Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός , Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό της ICOM (International Council of Museums) το Μουσείο είναι «ένα μόνιμο ίδρυμα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξής της, ανοικτό στο κοινό, που έχει ως έργο του τη συλλογή, τη μελέτη, τη διατήρηση, τη γνωστοποίηση και την έκθεση τεκμηρίων του ανθρώπινου πολιτισμού και περιβάλλοντος». Τα μουσεία ανάλογα με τις συλλογές που εκθέτουν διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες. Ανάμεσα σε αυτές είναι τα Λαογραφικά, τα Βυζαντινά και τα Ιστορικά.

Τα Λαογραφικά Μουσεία περιλαμβάνουν συλλογές του λαϊκού πολιτισμού μιας περιοχής (είτε εθνικής είτε τοπικής). Σε ένα Λαογραφικό Μουσείο υπάρχουν κινητά αντικείμενα ή εξοπλισμός εργαστηρίων, φωτογραφικό υλικό, ταινίες  ή ότι άλλο σχετικό με το λαϊκό πολιτισμό ενός συγκεκριμένου  τόπου Παράδειγμα: Το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης (στην Πλάκα)  έχει πλούσιες συλλογές από δείγματα της νεοελληνικής λαϊκής τέχνης, όπως  κεντητικής, υφαντικής, ενδυμασιών, μεταμφιέσεων, θεάτρου σκιών, αργυροχοΐας, μεταλλοτεχνίας, κεραμικής, ξυλογλυπτικής, λαϊκής ζωγραφικής και λιθογλυπτικής.

Τα Ιστορικά Μουσεία στοχεύουν στη διαφύλαξη και προβολή της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς ενός τόπου.

Τα Βυζαντινά μουσεία περιλαμβάνουν συλλογές από έργα βυζαντινής τέχνης, όπως εικόνες, τοιχογραφίες, ιερά κειμήλια, σκεύη, άμφια κλπ. Παράδειγμα: Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (Θεσσαλονίκη): Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού επιχειρεί να δείξει πολλές όψεις της ζωής κατά τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο: της τέχνης, της ιδεολογίας, της κοινωνικής οργάνωσης, της θρησκείας, αλλά και της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Το 2005 βραβεύτηκε με το Βραβείο του Συμβουλίου της Ευρώπης

Η επίσκεψη σε ένα μουσείο μπορεί να είναι πολύ ωφέλιμη αλλά και ευχάριστη για ένα μαθητή. Continue reading →

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μπουκουβάλα Ιωάννα, οικιακής οικονομίας 

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων  

Το κορυφαίο βιβλίο του Ρώσου  συγγραφέα και δημοσιογράφου Βασίλι Γκρόσμαν, πανόραμα και αμείλικτη κριτική της σοβιετικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κυκλοφορεί στα ελληνικά είκοσι τρία χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση στη Δύση.

Η κοινοτοπία, λέει ο Αναστάσης Βιστωνίτης, που πρωτοπαρουσίασε και διατύπωσε στα βασικά σημεία του παρόντος κειμένου την  εύστοχη κριτική του, πως κανένα μυθιστόρημα, ακόμη και αν είναι καλογραμμένο, δεν μπορεί να θεωρηθεί σημαντικό μόνο από το περιεχόμενό του  ισχύει και για το αριστούργημα του Βασίλι Γκρόσμαν  Ζωή και πεπρωμένο. Έχει όμως μεγάλη σημασία το γεγονός ότι ένα έργο που ολοκληρώθηκε πριν από μισό περίπου αιώνα εκδόθηκε πρώτα στη Δύση πριν από τρεις και πλέον δεκαετίες και στη χώρα του το 1989. Και αν ο συγγραφέας του δεν είχε προνοήσει να εμπιστευθεί δύο αντίγραφά του σε φίλους του, εκ των οποίων ο ένας, ο Αντρέι Ζαχάροφ, το μετέγραψε σε μικροφίλμ και το έστειλε στη Δύση, το βιβλίο θα ήταν σαν να μην είχε υπάρξει. Ο Γκρόσμαν το ολοκλήρωσε το 1960 και το έδωσε να δημοσιευθεί στο περιοδικό «Ζνάμια» της Μόσχας. Οι υπεύθυνοι τρομοκρατημένοι το έστειλαν στις Αρχές. Ο Μιχαήλ Σουσλόφ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΣΕ και υπεύθυνος για τα ιδεολογικά θέματα, ειδοποίησε τον συγγραφέα ότι το βιβλίο του δεν επρόκειτο να εκδοθεί ούτε έπειτα από διακόσια χρόνια. «Γιατί να προσθέσουμε το βιβλίο σου στις ατομικές βόμβες των εχθρών μας;» του είπε.

Μετά από αυτό ο Γκρόσμαν απευθύνθηκε στον Χρουστσόφ. «Εγώ είμαι ελεύθερος αλλά το βιβλίο μου βρίσκεται στη φυλακή» του έγραψε. Continue reading →

Πρόγραμμα Σχολικής Εορτής 28ης Οκτωβρίου 1940

Η  26η Σεπτεμβρίου  καθιερώθηκε ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών ( στις 6 Δεκεμβρίου 2001)  από το Συμβούλιο της Ευρώπης .Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών είναι μια πανευρωπαϊκή εκστρατεία για την προώθηση της εκμάθησης γλωσσών  και της πολυγλωσσίας  στην Ευρώπη.

