Κείμενο ενταγμένο στο καινοτόμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα: «Εργαστήρι  δημιουργικής  ανάγνωσης  και  γραφής: Μελέτη  και  επεξεργασία  νεανικού  μυθιστορήματος  της   Μ. Κλιάφα: Μια  μπαλάντα  για  τη  Ρεβέκκα».

Συντονίστρια: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Το μυθιστόρημα «Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα» ήταν πραγματικά ωραίο και μας ενθουσίασε αρκετά. Αρχικά, είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε και να μάθουμε για τις ακραίες συνθήκες που βίωναν οι Εβραίοι εκείνη την εποχή. Έπειτα, μέσα από την ηρωίδα του μυθιστορήματος, τη Ρεβέκκα, η οποία ήταν η ίδια Εβραία και βίωνε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή με το δικό της τρόπο, μάθαμε για τις μυστικές οργανώσεις, που υπήρχαν εκείνη την εποχή και συμμετείχαν μικρά παιδιά. Επιπλέον διευρύναμε τους ορίζοντές μας και τις γνώσεις μας πάνω στα γεγονότα που είχαν συμβεί τότε. Κατά τη γνώμη μας ένα από τα καλύτερα σημεία του βιβλίου ήταν όταν η Ρεβέκκα έλαβε την μπαλάντα που της είχε γράψει ο Κωνσταντής και που αργότερα την έπαιξε στο πιάνο της μητέρας της. Σαν τέλος δεν ήταν και πολύ αναμενόμενο, πράγμα που μας εξέπληξε ευχάριστα! Όμως, το μόνο «ελάττωμα» που εντοπίσαμε, ήταν στο τέλος του βιβλίου, που ενώ στην αρχή μας είχε αγχώσει για την εξέλιξη ενός ήρωα, του Αντρίκου, τελικά μας αφήνει με την απορία για το τι απέγινε? Αλλά, παρόλα αυτά ήταν ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα!

Στη συνέχεια καταγράφουμε τις ερωτήσεις που θα απευθύνουμε στη συγγραφέα κ. Μαρούλα Κλιάφα στη μελλοντική μας συνάντηση:

1.   Από που εμπνευστήκατε  τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου σας;
2. Πόσο καιρό σας πήρε να γράψετε το βιβλίο;
3. Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά ή βγαλμένα από τη φαντασία σας;
4.  Από πότε ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία;
5. Τι σας ώθησε στη συγγραφή βιβλίων.
6. Πώς σας ήρθε η ιδέα να γράψετε σχετικά με τους Εβραίους;
7. Σχετικά με το τέλος, ο Αντρίκος τι απέγινε;
8. Θα μπορούσατε να μας πείτε από ποιες πηγές αντλήσατε τις πληροφορίες για τη συγγραφή του βιβλίου;
9. Το επόμενο βιβλίο σας θα απευθύνεται σε παιδιά ή σε μεγάλους;
10.  Έχετε γράψει αρκετά βιβλία για τη πόλη μας. Σας εμπνέει λοιπόν αυτή η πόλη; Τι σας εμπνέει;

 (Η συνέχεια πιο λεπτομερών και επεξεργασμένων απόψεων σε επόμενη δημοσίευση!)

 Αλεξάνδρα Φέκα –  Ελπίδα Σκρέκα  

Μαθήτριες Γ΄ Τάξης της ομάδας ανάγνωσης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Πρωτότυπο κείμενο, «κατασκευασμένο» στο πλαίσιο του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής από τη μαθήτρια του Γ1 Γκότσιου Κατερίνα.

Συντονίστρια-υπεύθυνη: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

 Πριν από περίπου δύο εβδομάδες η διευθύντρια του σχολείου μας, κα Α. Ηλιάδη, κάλεσε στο γραφείο της τους μαθητές και τις μαθήτριες Β΄ και Γ? Γυμνασίου, οι οποίοι συμμετέχουν στο πρόγραμμα βυζαντινού πολιτισμού, με σκοπό να μας ανακοινώσει την προγραμματισμένη επίσκεψη της ομάδας μας στο ίδρυμα Τέχνης και Πολιτισμού του ιατρού Λεωνίδα Μακρή. Το συγκεκριμένο ίδρυμα βρίσκεται στο κέντρο των Τρικάλων και, σύμφωνα με την ενημέρωση που λάβαμε από την κα Ηλιάδη, αυτή την περίοδο φιλοξενεί μια έκθεση με πίνακες του αναγνωρισμένου Έλληνα ζωγράφου, Παναγιώτη Τέτση. Με μία πρώτη σκέψη, η συγκεκριμένη έκθεση θα ήταν για εμάς τους μαθητές κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Κανείς όμως δεν περίμενε πως με το πέρας της επίσκεψής μας εκεί θα είχαμε μάθει τόσα, σχετικά με διάφορες πτυχές της ζωγραφικής, ώστε να λατρέψουμε την τέχνη αλλά και να μπούμε ουσιαστικά στην ψυχολογία ενός από τους σπουδαιότερους ζωγράφους στον ελλαδικό χώρο.

