο του άτεγκτου ανδροκρατισμού. Πόσο διαφορετική θα ήταν η πολιτική εάν συμμετέχει η γυναίκα ηγετικά, με τις ιδιαιτερότητες της ως φύλου, διότι είναι εξοικειωμένη με την πηγή της ζωής, με την ειρήνη, με την τρυφερότητα, με την αγάπη, με την ισορροπία, αξίες του ιδιωτικού που μπορούμε να τις μεταφέρουμε στο δημόσιο χώρο αρκεί να το πιστέψουμε και να το κάνουμε πράξη, γιατί έτσι θα προσδώσουμε ένα όραμα στη ζωή μας που θα την κάνει πιο ανθρώπινη και πιο αντιπροσωπευτική! Η μικρή διαφορά με τις μεγάλες συνέπειες?

(σημείωση: Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στη γυναίκα που βιώνει τον καθημερινό της αγώνα ως ένα όν μοναχικό, μόνο που η ζωή αλλάζει με δυναμικές γυναικείες οντότητες-ταυτότητες που διεκδικούν την απελευθέρωση και των δύο φύλων?).(Δακτυλογράφηση: Βάσω Κ. Ηλιάδη)

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Οι χορηγίες είναι ένας θεσμός με μακρά ιστορία. Επινοήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα πριν 2.500 χιλιάδες χρόνια και συγκεκριμένα στην Αθηναϊκή Δημοκρατία. Προνοητικοί, δίκαιοι και δημοκράτες οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, θέσπιζαν οικονομικούς κανόνες διαχείρισης των «κοινών», με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Ακριβώς για να αμβλυνθούν οι οικονομικές ανισότητες και για να απαλλαγεί η Πολιτεία από ορισμένες δαπάνες, είχαν καθιερωθεί οι «λειτουργίες» που επιβάρυναν τους πλουσιότερους προς όφελος της πόλης και του λαού. Στον Επιτάφιο ο Περικλής αναφέρει: «αγαπάμε το ωραίο στην απλότητα, αγαπάμε τα γράμματα, τον πλούτο πιο πολύ τον έχουμε ως ευκαιρία για έργα παρά αφορμή για καύχημα».

Σήμερα σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που διέρχεται η χώρα μας, οι χορηγοί αποκτούν ένα σημαίνοντα κοινωνικό ρόλο, γιατί ενισχύουν με την αλληλέγγυα προσφορά τους μια Πολιτεία που στενάζει. Η χορηγία συνεπώς αποτελεί επένδυση στην κοινωνική εταιρική προσωπικότητα μιας επιχείρησης, δεν είναι διαφήμιση, ούτε καν προώθηση πωλήσεων, ούτε εμπορική επικοινωνία αλλά κοινωνική επικοινωνία. Η τρέχουσα πρακτική των χορηγιών δείχνει ότι οι χορηγοί, μικροί ή μεγάλοι, δεν περιμένουν τίποτε άλλο εκτός από την αναγνώριση των πολιτών για την κοινωνική τους προσφορά στην οποία προβαίνουν και πιστώνονται μ? αυτήν. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ένα πλήθος χορηγών με αγάπη, στήριξαν πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο, δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, κοινοφελή ιδρύματα, συλλόγους, οργανισμούς, συνδέσμους, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Δέον είναι οι ευεργετηθέντες να τρέφουν σεβασμό στις «πράξεις τους» και να τους εύχονται μέσα από την προσφορά τους να αποκτήσουν καλή φήμη, να βελτιώσουν την εικόνα τους και παράλληλα τα προϊόντα τους να αποκτήσουν την κοινωνική υπεραξία που τους αρμόζει.(Δακτυλογράφηση: Βάσω Κ. Ηλιάδη)

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ & ΠΟΙΗΣΗ της ΑΜΑΛΙΑΣ Κ. ΗΛΙΑΔΗ,  ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ , δ/ΝΤΡΙΑΣ 3ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΠΑΛΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ 14-02-2015

Παιδαγωγικά θέματα-κατευθύνσεις-συμβουλές