από τη μαθήτρια του Α3 Παπαδοπούλου Κωνσταντίνα:

Εντυπώσεις από την περιβαλλοντική επίσκεψη στη Φλώρινα   Επίσης δείτε την εργασία της ίδιας μαθήτριας στα πλαίσια του προγράμματος “Ταξίδι στη χώρα των λιμνών” που παρακολούθησαν οι μαθητές ΚΠΕ Μελίτης Φλώρινας: Γράμμα στο Δήμαρχο από τους επενδυτές ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή των Πρεσπών.

και από τη μαθήτρια του Α1  Ευαγγελίνα Κόκκα: 

Το σχολείο μας διοργάνωσε και πραγματοποίησε διήμερη περιβαλλοντική επίσκεψη στην οποία συμμετείχαν οι μαθητές της Α΄ γυμνασίου. Το πρωί της επίμαχης ημέρας όλοι οι συμμετέχοντες μαθητές συγκεντρωθήκαμε στο προαύλιο του σχολείου. Αναχωρήσαμε φορτωμένοι με τις αποσκευές  μας και τον έντονο ζήλο μας για γνώση και μάθηση.

          Γνωρίζαμε πως το ταξίδι ήταν πολύωρο και η διαδρομή μεγάλη, ίσως και πρωτόγνωρη για τους περισσότερους μαθητές. Γι? αυτό το λόγο, οι καθηγητές μας είχαν αναθέσει σε ορισμένα παιδιά την εύρεση και ανάγνωση πληροφοριών που σχετίζονταν με τις περιοχές που θα επισκεπτόμασταν στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μας εκδρομής. Έτσι, συγκεντρώσαμε αρκετές πληροφορίες που θα μας βοηθούσαν στη μετέπειτα πορεία της εκδρομής.

          Μετά την άφιξή μας στο ορεινό χωριό Νυμφαίο, περιηγηθήκαμε στην περιοχή. Ήταν πολύ γραφικό, με πέτρινα διώροφα οικήματα και υπέροχες μαρμάρινες προτομές. Πεζοπορούσαμε μέσα από στενά πλακόστρωτα δρομάκια. Ύστερα από μια μεγάλη διαδρομή φτάσαμε στο καταφύγιο της καφέ αρκούδας, που ανήκει στην περιβαλλοντική οργάνωση «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ». Ο «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ» είναι μία μη κυβερνητικού και κερδοσκοπικού χαρακτήρα οργάνωση και είναι υπεύθυνη για την προστασία της καφέ αρκούδας , η οποία είναι είδος προς εξαφάνιση.Ιδρύθηκε το 1992. Έπειτα περπατήσαμε σε ένα λασπώδες μονοπάτι και ακούσαμε με προσοχή τα λόγια του ξεναγού. Μας μίλησε για την καφέ αρκούδα και την πορεία της ιστορίας της. Μας εξήγησε πως αρχικά οι αρκούδες ήταν υπό την κατοχή αθίγγανων, οι οποίοι τις βασάνιζαν βάναυσα δένοντάς τες με μία αλυσίδα. Όμως μετά την ίδρυση του «ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ» η σπάνια καφέ αρκούδα προστατεύεται και περιθάλπτεται στους ειδικούς χώρους του καταφυγίου. Για καλή μας τύχη, συναντήσαμε τρείς καφέ αρκούδες οι οποίες είχαν μόλις ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο χωρισμός των αρκούδων ανάλογα με τον χαρακτήρα τους και η στείρωση τους, επειδή θεωρούνται ανίκανες να «νουθετήσουν» τα παιδιά τους σωστά. Επιστέφοντας στο λεωφορείο η διευθύντρια του σχολείου μας μίλησε για τη «Νίκειο Σχολή» που λειτούργησε ως πρότυπο σχολείο και ανέδειξε μεριές από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του Μακεδονικού Αγώνα.