Μόλις φτάσαμε στον χώρο της έκθεσης, μετά χαράς μας διαπιστώσαμε ότι δεν θα περιηγούμασταν μόνοι για να μελετήσουμε τους πίνακες. Μια μουσειολόγος θα μας ξεναγούσε στους χώρους τις έκθεσης, θα μας έδινε πληροφορίες σχετικά με την ζωή και το έργο του ζωγράφου αλλά θα απαντούσε και στις διάφορες ερωτήσεις των μαθητών. Μόλις λοιπόν πήραμε μία γενικότερη γεύση σχετικά με το τι επρόκειτο να παρακολουθήσουμε, το ??ταξίδι?? μας ανάμεσα στους υπέροχους πίνακες ξεκίνησε? Ολόκληρη η έκθεση ήταν χωρισμένη σε ενότητες: τις νεκρές φύσεις , τα πορτρέτα, τα τοπία, τις υδατογραφίες(ακουαρέλα)και τα πιο πρόσφατα έργα του ζωγράφου. Η κάθε ενότητα ήταν ομολογουμένως πιο ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή από την άλλη. Αφού κάποια στιγμή μας δόθηκε χρόνος να παρατηρήσουμε και να εξετάσουμε ενδελεχώς τον κάθε πίνακα μόνοι μας, χωρίς την βοήθεια της μουσειολόγου, παρακολουθήσαμε μία σύντομη παρουσίαση σχετικά με τον ζωγράφο. Αντλήσαμε πληροφορίες για τον τόπο γέννησής του, τα πρώτα βήματα της καριέρας του, τον τρόπο με τον οποίο έβλεπε την ζωή και για πολλά άλλα κεφάλαια της ζωής και της καριέρας του. Την στιγμή που η παρουσίαση αυτή τελείωσε, μας ενημέρωσαν ότι η επίσκεψή μας έφτασε στο τέλος της. Και τότε συνέβη κάτι το αναπάντεχο! Υπό άλλες συνθήκες εμείς, σαν μαθητές, θα θέλαμε να φύγουμε εκείνη την στιγμή. Κι όμως, ήμασταν τόσο εντυπωσιασμένοι από τον μαγικό κόσμο της ζωγραφικής, που επιθυμούσαμε να μείνουμε λίγο ακόμη, να ρίξουμε μια τελευταία συνοπτική ματιά στους πίνακες και να θέσουμε κάποιες ακόμα ερωτήσεις στην κα Μαργαριτοπούλου, την υπεύθυνη ξεναγό μας.

Η συγκεκριμένη έκθεση του κυρίου Τέτση, πέραν του ότι μας έφερε πιο κοντά με την ζωγραφική, μας πληροφόρησε γενικότερα για τον καλλιτέχνη και μας μεταλαμπάδευσε κάποια σημαντικά μηνύματα ζωής. Ο συγκεκριμένος ζωγράφος, όπως μάθαμε, είναι από τους καλύτερους Έλληνες ζωγράφους με μακροχρόνια καριέρα. Είναι γνωστός ως «αλχημιστής του χρώματος», μιας και βασίζεται στις αντιθέσεις των χρωμάτων πάνω στην ζωγραφική του επιφάνεια και έχει επηρεαστεί έντονα από τα ρεύματα του φοβισμού και του ιμπρεσιονισμού. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει στον λατρεμένο του τόπο καταγωγής, την Ύδρα. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο καλλιτεχνικό προσκήνιο όταν μια σπουδαία προσωπικότητα, ο Δ. Πικιώνης , ανακάλυψε κάποιες ζωγραφιές του ουσιαστικά ??κατά τύχη?? και τότε ήταν που κατάλαβε ότι επρόκειτο για ταλέντο. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δεν ζωγράφιζε τίποτα περισσότερο από πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις του άμεσου περιβάλλοντός του: τοπία από τα δύο αγαπημένα του νησιά, την Ύδρα και την Σίφνο , πορτρέτα των φίλων του και της συζύγου του, νεκρές φύσεις από σκηνές κυρίως του σπιτιού του, όπως το τραπέζι, πάντα στρωμένο με το καρό τραπεζομάντηλο, και πάνω του η φρουτιέρα , «πάντα γεμάτη με φρούτα από τα δέντρα μας», όπως ο ίδιος υποστηρίζει σε πρόσφατη συνέντευξή του. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε. Ακόμα και όταν καταξιώθηκε σαν ζωγράφος, συνέχισε να επισκέπτεται τακτικά την Ύδρα και να ζωγραφίζει «κάτω από τον ουρανό της, τον μόνο που τον εμπνέει». Επιπρόσθετα, πρέπει να επισημάνουμε κάτι ακόμα άξιο θαυμασμού: στην τελευταία ενότητα της έκθεσης, τα πιο πρόσφατα έργα του κυρίου Τέτση, οι πίνακες, διακατέχονται από έναν δυναμισμό, ο οποίος φαίνεται στις γραμμές και στις πινελιές καθενός από αυτούς. Κατά κάποιο παράξενο τρόπο όμως, τα ζωγραφικά έργα που προηγούνται χρονολογικά φαίνονται πιο συμβατικά, πιο «προσεγμένα». Αυτό προφανώς δείχνει ότι ο ίδιος ο ζωγράφος είναι δυναμικός, χωρίς να παραιτείται από την ζωή και χωρίς να παραμελεί το πάθος του, παρά την μεγάλη ηλικία του. Κατά συνέπεια, μας δίνει το έναυσμα να συνεχίσουμε να κάνουμε ο,τιδήποτε μας αρέσει, χωρίς να υπολογίζουμε άλλες παραμέτρους και χωρίς να σκεφτόμαστε τις πιθανόν δυσάρεστες συνέπειες.

