Εκδρομή της Β΄ τάξης στη Σπάρτη, τον Μυστρά και τη Μονεμβασιά (14,15,16 Φεβρουαρίου 2013)

Posted on 13 Μαρτίου 2013 by idim_web

Εντυπώσεις από τη μαθήτρια του Β4 Τσαγκαδοπούλου Ζωή

1η ημέρα

Διαδρομή μέχρι τον Ισθμό
Εντυπώσεις από τον Ισθμό
Διαδρομή μέχρι την πόλη της Σπάρτης
Άφιξη στη Σπάρτη και στο ξενοδοχείο
Ξενάγηση στην πόλη το βράδυ

Αναχώρηση από τα Τρίκαλα – Διαδρομή μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου

Την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013 βρεθήκαμε όλοι στον χώρο του σχολείου, με σκοπό να ξεκινήσουμε για την εκδρομή που με τόση αγωνία περιμέναμε τις προηγούμενες μέρες.

Γύρω στις 8 το πρωί το ταξίδι μας άρχισε. Έπειτα από τις απαραίτητες ανακοινώσεις, μπορούσαμε όλοι να ασχοληθούμε με ό,τι μας άρεσε. Μέχρι να φτάσουμε στον Ισθμό ? μια διαδρομή 4 έως 5 ωρών ? ήμασταν κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι. Ήμασταν, ωστόσο, πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι που θα επισκεπτόμασταν τη Σπάρτη, τον βυζαντινό Μυστρά και την επιβλητική Μονεμβασιά.

Εντυπώσεις από τον Ισθμό

Φτάνοντας στο Ισθμό, κάναμε μια στάση 30 περίπου λεπτών για να ξεκουραστούμε. Αφού φάγαμε κάτι πρόχειρο, περάσαμε τον δρόμο και φτάσαμε στη παλιά γέφυρα απ΄ όπου απολαύσαμε την υπέροχη θέα του Ισθμού από ψηλά. Εκείνη τη στιγμή, συνέβη και μια κατολίσθηση συνοδευόμενη από πτώση ενός βράχου από την αριστερή πλευρά του Ισθμού στη θάλασσα. Το θέαμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Αφού τραβήξαμε τις φωτογραφίες μας, επιστρέψαμε στο λεωφορείο που μας περίμενε για να αναχωρήσουμε και πάλι για τη Σπάρτη.

Διαδρομή μέχρι την πόλη της Σπάρτης – Άφιξη στο ξενοδοχείο

Όταν, τελικά, φτάσαμε στην πόλη της Σπάρτης την πατρίδα του Λεωνίδα , είδαμε μια αρκετά όμορφη πόλη, με τέλεια ρυμοτομία καθώς ήταν χτισμένη με το ιπποδάμειο σύστημα μετά την καταστροφή της από σεισμό. Δυστυχώς, πολλές άχαρες, τσιμεντένιες πολυκατοικίες, κατέστρεφαν την γενικά όμορφη εικόνα.

Το ξενοδοχείο μας «Διόσκουροι» βρίσκεται κοντά στο κέντρο της Σπάρτης. Φτάσαμε αργά το απόγευμα. Καθώς ήμασταν όλοι εξουθενωμένοι από το πολύωρο ταξίδι, πήγαμε κατευθείαν στα δωμάτιά μας, προκειμένου να ξεκουραστούμε λίγο πριν τη βραδινή ξενάγησή μας στη Σπάρτη, όπου πήραμε μια γεύση από την πόλη και τους ανθρώπους της.

Ξενάγηση στην πόλη της Σπάρτης το βράδυ

Γύρω στις 8, ξεκούραστοι και ανανεωμένοι βγήκαμε από το ξενοδοχείο για τη νυχτερινή περιήγησή μας στη Σπάρτη. Αρχικά πήγαμε στην κεντρική πλατεία και μετά για φαγητό σε μια κοντινή ταβέρνα. Όταν τελειώσαμε το φαγητό μας περνώντας από κάποιους κεντρικούς δρόμους της πόλης γνωρίσαμε την αγορά της και επιστρέψαμε και πάλι στο ξενοδοχείο. Μπαίνοντας στα δωμάτιά μας, κοιμηθήκαμε αμέσως, γιατί έπρεπε να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας για την δύσκολη αυριανή μέρα. Το πρωινό εγερτήριο ήταν στις 7:30 το πρωί.