          Ύστερα μεταβήκαμε στο ΚΠΕ Μελίτης Φλώρινας όπου χωριστήκαμε σε ομάδες και κάναμε ταξίδι στη χώρα των λιμνών. Συζητήσαμε για διάφορα θέματα που αφορούν τις Πρέσπες όπως η χλωρίδα και η πανίδα τους. Ο υδάτινος όγκος των Πρεσπών ενώνει τρείς χώρες την Ελλάδα, την Αλβανία και την Π.Γ.Δ.Μ. Το δάσος της περιοχής είναι από τα πιο πλούσια της χώρας μας και καλύπτεται από βελανιδιές, πανύψηλες οξιές, σημύδες αλλά και από δένδρα μοναδικά στον ελληνικό χώρο, τα λεγόμενα ενδημικά φυτά. Στα νερά των Πρεσπών καθρεφτίζεται το γενικό κάλλος της ευρύτερης περιοχής, μιας περιοχής στην οποία έχουν βρει καταφύγιο μερικά από τα πιο σπάνια είδη πουλιών και ζώων. Η εντυπωσιακή βιοποικιλότητα του τόπου αυτού, σε συνάρτηση με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα είχαν ως αποτέλεσμα να ανακηρυχθεί η περιοχή «Εθνικός Δρυμός». Ο υγρότοπος των Πρεσπών αποτελεί έναν από τους 11 ελληνικούς υγροτόπους διεθνούς σημασίας. Στις δασωμένες πλαγιές των γύρω βουνών και στους καλαμιώνες των νερών υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 1200 είδη φυτών, 15 είδη ψαριών, 11 είδη αμφιβίων, 40 είδη θηλαστικών και 260 είδη πτηνών. Σε αυτόν τον «επίγειο παράδεισο» φωλιάζουν και αναπαράγονται μερικά από τα σπανιότερα είδη του ζωικού βασιλείου. Μάθαμε για τους ερωδιούς, τους κορμοράνους, τις χήνες, τους σταυραετούς, τους σταχτοτσικνιάδες, τους ροδοπελεκάνους, τους αργυροπελεκάνους, αρκετά είδη βατράχων και 20 είδη ερπετών. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα μας ανέθεσαν τη συγγραφή επιστολών προς τις τοπικές αρχές.

          Την επόμενη ημέρα αναχωρήσαμε από το ξενοδοχείο νωρίς το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς την Εταιρία Προστασίας Πρεσπών. Αφού αφιχθήκαμε στο κέντρο πληροφόρησης ενημερωθήκαμε και «απομηζύσαμε» βασικές πληροφορίες για τις Πρέσπες και την ορνιθοπανίδα τους. Ύστερα ανεβήκαμε το λόφο Κρίνα που αποτελεί το σημείο τομής των δύο λιμνών και παρατηρήσαμε τα πτηνά, Δουλέψαμε ομαδικά πάνω σε διάφορα φύλλα εργασίας που αφορούσαν την πανίδα. Το τοπίο ήταν τόσο γαλήνιο που έκανε τις κοπιαστικές μας δραστηριότητες να μοιάζουν τόσο εύκολες.

          Διαβήκαμε την πλωτή πεζογέφυρα και φτάσαμε στο μικρό νησάκι του Αγίου Αχιλλείου. Ύστερα από μία μακροσκελή πεζοπορία, επισκεφθήκαμε την περίφημη βασιλική του Αγίου Αχιλλείου, η οποία κτίστηκε το 983 μ.Χ  από τον Τσάρο των Βούλγαρων Σαμουήλ. Εκεί είχαμε μία σύντομη ενημέρωση.

           Ιδιαίτερης φυσικής σημασίας ήταν η λίμνη της Καστοριάς την οποία επισκεφθήκαμε κατά τη στάση μας στην Καστοριά. Δυστυχώς η εκδρομή είχε φτάσει στο τέλος της.

          Τα συναισθήματά μου ποικίλα και ανάμικτα. Πάντως το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η αίσθηση της ικανοποίησης, επειδή αποκομίσαμε πολλές γνώσεις και καινούριες εμπειρίες. Μέσα επίσης από τη συλλογική μας προσπάθεια αναδείξαμε το ομαδικό μας πνεύμα αποδεικνύοντας για πολλαπλή φορά ότι το σχολείο είναι και μπορεί να αποτελέσει κοιτίδα δημιουργίας και πολιτισμού.

στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος με θέμα: ” Βιότοπος. Η φύση στην αυλή μας” με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Τέγου Αγορίτσα, καθηγήτρια Αγγλικών,  από το μαθητή του Α3 Λέγκα Σωτήρη. Δείτε εδώ την παρουσίαση…

Ήταν τέλος του προηγούμενου μήνα όταν με το σχολείο μας πραγματοποιήσαμε περιβαλλοντική επίσκεψη στην Άρτα. Ο προορισμός μας χαρακτηρίζεται από πλούσιο φυσικό περιβάλλον. Οι δύο μέρες που διήρκησε η εκδρομή, πραγματικά ήταν λιγοστές για ένα τόσο ενδιαφέρον φυσικό τοπίο.

Ξεκινήσαμε νωρίς από την πόλη των Τρικάλων, για να αρχίσει η πολυπόθητη εκδρομή μας. Πρώτος μας σταθμός το Μέτσοβο. Η θέα μαγευτική, μέσα στα επιβλητικά έλατα που στολίζουν την περιοχή. Το μεγαλείο της φύσης των Ηπειρώτικων βουνών. Έπειτα από μια γρήγορη στάση, το λεωφορείο μας συνέχισε για τον τελικό μας προορισμό. Καθ? όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, δεν χορταίναμε να παρατηρούμε τη μαγεία της φύσης. Όλα τόσο αρμονικά φτιαγμένα και συνδυασμένα μεταξύ τους. Μια πανδαισία!