Συνοψίζοντας, προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Ηλιάδη, η οποία μας έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και ??διδακτική?? έκθεση ζωγραφικής. Επίσης, θα ήθελα να εκφράσω τον μεγάλο θαυμασμό μου στο πρόσωπο του Παναγιώτη Τέτση, που μέχρι και σήμερα συνεχίζει να ζωγραφίζει πίνακες απαράμιλλης γοητείας. Μακάρι στο άμεσο μέλλον να παρακολουθήσουμε κι άλλες τέτοιες εικαστικές εκθέσεις και να διδαχθούμε τόσα πολλά από αυτές.

Η μαθήτρια της Γ? τάξης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Γκότσιου Κατερίνα

Πριν από μια εβδομάδα, τα παιδιά της δευτέρας και τρίτης γυμνασίου του σχολείου μου που συμμετέχουν στο πρόγραμμα βυζαντινού πολιτισμού, επισκεφτήκαμε το Ίδρυμα Μακρή στο κέντρο των Τρικάλων. Εκεί παρακολουθήσαμε μια έκθεση ζωγραφικής με έργα του Π.Τέτση, του επονομαζόμενου ζωγράφου του χρώματος.

Η έκθεση ήταν τυπικά οργανωμένη με πίνακες τοπίων, νεκρής φύσης και προσωπογραφιών. Η ξενάγησή μας στο χώρο της έκθεσης έγινε από την κ. Μαργαριτοπούλου, ένα νέο σε ηλικία άτομο με εξαιρετικές γνώσεις, εξειδικευμένη στους διάφορου τομείς του επαγγέλματός της.

Από τον πρώτο κιόλας πίνακα μας έγινε φανερό ότι ο ζωγράφος αυτός δεν ζωγραφίζει με βάση το σχέδιο, όπως οι περισσότεροι ζωγράφοι, αλλά με βάση το χρώμα. Το σχέδιο απρόσεκτο, το χρώμα ζωηρό και έντονο σε ένα σωρό αποχρώσεις, μας κάνει γνωστή μια πραγματικά καινούρια τεχνοτροπία σε συνδυασμό με την επιρροή του ρεύματος του Ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική του καλλιτέχνη. Επιπροσθέτως ιδιαίτερα προσεγμένες ήταν οι απεικονίσεις της νήσου Ύδρας, της πόλης στην οποία γεννήθηκε ο Π.Τέτσης καθώς και η απεικόνιση στον καμβά των αγαπημένων του προσώπων.

Μετά την παρουσίαση των έργων ακολούθησε ένα ντοκιμαντέρ μεγάλης σχετικά διάρκειας, με θέμα τη βιογραφία του Π.Τέτση, μέσω του οποίου ολοκληρώσαμε τον σχηματισμό της άποψής μας για τον καλλιτέχνη αυτό. Συμπεράναμε ότι είναι ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στην τέχνη του, με εξαιρετική εμπειρία στο χώρο της ζωγραφικής. Οι απόψεις του είναι σοφές πάνω σε θέματα τέχνης αλλά και σύγχρονων προβλημάτων τα οποία θίγει και λανσάρει μια τεχνοτροπία που θα έπρεπε να υιοθετηθεί από περισσότερους του είδους του.