2η ημέρα

Επίσκεψη στον Μυστρά
Επίσκεψη στη Μονεμβασιά
Επιστροφή στη Σπάρτη
Βραδινή διασκέδαση

Το πρωινό μας

Την επόμενη μέρα, όταν ξυπνήσαμε, κατεβήκαμε για πρωινό. Στη συνέχεια ετοιμαστήκαμε για την εκδρομή μας στην ερειπωμένη καστροπολιτεία του Μυστρά του 14^ου και 15^ου αιώνα, που ήταν η πρωτεύουσα του Βυζαντινού, Τουρκικού και Βενετσιάνικου Μοριά, χτισμένη στην πλαγιά του Ταϋγέτου. Αργότερα, θα επισκεπτόμασταν την μοναδική επιβλητική Μονεμβασιά, τον βράχο που είναι ενωμένος με την στεριά με μια στενή λωρίδα γης απ? όπου πήρε το όνομά της η περιοχή (μόνη + έμβασις). Στις 8:30 το πρωί αναχωρήσαμε για τον Μυστρά, που απέχει ελάχιστα από την πόλη της Σπάρτης.

Επίσκεψη στον Μυστρά

Φτάνοντας στον Μυστρά, αντικρίσαμε έναν αρκετά ψηλό λόφο, πάνω στον οποίο στέκονταν μισογκρεμισμένα τα ερείπια του βυζαντινού οικισμού. Ξεκινώντας την ανάβαση, θεωρούσαμε ότι θα μας πάρει το πολύ μια ώρα να ανεβούμε στην κορυφή. Όμως οι περισσότεροι απελπιστήκαμε ακούγοντας ότι θα έπρεπε να περπατήσουμε για περίπου 3 ώρες, ώστε να ολοκληρώσουμε την περιήγησή μας. Νιώσαμε, παρόλα αυτά ένα δέος περπατώντας σε ένα από τα πιο σημαντικά βυζαντινά μνημεία, σε μια περιοχή όπου βασίλεψε ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, που έγινε ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί μας καθώς περπατούσαμε στα ίδια καλντερίμια και περνάγαμε κάτω από τις ίδιες πύλες που διάβαιναν ιππότες, βυζαντινοί άρχοντες και αρχόντισσες, δεσπότες και αυτοκράτορες. Στον Μυστρά, τα κυριότερα μνημεία είναι η Βυζαντινή εκκλησία της Παντάνασσας του 15^ου αιώνα, η Ευαγγελίστρια, οι Άγιοι Θεόδωροι, το Αφεντικό, η μονή Περιβλέπτου, η Αγία Σοφία, ο Άγιος Νικόλαος και η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στον μαρμάρινο δικέφαλο αετό του δαπέδου της οποίας πάτησε και στέφθηκε αυτοκράτορας ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Επίσης, είδαμε πολλές εκκλησίες, εγκαταλειμμένα παλάτια και αρχοντικά, καθώς και άφθονα ερειπωμένα κτήρια, τα οποία παλιότερα αποτελούσαν τα σπίτια των κατοίκων του Μυστρά. Από το κάστρο του Βιλεαρδουίνου που βρίσκεται στη κορυφή του λόφου, είχαμε μοναδική θέα της Σπάρτης και της γύρω περιοχής.

Επίσκεψη στη Μονεμβασιά

Φεύγοντας από τον Μυστρά, ήμασταν όλοι πεινασμένοι. Έτσι, επιστρέψαμε στη Σπάρτη για ένα σύντομο γεύμα και έπειτα αναχωρήσαμε για τη Μονεμβασιά. Η διαδρομή διήρκεσε περίπου μια ώρα και αυτό μας επέτρεψε να ξεκουραστούμε λίγο πριν την επόμενη ανάβασή μας στα απόκρημνα βράχια του λόφου.