Η διαδρομή εξελίχτηκε τόσο γρήγορα, που φτάσαμε στο ξενοδοχείο χωρίς να το καταλάβουμε. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, ξεκινήσαμε για το περιβαλλοντικό κέντρο της πόλης. Μόλις αφιχθήκαμε, ξεκινήσαμε ένα μικρό περίπατο μέσα στη φύση. Σταθήκαμε σε ένα μικρό ακρωτήριο, που στο τέλος του δέσποζε μοναχικός ένας γραφικός φάρος. Εξερευνήσαμε το φυσικό περιβάλλον, πληροφορηθήκαμε για τη χλωρίδα και την πανίδα. Ένα από τα σημαντικότερα πτηνά της περιοχής, που τελούν υπό εξαφάνιση, είναι ο Αργυροπελεκάνος. Το συγκεκριμένο είδος παρουσιάζει εντυπωσιακό τρόπο αναπαραγωγής. Ένα γεγονός που μας προκάλεσε την ανησυχία, ήταν η υπερβολική αλιεία, που προκαλεί έντονες παρεμβάσεις στην ισορροπία του τοπικού οικοσυστήματος.

Στη συνέχεια, μεταβήκαμε πίσω στο περιβαλλοντικό κέντρο, όπου παρακολουθήσαμε πλούσιο και ενδιαφέρον οπτικοακουστικό υλικό για την περιοχή. Η έκθεση για τους παραδοσιακούς τρόπους αλιείας, ήταν πολύ διαφωτιστική και ενημερωτική. Η πρώτη μέρα της εκδρομής μας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της, αφήνοντας μας πολύ όμορφες εντυπώσεις, τόσο από τις γνώσεις που αποκομίσαμε, όσο και από τα πανέμορφα τοπία που αντικρίσαμε.

Η δεύτερη μέρα μόλις είχε ξεκινήσει. Προορισμός μας ο Υδροηλεκτρικός σταθμός του Πουρναρίου. Εκεί μας περίμενε ένας πολύ ευγενικός κύριος, που εργάζεται στο σταθμό, ο οποίος θα μας ενημέρωνε. Ξεκίνησε να μας ξεναγεί στους διάφορους χώρους και να μας αναλύει τα μηχανήματα και τις διάφορες λειτουργίες. Η παρουσίαση μακέτας των διαφόρων μηχανημάτων και χώρων μας βοήθησε να καταλάβουμε πως ακριβώς λειτουργεί ο σταθμός. Τρομερή εντύπωση μας προκάλεσαν οι μεγάλοι σωλήνες που συναντήσαμε. Το μέγεθός τους μας έδωσε να κατανοήσουμε τον πολύ μεγάλο όγκο νερού που εισέρχεται στο εργοστάσιο, προκείμενου να πραχθεί το ηλεκτρικό ρεύμα.

Βέβαια, το πιο όμορφο και μεγαλοπρεπές σημείο της συγκεκριμένης επίσκεψης, ήταν λίγο ψηλότερα, καθώς ανεβαίναμε στα διάφορα επίπεδα του σταθμού. Το φράγμα! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουμε αυτή την καταπληκτική κατασκευή. Πραγματικά πελώριο και επιβλητικό.

Έπειτα, επιστρέψαμε πάλι στην Άρτα. Εκεί επισκεφθήκαμε δύο βυζαντινές εκκλησίες. Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας, πολιούχου της Άρτας, ιδρύθηκε το 13ο αιώνα από τη βασίλισσα του Δεσποτάτου Θεοδώρα προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου και λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι. Μετά το θάνατο του συζύγου της η Θεοδώρα εμόνασε στη μονή, τάφηκε εκεί και ο ναός στη συνέχεια τιμάται στο όνομά της. Ας παραθέσουμε όμως ορισμένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά του.

Από τον παλιό περίβολο του ναού έχει απομείνει μόνο η τοξωτή πύλη, αψίδα εξ ολοκλήρου πλίνθινη που φέρει διακόσμηση. Εσωτερικά, διατηρεί μεγάλο μέρος της γλυπτής και γραπτής του διακόσμησης. Ο ναός αποτελείται από νάρθηκα και εξωνάρθηκα. Επίσης, τα παράθυρα του μεσαίου κλίτους σχηματίζουν ένα είδος υπερυψωμένου φωταγωγού, που καταλήγει σε δίκλινη στέγη. Στην είσοδο του ναού σώζεται και ο μαρμάρινος τάφος της Αγίας. Ο ναός αποτελεί την πιο “ζωντανή” σύνδεση της σημερινής με τη βυζαντινή Άρτα, αφού εκτός από το κτίσμα έχουμε και την “παρουσία” της ίδιας της βασίλισσας του Δεσποτάτου, της πολιούχου Αγίας Θεοδώρας. Έτσι η σημασία του μνημείου αποκτά για τον Αρτινό και μια άλλη ξεχωριστή διάσταση, τη συναισθηματική, αυτή που δίνει μιλιά στα άψυχα και δημιουργώντας μια εσωτερική επικοινωνία, ένα είδος μυστικής σχέσης ανάμεσα σε δημιουργούς και δημιουργήματα, δένει τους ανθρώπους με τα σύμβολά τους.