Στην Ευρώπη υπάρχουν περίπου 225 ιθαγενείς γλώσσες  -περίπου το 3% των γλωσσών του κόσμου. Οι περισσότερες είναι ινδοευρωπαϊκής καταγωγής. Με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες η Ευρώπη έχει γίνει πιο πολύγλωσση. Στο Λονδίνο μόνο, μιλιούνται περίπου 300 γλώσσες (αραβικά, τουρκικά, κουρδικά,βερβερικά, χίντι, πουντζάμπι κ.ά.)

• Παγκοσμίως σήμερα μιλιούνται 6.000 έως 7.000 γλώσσες..
• Οι περισσότερες γλώσσες του κόσμου μιλιούνται στην Ασία και την Αφρική.
• Όποιος μιλά μια ξένη γλώσσα καταλαβαίνει καλύτερα τη δική του γλώσσα, μαθαίνει ευκολότερα άλλες ξένες γλώσσες και ενισχύονται οι διανοητικές του ικανότητες.
• Οι ξένες γλώσσες αποτελούν  πλεονέκτημα στην αγορά εργασίας, ενώ είναι απαραίτητες για ορισμένα επαγγέλματα που έρχονται σε επαφή με ξένους. (Πηγές: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ )

         Η εκμάθηση γλωσσών παρουσιάζει πλεονεκτήματα για όλο τον κόσμο και για όλες τις ηλικίες. Δεν είναι ποτέ αργά για να μάθουμε ξένες γλώσσες και να επωφεληθούμε από αυτές. Το σημαντικότερο απ΄ όλα είναι η  επικοινωνία που προσφέρει η εκμάθηση μιας γλώσσας σε όλα τα στάδια της ζωής.
Και ας μην ξεχνάμε το κυριότερο, η εκμάθηση γλωσσών συντελεί στην ανάπτυξη της ανεκτικότητας και επίσης στη πολιτιστική προσέγγιση μεταξύ των λαών με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο.
         Σήμερα λαμβάνοντας υπ΄όψιν τις ιδιαίτερες πολιτισμικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που συμβαίνουν στην Ευρώπη, είναι απαραίτητη η     εκμάθηση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας.

 

Ψάλλα Αθανασία, καθηγήτρια Γερμανικών

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Τα τεκμηριωμένα βιβλία ιστορίας λειτουργούν μερικές φορές ως νυστέρι που κόβει πέπλα άγνοιας, συσσωρευμένα το ένα πάνω στο άλλο, εξηγούν τους κρατικούς μετασχηματισμούς, τεκμηριώνουν ποιες αντιλήψεις για τη νεότερη Ελλάδα θα πρέπει να αμφισβητηθούν ριζικά και ποια ζητήματα απαιτούν περαιτέρω επιστημονική έρευνα.

Το πρώτο από αυτά τα πέπλα το φοράμε όταν διδασκόμαστε ιστορία στο σχολείο. Στη συνέχεια, προστίθενται νέα πέπλα δημιουργώντας ψευδείς βεβαιότητες, στο πλαίσιο της κυρίαρχης κάθε φορά εκδοχής της δημόσιας ιστορίας. Σε αυτή τη δημόσια και όχι την επιστημονική ιστορία θητεύουν πανεπιστημιακοί ιστορικοί, πολιτικοί αρχηγοί, ερασιτέχνες ιστοριοδίφες, δημοσιογράφοι χωρίς ιστορική παιδεία, μεταξύ πολλών άλλων. Λαμβάνουν ως ιστορικό δεδομένο ό,τι ίσχυε ως ιστορικό συμπέρασμα προ πολλών δεκαετιών και το αναπαράγουν αδιαφορώντας για πρόσφατες έρευνες της ιστορικής επιστήμης.

Για να ξηλώσει κανείς τέτοια πέπλα απαιτείται μια θεωρητική αφετηρία, ειδικά μάλιστα στην πολιτική και κοινωνική ιστορία ένα ερμηνευτικό σχήμα για την εξέλιξη του κράτους. Αυτό συνήθως στηρίζεται σε «δοκιμασμένα» επιστημονικά σχήματα που βρίσκονται στο κέντρο των σύγχρονων αναζητήσεων της ιστορίας, της ιστορικής κοινωνιολογίας και της πολιτικής ανάλυσης. Μας θυμίζει ότι κάθε νέο κράτος επιδιώκει να αποκτήσει νομιμοποίηση μεταξύ των υπηκόων του και ταυτόχρονα να τους ελέγξει, κυρίως μέσω των μηχανισμών της φορολογίας, του στρατού και της εκπαίδευσης. Το πώς ακριβώς μετασχηματίζεται το κράτος είναι αποτέλεσμα Continue reading →

Δείτε εδώ το πρόγραμμα της εκδήλωσης

«Ο ρόλος του διευθυντή σχολικής μονάδας στην εκπόνηση καινοτόμων εκπαιδευτικών προγραμμάτων και στην εν γένει δημιουργική λειτουργία του σχολείου»

Εισήγηση της κ. Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, φιλολόγου-ιστορικού, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

 “H ΦΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ”

Εισήγηση της κ. Αθανασίας Ψάλλα, καθηγήτριας Γερμανικών

Συντονίστρια του καινοτόμου εκπαιδευτικού προγράμματος : Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02, Διευθύντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Εργασία της μαθήτριας του Β2 Μπαταγιάννη Μαρία-Κωνσταντίνα

Εργασία των μαθητριών του Β2 Κουγιούτα Μαρία-Ναυσικά και Κωνσταντάκου Σωτηρία