Αφού περάσαμε τη στενή λωρίδα γης που συνέδεε τον λόφο με την υπόλοιπη Πελοπόννησο, αντικρίσαμε την επιβλητική καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς. Αρχικά, περιηγηθήκαμε στην Κάτω Πόλη. Θα επισκεπτόμασταν την εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού, ωστόσο δε μας επιτράπηκε η είσοδος. Έτσι, συνεχίσαμε για την Άνω Πόλη. Όλοι χαρήκαμε πολύ όταν μάθαμε ότι η διαδρομή μέχρι την κορυφή ήταν πολύ μικρότερη από τη διαδρομή στον Μυστρά. Είδαμε την υπέροχη εκκλησία της Αγίας Σοφίας, η οποία ακολούθησε το προσχέδιο της πασίγνωστης Αγίας Σοφίας της Πόλης. Η θέα από ψηλά ήταν καταπληκτική. Στα πόδια μας απλωνόταν η Κάτω Πόλη και το Μυρτώο Πέλαγος. Πληροφορηθήκαμε από τους ντόπιους πως όταν έχει καλό καιρό, στο βάθος διακρίνεται και η Κρήτη.

Πριν αναχωρήσουμε επισκεφθήκαμε και το σπίτι του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, ενός από τους μεγαλύτερους ποιητές της Ελλάδας. Από τη βεράντα του σπιτιού, η θέα ήταν καταπληκτική. Αμέσως καταλάβαμε την πηγή έμπνευσης του ποιητή και την αγάπη του για τη θάλασσα και την πατρίδα του. Ξεκινήσαμε για τη Σπάρτη το απόγευμα.

Επιστροφή στη Σπάρτη

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, μας είπαν να ξεκουραστούμε, γιατί αργότερα θα βγαίναμε έξω για φαγητό και μας περίμενε και μια έκπληξη. Ούτως ή άλλως, ήμασταν πολύ κουρασμένοι και λίγες στιγμές χαλάρωσης ήταν απαραίτητες. Όλοι φύγαμε τρέχοντας για τα δωμάτιά μας, για να ετοιμαστούμε για τη βραδινή έξοδό μας. Κατεβήκαμε στο λόμπι και περιμέναμε να αναχωρήσουμε. Φύγαμε από το ξενοδοχείο γύρω στις 8:30.

Βραδινή διασκέδαση

Αφού ακούσαμε το πρόγραμμα για τη βραδιά, σκορπιστήκαμε για να φάμε κάτι και μετά ξανασυγκεντρωθήκαμε περιμένοντας την έκπληξη. Μόλις ακούσαμε ότι θα πηγαίναμε σε μια καφετέρια που λειτουργούσε και ως μπαρ τα βράδια, χαρήκαμε πολύ. Παραγγείλαμε ότι αναψυκτικό θέλαμε, χορέψαμε και γενικά διασκεδάσαμε. Με λίγα λόγια, η βραδιά μας ήταν υπέροχη! Στο ξενοδοχείο επιστρέψαμε γύρω στις δώδεκα και μισή. Κοιμηθήκαμε αμέσως. Ήμασταν εξαντλημένοι, αλλά και γεμάτοι νέες γνώσεις, εικόνες και εμπειρίες από όσα είχαμε συναντήσει. Η μελαγχολία του τέλους της εκδρομής και της επιστροφής άρχιζε σιγά σιγά να κάνει αισθητή την παρουσία της.