Η δεύτερη εκκλησία που επισκεφθήκαμε ήταν η Παρηγορήτρια. Κτίστηκε τον 13^ο αιώνα από το Νικηφόρο Α΄ Κομνηνό Δούκα και τη γυναίκα του Άννα Παλαιολογίνα Κατακουζηνή. Από την μεγάλη σταυροπηγιακή μονή σώζονται σήμερα ο ναός, η Τράπεζα και 16 κελιά. Ο ναός εντυπωσιάζει με τις εξωτερικές και εσωτερικές αρχιτεκτονικές καινοτομίες του, ενώ μοναδικός στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική είναι ο τρόπος στήριξης του κεντρικού τρούλου. Όλα τα παραπάνω την καθιστούν μοναδικό δείγμα βυζαντινής ναοδομίας σε όλο τον ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τον Άραχθο ποταμό. Τα νερά του γάργαρα και ολοζώντανα από ορμητικότητα. Δεν θα μπορούσαμε να μην παρατηρήσουμε και το φημισμένο γεφύρι της Άρτας φυσικά.

Ο χρόνος όμως κύλησε τόσο γρήγορα, που πήραμε το δρόμο της επιστροφής, όπου ξανασταματήσαμε ως ενδιάμεσο προορισμό το Μέτσοβο. Αφού περιηγηθήκαμε στα πλακόστρωτα σοκάκια και τα πέτρινα κτήρια, ψωνίσαμε παραδοσιακά προϊόντα από την τοπική αγορά, συνεχίσαμε το ταξίδι της επιστροφής για τα Τρίκαλα.

Η εκδρομή ήταν υπέροχη. Ο χρόνος κύλησε τόσο ανεπαίσθητα, που δεν το καταλάβαμε. Ευτυχώς οι εικόνες που αντικρίσαμε και οι γνώσεις που αποκομίσαμε, ήταν τόσο έντονες, που σίγουρα θα μας κάνουν τη συγκεκριμένη εκδρομή αξέχαστη. Τι καλύτερο από το να μπορείς να συνδυάσεις τη χαρά και τη ξεγνοιασιά μια εκδρομής, με την απόκτηση γνώσεων!

Ηλίας ? Απόστολος Γούλας, μαθητής του Β1 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Την Τρίτη 19 Μαρτίου 2013 στις 7.30 το πρωί τα παιδιά της Α Τάξης του 3^ου Γυμνασίου συγκεντρωθήκαμε στο προαύλιο του σχολείου με τα σακίδια στην πλάτη, πανέτοιμοι για την τόσο ενδιαφέρουσα εκδρομή που θα κάναμε στη Φλώρινα στα πλαίσια του προγράμματος «Βιότοπος-Η φύση στην αυλή μας» Συνοδοί καθηγητές μας ήταν η διευθύντριά μας κ. Ηλιάδη , η κ. Τέγου, η κ. Μαυρομάτη και η κ. Μαγαλιού.

Στη διαδρομή περάσαμε πολύ ωραία,  τραγουδούσαμε, λέγαμε  αστεία και γελούσαμε, απολαμβάνοντας βέβαια και τις ομορφιές της πατρίδας μας. Φτάσαμε γρήγορα  στα Γρεβενά και σταματήσαμε να πάρουμε μια ανάσα. Συνεχίσαμε για το Νυμφαίο.  Το Νυμφαίο είναι ένας παραδοσιακός, διατηρητέος οικισμός   στον ορεινό όγκο Βιτσίου,  ονομαστό κέντρο αργυροχρυσοχοΐας  άλλοτε, σήμερα ένα αξιόλογο τουριστικό θέρετρο στην Δυτική Μακεδονία. Εκεί βρίσκεται και ο Αρκτούρος, το ευρωπαϊκό κέντρο προστασίας της καφέ αρκούδας, μια μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική περιβαλλοντική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1992, με στόχο την προστασία της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος. Εκεί ενημερωθήκαμε από τους υπεύθυνους της περιβαλλοντικής οργάνωσης «Αρκτούρος» για την καφέ αρκούδα.