Τέλος, συνοψίζοντας θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι μέσω αυτής της έκθεσης μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε πάρα πολλά πράγματα για τον Έλληνα αυτό ζωγράφο, ο οποίος μας αφήνει μια πλούσια συλλογή έργων απαράμιλλης ομορφιάς και αξίας, που αναγνωρίζονται και γίνονται πρότυπα μέχρι σήμερα από όλους τους Έλληνες αλλά και ξένους καλλιτέχνες και κάνουν τη χώρα μας γνωστή για αυτά τα εξαιρετικά δείγματα πολιτισμού σε ένα τομέα, -αυτόν του πολιτισμού και συγκεκριμένα των καλών τεχνών- όπου οι Έλληνες έχουν, ολοφάνερα και αναμφισβήτητα, διαπρέψει στο πέρασμα των αιώνων.

Συντονίστρια-υπεύθυνη: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων)

Η εποχή της ακμής: από τον τερματισμό της εικονομαχίας ως το σχίσμα των δύο εκκλησιών, 843-1054

Ιουστινιανός – Θεοδώρα

Υλικό για μελέτη στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος “Βυζαντινός Πολιτισμός”

Στα πλαίσια εναλλακτικών τρόπων μάθησης και της διαθεματικής προσέγγισης της γνώσης , με πρωτοβουλία των μαθητών, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 9/11/2012 , Εκπαιδευτική Επίσκεψη μαθητών Β3 του 3^ου Γυμνασίου στην έκθεση κεραμικής στο Κουρσούμ Τζαμί με θέμα : «Από τα λυχνάρια στους μαστραπάδες». Αφορούσε εκθέματα των Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών χρόνων της περιοχής του νομού Τρικάλων.

Οι μαθητές γνωρίζοντας ότι τα μουσεία αποτελούν πολύτιμη πηγή ιστορικής, επιστημονικής και αισθητικής γνώσης, είχαν την ευκαιρία στα πλαίσια του μαθήματος της ιστορίας να έρθουν σε επαφή με το Βυζαντινό πολιτισμό, τον πολιτισμό του Ισλάμ , την τοπική ιστορία, την τέχνη και τη θρησκεία.

Η άρτια και παραστατική ξενάγηση από τον αρχαιολόγο στο χώρο της έκθεσης καθώς και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των μαθητών αποτυπώνεται σε κάποια δείγματα των εντυπώσεών τους.  Διαβάστε περισσότερα…

Η επίσκεψη των μαθητών  και οι εργασίες τους εκπονήθηκαν στα πλαίσια του μαθήματος της ιστορίας  της Β? Γυμνασίου,

από τη διδάσκουσα καθηγήτρια: Μπέργιου Βαΐτσα. 

Συνέχεια φωτογραφιών από τις εκδηλώσεις

Αθλητικές δραστηριότητες και Παρουσίαση Καινοτόμων Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στο 3ο Γυμνάσιο Τρικάλων

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Αρχαιολογικού Μουσείου Καρδίτσας που παρουσίασε  επιτυχημένα ο κ. Μάνος και πραγματοποιήθηκε στο Μύλο Ματσόπουλου τη Δευτέρα 23 Απριλίου. Το πρόγραμμα  παρακολούθησαν  με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον μαθητές του Β1 και Α1 τμήματος του σχολείου μας πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν στο άναμμα της φωτιάς με προϊστορικά εργαλεία.

Το 3^ο Γυμνάσιο Τρικάλων  για το Σχολικό Έτος 2011-2012 εκπονεί  Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Αγωγής με θέμα: «Η περιήγηση ως μέσο μάθησης: τοπία φύσης και πολιτισμού στην πόλη των Τρικάλων». Οι συντονιστές-υπεύθυνοι του προγράμματος κ. Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος, Δ/ντρια και κ.Κωνσταντίνος  Γκούτας, Φυσικής Αγωγής, Υπο/ντής του Σχολείου, σε στενή συνεργασία με την περιβαλλοντική ομάδα των μαθητών-μαθητριών εντόπισαν τα Υποθέματα ως όψεις και διαστάσεις του υπό προσέγγιση θέματος:

1.     Το αστικό τοπίο της πόλης των Τρικάλων ως, άλλοτε ισορροπημένος κι άλλοτε ανισόρροπος, συνδυασμός, «πολιτισμού» και φύσης. (επιτόπια μελέτη, λήψη φωτογραφιών, έρευνα)

2.  Περιηγητές στην πόλη μας: μαθητές στην «Αειφορία». Η πόλη ως ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον.

Επαφή των μαθητών με την πολιτιστική τους κληρονομιά