3η ημέρα

Αναχώρηση από τη Σπάρτη ? διαδρομή μέχρι το Ναύπλιο
Εντυπώσεις από την πόλη του Ναυπλίου
Επιστροφή στα Τρίκαλα

Αναχώρηση από τη Σπάρτη – Διαδρομή προς το Ναύπλιο

Ξυπνήσαμε και πάλι στις 7:30. Μετά το χορταστικό πρωινό επισκεφθήκαμε το άγαλμα του Λεωνίδα, όπου βγάλαμε και κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες και στη συνέχεια αναχωρήσαμε για το Ναύπλιο, αφήνοντας πίσω μας τη φιλόξενη πόλη της Σπάρτης.

Μέχρι να φτάσουμε στο Ναύπλιο, ταξιδέψαμε αρκετές ώρες. Ήμασταν εκεί το μεσημέρι.

Εντυπώσεις από το Ναύπλιο

Αρχικά, ανεβήκαμε στο κάστρο του Παλαμηδιού, όπου είδαμε τη φυλακή του Κολοκοτρώνη. Μπαίνοντας στο κελί όπου ο μεγάλος ήρωας της επανάστασης έζησε για 3 περίπου χρόνια, νιώσαμε θλίψη και ντροπή για τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες συμπεριφέρθηκαν στον μεγάλο αγωνιστή της ελευθερίας. Ας ελπίσουμε πως τέτοιες πράξεις δε θα επαναληφθούν. Στη συνέχεια, απολαύσαμε την υπέροχη θέα προς το σύγχρονο Ναύπλιο και την Ακροναυπλία. Από το κάστρο μπορούσαμε να δούμε και το Μπούρτζι, το νησάκι ? φρούριο του Ναυπλίου. Στην επιστροφή μας στην πόλη, επισκεφθήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου, ένα μικρό σε έκταση, μα πολύ πλούσιο σε εκθέματα μουσείο. Μια σύντομη βόλτα στα στενά του Ναυπλίου, της πρώτης πρωτεύουσας της Ελλάδας μας πληροφόρησε για τα πρώτα χρόνια του νέου Ελληνικού κράτους, τον Καποδίστρια και το άδοξο τέλος του. Αφού αγοράσαμε κάποια αναμνηστικά, φύγαμε από το Ναύπλιο γύρω στις 13:30.

Επιστροφή στα Τρίκαλα

Μέχρι τα Τρίκαλα, η διαδρομή μας διήρκεσε άλλες 5 περίπου ώρες. Περάσαμε πάλι από τον Ισθμό της Κορίνθου, χωρίς αυτή τη φορά να κάνουμε στάση. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού περάσαμε ωραία και λίγο βαρετά, καθώς συζητούσαμε τις εντυπώσεις μας και προσπαθούσαμε να σκοτώσουμε την ώρα μας ακούγοντας μουσική ή παίζοντας διάφορα παιχνίδια και αναπολώντας όμορφες στιγμές που ζήσαμε τις τελευταίες 3 μέρες. Τελικά, φτάσαμε στα Τρίκαλα αργά το βράδυ. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία την οποία θα ήθελα με μεγάλη μου ευχαρίστηση να επαναλάβω. Από Δευτέρα επιστροφή στο σχολείο και στη ρουτίνα της σχολικής ζωής.

Εκδήλωση για ενδοσχολική βία και εκφοβισμό

Posted on 11 Μαρτίου 2013 by idim_web

ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ? ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ!

…ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ του 3^ουΓυμνασίου Τρικάλων

Η 6^η Μαρτίου, η οποία έχει οριστεί ως πανελλήνια ημέρα κατά της βίας και του εκφοβισμού στις σχολικές αίθουσες, έδωσε την ευκαιρία σε εμάς, τους μαθητές του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων να γνωρίσουμε καλύτερα, ως άμεσα ενδιαφερόμενοι, αυτό το φαινόμενο που ταλανίζει την εκπαίδευση του σήμερα, στα πλαίσια μιας συζήτησης «στρογγυλής τραπέζης». Υπό την επίβλεψη και την καθοδήγηση της διευθύντριας του σχολείου μας κας Αμαλίας Ηλιάδη και της καθηγήτριας αγγλικής φιλολογίας, κας Α. Τέγου πραγματοποιήθηκε αυτή η ενδιαφέρουσα συζήτηση ανάμεσα σε μαθητές-αντιπροσώπους και των τριών τάξεων. Μέσα από τα λεγόμενα, αλλά και τους προβληματισμούς του καθενός, αποκτήσαμε τα ερεθίσματα για να αναλύσουμε λεπτομερώς τον σχολικό εκφοβισμό, τα αίτια και τις συνέπειές του.