 Το καταφύγιο της καφέ αρκούδας εκτείνεται  σε μια έκταση 50 στρεμμάτων και σε υψόμετρο 1350 μέτρων και είναι η ιδανική τοποθεσία για να φυλάσσονται και να προστατεύονται οι καφέ αρκούδες.   Φιλοξενούνται συνολικά 12 πρώην αιχμάλωτες αρκούδες που προέρχονται από αρκουδιάρηδες, ζωολογικούς κήπους, τσίρκο, καθώς και τρεις περιπτώσεις που έμειναν ορφανές σε μικρή ηλικία. Μας μίλησαν για την εξέλιξη του είδους, τη γεωγραφική κατανομή του στον ελλαδικό χώρο, τη βιολογία και την οικολογία του, καθώς και τους κινδύνους που το απειλούν και τους τρόπους αντιμετώπισής τους. Οι αρκούδες αυτές, που κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έχουν ζήσει σε φυσιολογικές συνθήκες, δε θα μπορέσουν ποτέ πια να ζήσουν ελεύθερες στο δάσος και θα εξαρτώνται πάντοτε από την ανθρώπινη φροντίδα που τους παρέχεται στο καταφύγιο. Είδαμε τον Ανδρέα τον γηραιότερο αρκούδο της Ευρώπης, 49 ετών, το Γιώργο, την Τασούλα, τον Κυριάκο, το Μανώλη, παρατηρήσαμε τις αντιδράσεις τους, την κοινωνικότητά τους, και τους θαυμάσαμε. Είδαμε τον ελληνικό ποιμενικό σκύλο που  εκτρέφεται αιώνες τώρα, κυρίως για τη φύλαξη κοπαδιών, στις ορεινές περιοχές της χώρας μας.

 Στο ξύλινο περίπτερο υποδοχής επισκεπτών του Καταφυγίου, αγοράσαμε αναμνηστικά είδη και αποχωρήσαμε.

 Μετά το γεύμα, μεταβήκαμε στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη  Μελίτη  Φλώρινας όπου χωριστήκαμε σε ομάδες και παρακολουθήσαμε το πρόγραμμα «ταξίδι στη χώρα των λιμνών». Η παρουσίαση ήταν εξαιρετικής σημασίας διότι  μάθαμε για τις Πρέσπες, το οικοσύστημα, τους υγροτόπους, την πανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής.

Κατανοήσαμε την αξία του υδάτινου οικοσυστήματος και την ιδιαιτερότητα του ξινού νερού ως φυσικού  πόρου.

Ευαισθητοποιηθήκαμε και συνειδητοποιήσαμε τα προβλήματα που προκύπτουν από τη σχέση ανθρώπου με το περιβάλλον.

Η περιοχή των Πρεσπών βρίσκεται στη Δυτική Μακεδονία και τη μοιράζονται τρεις χώρες, η Ελλάδα, η Αλβανία και τα Σκόπια. Όταν λέμε Πρέσπα εννοούμε τις δύο λίμνες, Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα, καθώς και την ευρύτερη λεκάνη αυτών που εκτείνεται έως τις κορυφές των βουνών που τις περικλείουν. Οι δύο λίμνες βρίσκονται σε υψόμετρο 853 μ. περίπου, ενώ πολλές κορυφές των γύρω βουνών ξεπερνούν τα 2.000 μ.

 Η Μικρή Πρέσπα ανήκει στην Ελλάδα, εκτός από ένα μικρό τμήμα στα νότια το οποίο ανήκει στην Αλβανία. Τη Μεγάλη Πρέσπα μοιράζονται και οι 3 χώρες, με το μεγαλύτερο μέρος αυτής να ανήκει στα Σκόπια. Τα νερά της λίμνης χρησιμοποιούνται για ύδρευση, άρδευση, αλιεία, αναψυχή και τουρισμό. Η λίμνη  αποτελεί υγρότοπο διεθνούς σημασίας  και είναι σημαντικός για τους αργυροπελεκάνους, ερωδιούς και κορμοράνους αφού αποτελεί τον τόπο αναπαραγωγής τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Πρέσπα φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αναπαραγωγική αποικία αργυροπελεκάνων στον κόσμο. Στην περιοχή της λίμνης όπως και στις κοντινές περιοχές ζουν ενδιαφέροντα είδη θηλαστικών όπως η βίδρα, η αρκούδα, ο λύκος, το ζαρκάδι και η αλεπού.
Η βλάστηση είναι υδροφυτική, υγρών λιβαδιών, καλαμιώνων και δενδρώδης.

Η Μεγάλη Πρέσπα τροφοδοτείται από τα νερά της Μικρής Πρέσπας, με την οποία συνδέεται με μια στενή λωρίδα γης, στην περιοχή Κούλα, μήκους 4 μ.
Είναι αρκετά βαθύτερη από τη Μικρή Πρέσπα και επικοινωνεί υπόγεια με τη λίμνη Αχρίδα  που βρίσκεται σε χαμηλότερο υψόμετρο.
Η πανίδα είναι πλούσια στην περιοχή γύρω από την λίμνη, η οποία είναι ιδανική για αλιεία, κυνήγι, ξεκούραση και τουρισμό.
Η Ελληνική Πολιτεία αναγνωρίζοντας τις φυσικές αξίες της περιοχής, ανακήρυξε την περιοχή Εθνικό Δρυμό, στον οποίο ανήκουν η Μεγάλη και η Μικρή Πρέσπα.

Η πρώτη μέρα έφτασε στο τέλος της. Το βράδυ στο ξενοδοχείο ήταν υπέροχο! Ξεκουραστήκαμε, συζητήσαμε για όσα μας ενθουσίασαν και ανυπομονούσαμε για τη συνέχεια.

Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε την   Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, η οποία αναπτύσσει δράσεις και προγράμματα έρευνας, προστασίας και διαχείρισης της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς των Πρεσπών.  Στο κέντρο Πληροφόρησης  ενημερωθήκαμε για την περιοχή και εφοδιαστήκαμε με υλικά μελέτης πεδίου ατομικά και ομαδικά και ξεκινήσαμε για τη λίμνη. Στη θέση Κούλα όπου ενώνονται οι δύο λίμνες παρατηρήσαμε τη λεκάνη απορροής, τη χλωρίδα και ορνιθοπανίδα. Πρωτόγνωρη και εντυπωσιακή ήταν η παρατήρηση των πουλιών με κιάλια.

Η επίσκεψη μέσω της πλωτής πεζογέφυρας στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, στη Μικρή Πρέσπα, κρίθηκε απαραίτητη. Το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου είναι το σήμα κατατεθέν της Μικρής Πρέσπας αλλά και της ευρύτερης περιοχής, σε παλαιότερες εποχές ολόκληρο το νησάκι ήταν κάστρο.
Πριν μερικά χρόνια  ο μόνος τρόπος να πάει κανείς εκεί ήταν με βάρκα, κάτι που δυσκόλευε πάρα πολύ τη ζωή των μόνιμων κατοίκων τον χειμώνα, έτσι λοιπόν έφτιαξαν μια πεζογέφυρα. Η βόλτα πάνω στη γέφυρα είναι εκπληκτική. Όλη αυτή η περιοχή θεωρείται προστατευόμενη. Το 986 μ.Χ. χτίστηκε ο ναός του Αγίου  Αχιλλείου  στο ομώνυμο νησάκι που βρίσκεται μέσα στη λίμνη. Ο ναός χτίστηκε από το Βούλγαρο τσάρο Σαμουήλ. Είναι τρίκλιτη βασιλική με νάρθηκα, που αποτέλεσε για πέντε αιώνες τον επισκοπικό ναό της Πρέσπας και είναι μία από τις μεγαλύτερες βασιλικές της Ελλάδας. Εκεί βρίσκεται   και ο τάφος του Αγίου Αχιλλείου.

Γραφικά χαμόσπιτα, ερειπωμένα κτίσματα και λασπωμένα δρομάκια  συνθέτουν ένα  τόσο διαφορετικό σκηνικό . Το χωριουδάκι του Αγίου Αχιλλείου αποτελείται από 11 σπίτια, μάλιστα ο θρύλος λέει πως εάν χτιστεί άλλο θα πέσει.

Με θέα τη λίμνη παρατηρήσαμε την παρόχθια βλάστηση, θαυμάσαμε την τόσο όμορφη άγρια φύση και συμπληρώσαμε το έντυπο αξιολόγησης του προγράμματος.

 Η εκδρομή έφτασε δυστυχώς στο τέλος της. Μία στάση στην όμορφη Καστοριά και αναχώρηση για Τρίκαλα. Οι σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας, ανάμεικτα. Χωρίς τη δική μας συμμετοχή, η φύση είναι φτωχότερη. Οι κίνδυνοι απειλούν με εξαφάνιση σπάνια είδη. Με τη συμμετοχή μας και με την πεποίθηση ότι μόνο οι συλλογικές προσπάθειες αποφέρουν ουσιαστικές αλλαγές, πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε για ένα καλύτερο περιβάλλον.

ΣΔΟΓΚΟΣ ΗΛΙΑΣ

ΤΑΞΗ Α3 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

από τη μαθήτρια του Α3 Σιάγκα Βαρβάρα Χριστίνα

Την Τρίτη  19 Μαρτίου 2013 πραγματοποιήθηκε η περιβαλλοντική εκδρομή στο ΚΠΕ Μελίτης Φλώρινας με τη συνοδεία της Διευθύντριας μας κας Αμαλίας Ηλιάδη και των καθηγητριών μας κων Καλλιόπης Μαγαλιού, Ειρήνης Μαυρομμάτη και Αγορίτσας  Τέγου. Το πολύωρο  εκπαιδευτικό μας ταξίδι για τη Φλώρινα ξεκίνησε από το χώρο του σχολείου  πρωί -πρωί. Οι καθηγήτριες μας, γνωρίζοντας ότι το ταξίδι θα ήταν μεγάλο, είχαν φροντίσει να μας αναθέσουν να συγκεντρώσουμε  πληροφορίες για κάποια από τα μέρη που θα επισκεφτούμε.  Διαβάζοντας τες και ακούγοντας κάποια επιπλέον πράγματα που οι ίδιες μας ανέφεραν, φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε στον πρώτο σταθμό του ταξιδιού μας το Νυμφαίο, που φιλοξενεί τον οργανισμό «Αρκτούρος» ο οποίος προστατεύει ζώα της πατρίδας μας, που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Ένα μακρύ πέτρινο δρομάκι μας οδήγησε στις εγκαταστάσεις και εκεί ο ξεναγός μας ζητώντας να κάνουμε ησυχία, μας οδήγησε από ένα στενό χωματένιο μονοπατάκι σε ένα ξύλινο κιόσκι. Εκεί μας πληροφόρησε ότι οι αρκούδες φυλάσσονται σε καταφύγια που περικλείονται από σύρματα με ηλεκτροφόρα καλώδια, τις χωρίζουν σε αυτά ανάλογα με το χαρακτήρα τους, τις στειρώνουν για να μη γεννήσουν μωρά που δεν θα μπορούν να μεγαλώσουν σωστά, για τις αρκούδες χορεύτριες που προέρχονται από τους αρκουδιάρηδες, καθώς και για ένα ειδικό πρόγραμμά τους για τα μικρά αρκουδάκια. Μας διηγήθηκε μια ιστορία που κάποιος κύριος τους τηλεφώνησε ότι βρήκε δύο μικρά αρκουδάκια, τα οποία τα έβαλαν μόνα τους σε ένα ειδικό καταφύγιο ώστε να μάθουν να επιβιώνουν. Τέλος αναφέρθηκε στην καθοριστική σημασία της συμβολής μας υιοθετώντας μία αρκούδα ή προσφέροντας χρήματα για το πρόγραμμα.

Από εκείνο το κιόσκι μπορούσες να δεις τα σύννεφα να κινούνται και να ακούς τα κελαϊδίσματα των πουλιών. Έπειτα ακολουθήσαμε το υπόλοιπο μονοπάτι περνώντας δίπλα από το καταφύγιο των αρκούδων, όπου για καλή μας τύχη ήταν ξύπνιες ? μόλις είχαν ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη τους – και έτσι καταφέραμε να τις δούμε έστω από μακριά. Το τέλος του μονοπατιού ήταν και αρχή της διαδρομής, οπότε εκεί τελείωσε και η βόλτα μας στο πάρκο. Στο μέρος αυτό υπήρχε ένα  μικρό μαγαζάκι και εκεί μας άφησαν οι καθηγήτριές μας να αγοράσουμε κάποια αναμνηστικά. Βέβαια τα χρήματα αυτά χρησιμοποιούνται για τη φροντίδα των ζώων.

Μετά ακολουθήσαμε ξανά το πέτρινο μονοπάτι που μας οδήγησε στη Νίκειο σχολή όπου βγάλαμε ομαδικές και ατομικές φωτογραφίες και έπειτα φάγαμε σε μια παραδοσιακή ταβερνούλα.

Λίγο αργότερα επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο που μας πήγε στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μελίτης όπου μας χώρισαν σε επτά ομάδες, μας είπαν για την πλούσια πανίδα της Πρέσπας που αποτελείται από 60 είδη θηλαστικών όπως η αρκούδα, ο λύκος, ο λύγγας, η βίδρα, το αγρριόγιδο. Ψάρια όπως η μπράνα, το τσιρόνι, η πέστροφα κ.α. και πτηνά όπως ο αργυροπελεκάνος, ο ροδοπελεκάνος, η λαγγόνα, η χαλκόκοτα, ο κορμοράνος, ο αργυροτσικνιάς κ.α. Επίσης αναφέρθηκαν στην εντυπωσιακή  χλωρίδα της που αποτελείται από τα υγρά λιβάδια, τις ζώνες των καλλιεργειών, τους οικισμούς, τα βοσκοτόπια, τα αλπικά λιβάδια, τους νουφαρώνες, τους δασικούς κώνους, την κενταύρια της Φλώρινας κ.α. Τέλος μας μίλησαν για την αξία των υγροτόπων που είναι επιστημονική, βιοποριστική, εκπαιδευτική, καθώς και για τους παραδοσιακούς οικισμούς τους, τους Ψαράδες και το Βροντερό. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα μας ανέθεσαν ρόλους ανά ομάδες και γράψαμε μια έκθεση – επιστολή που απευθυνόταν στις αρχές.

(Δείτε την επιστολή της μαθήτριας Σιάγκα Βαρβάρας στο Δήμαρχο Πρεσπών από το ρόλο του επενδυτή  καθώς και την επιστολή της μαθήτριας του Α3 Παράσχη Δήμητρας επίσης από το ρόλο του επενδυτή.)

Φεύγοντας από εκεί πήγαμε στη Φλώρινα και αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη όπου φάγαμε και μετά γυρίσαμε στα δωμάτιά μας και κοιμηθήκαμε.

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε, ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για τις Πρέσπες. Στην αρχή είδαμε τη Μικρή Πρέσπα από ψηλά και έπειτα από πιο κοντά καθώς πλησιάζαμε με το λεωφορείο. Είδαμε τις 4 σιδερένιες πόρτες που είναι στο σημείο τομής των δύο λιμνών και χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση της στάθμης των λιμνών. Σε κέντρο δίπλα στη Μεγάλη Πρέσπα μας μίλησαν για τη χλωρίδα, την πανίδα της περιοχής και τις λίμνες. Αφού ολοκληρώθηκε η ξενάγηση, μας χώρισαν σε τέσσερις ομάδες και μας έδωσαν έντυπα με δραστηριότητες.

Με μια μικρή πεζοπορία ανεβήκαμε στο όρος-λόφο Κρίνα όπου η θέα ήταν μαγευτική. Εκεί συμπληρώσαμε κάποιες από τις δραστηριότητες, είδαμε τους πελεκάνους με κιάλια και ακούσαμε τα κελαϊδίσματα των πουλιών.

Λίγο αργότερα περάσαμε την πλωτή γέφυρα που μας οδήγησε στο νησί του Αγίου Αχιλλείου και συγκεκριμένα στη ερειπωμένη  βασιλική. Εκεί μας είπαν κάποια λόγια για αυτή μετά φάγαμε και συμπληρώσαμε ένα φύλο αξιολόγησης.

Στην επιστροφή οι καθηγήτριές μας αποφάσισαν να μας κάνουν ένα δώρο, γι? αυτό και μας άφησαν για μια ώρα στην Καστοριά και έπειτα ξεκινήσαμε για το ταξίδι του γυρισμού.

Τελικά το βράδυ στις οκτώ φτάσαμε στα Τρίκαλα κουρασμένοι αλλά και γεμάτοι χαρά και εντυπώσεις.

 Για αυτή την εκδρομή πρέπει να ευχαριστήσουμε τη διευθύντριά μας και τις τρεις καθηγήτριες που μας συνόδευσαν για την επιλογή αυτού του θαυμαστού μέρους και για την υπομονή τους.

από τη μαθήτρια του Α3  Σιάγκα  Βαρβάρα-Χριστίνα

Ταξίδι στη χώρα των λιμνών

«Βιότοπος. Η φύση στην αυλή μας».

 Τάξεις: Β΄ ? Γ΄

Συντονίστρια: Τέγου Αγορίτσα ΠΕ 06

Συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί: Μαγαλιού Καλλιόπη ΠΕ19

Καλλέργη Κωνσταντία ΠΕ08

Βασικός σκοπός του προγράμματός μας είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών μας για τους τύπους βιότοπων της ηπειρωτικής Ελλάδας και για την άγρια φύση και το φυσικό της περιβάλλον.

Επιδιώκεται να αναβαθμιστεί και να καλλωπιστεί το σχολείο μας μέσα από την δημιουργία κήπου και εικαστικής παρέμβασης.

Θα γίνει έρευνα για:

• Τα απειλούμενα είδη της Πίνδου(καφέ αρκούδα, πέστροφα, λύκος),
• Το ρόλο των κατοίκων,τα επαγγέλματά τους και τα προϊόντα της περιοχής,
• Τις δραστηριότητες, τις ορειβατικές διαδρομές και τις ανθρώπινες παρεμβάσεις στο περιβάλλον,
• Τα ποτάμια ( Αχελώος, Πηνειός ) και τις πετρόκτιστες γέφυρες,
• Την πολιτιστική μας κληρονομιά και την αρχιτεκτονική στην περιοχή ( εκκλησίες και μοναστήρια ),
• Τους θρύλους και τις παραδόσεις της περιοχής.

Θα γίνει χρήση της μεθόδου project:

Σχεδιασμός, έρευνα, ομαδικότητα, διαδραστική μάθηση, έμπνευση, ανάπτυξη πρωτοβουλίας μαθητών, συλλογική προσπάθεια.

Ο στόχος μας ένα δημιουργικό, ευχάριστο και βιωματικό σχολείο που ικανοποιεί τη διάθεση για εργασία, για αλληλεγγύη, για αλληλοκατανόηση, για δημιουργία επικοινωνίας σχολείου- σπιτιού.

Επιπλέον σκοπεύει στο να ξεδιπλώσει ο μαθητής την προσωπικότητά του, να ενισχύσει την αντίληψη και την επιχειρηματολογία του, να δρα δημιουργικά, να αυξάνει την κριτική του ικανότητα, να αποκτά αυτοεκτίμηση και να διατυπώνει τη σκέψη του με σαφήνεια και καθαρότητα.

Συνέχεια φωτογραφιών από τις εκδηλώσεις

Αθλητικές δραστηριότητες και Παρουσίαση Καινοτόμων Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στο 3ο Γυμνάσιο Τρικάλων