Φυλετικός, εθνικός και θρησκευτικός ρατσισμός. Διαφορετικότητα και ποικιλομορφία. Ορολογίες αρκετά γνώριμες στους μαθητές της τελευταίας δεκαετίας. Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους, κυρίως στις μέρες μας, αυξάνονται ραγδαία τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού απέναντι σε κάποια συγκεκριμένα άτομα. Άτομα που, άθελά τους, έχουν κάποιες διαφορές σε σχέση με «την πλειοψηφία» των υπολοίπων, όσον αφορά το εθνικοπολιτικό τους υπόβαθρο, την κοινωνικοοικονομική τους θέση ή απλά τις πεποιθήσεις τους. Αλλά και άτομα αδύναμα, τα οποία, μη μπορώντας να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, γίνονται θύματα των «δυνατών», και αφήνουν τον οποιοδήποτε να τους επιβάλλεται και να θίγει την τρυφερή προσωπικότητά τους.

Σχεδόν σε κάθε σχολικό περιβάλλον σήμερα, γίνεται μια κατανομή ρόλων, σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα και καθημερινά δίνεται μια παράσταση με τριών ειδών πρωταγωνιστές: τους θύτες, τα θύματα και τους παρατηρητές. Οι θύτες είναι τα αδίστακτα εκείνα άτομα, που χωρίς να αναλογίζονται τις συνέπειες των πράξεών τους, πληγώνουν κατ? εξακολούθηση άλλα άτομα, ασκώντας τους ψυχολογική, λεκτική ή σωματική βία. Θέλουν μόνο να επιβληθούν και να επιδείξουν την δύναμη τους (που ίσως κάποιες φορές πηγάζει από την προσπάθειά τους να καταπολεμήσουν τις δικές τους φοβίες και τις ανασφάλειές τους).

Εύκολα, λοιπόν, μπορούμε να συμπεράνουμε πως αυτά τα άτομα που στοχοποιούνται -και συνεπώς περιθωριοποιούνται και αποκλείονται από το σύνολο- ονομάζονται θύματα. Όσο και να υποφέρουν, πιέζουν δυνατά το μαξιλάρι της σιωπής πάνω στην επιθυμία τους να δραπετεύσουν από την «φυλακή» τους και την αφήνουν να πεθάνει από ασφυξία. Γι? αυτό και τις περισσότερες φορές πνίγουν μέσα τους τα συναισθήματά τους και δεν μιλάνε σε κάποιον που μπορεί να τους παρέχει πραγματική βοήθεια.

Και με τους παρατηρητές τι συμβαίνει; Οι παρατηρητές έχουν τον πιο κρίσιμο ρόλο σε αυτό το «θέατρο του παραλόγου», όσο ασήμαντοι και να φαίνονται? Μπορούν με τις αντιδράσεις και με τα λόγια τους να καθορίσουν το φινάλε. Μπορούν είτε να ταχθούν με το μέρος των θυμάτων και να τα βοηθήσουν να απαλλαγούν από το σκοτάδι στο οποίο είναι βυθισμένα, είτε να διατηρήσουν την σιωπή τους και να υποστηρίξουν έμμεσα τους θύτες, αποκτώντας έναν νέο ρόλο αυτή την φορά, τον ρόλο του συνένοχου.

Είναι λοιπόν στο χέρι του καθενός να καθορίσει το τέλος αυτής της τραγωδίας. Τα θύματα θα πρέπει να σπάσουν την σιωπή τους και να μιλήσουν σε κάποιους ειδικούς, εκπαιδευτικούς ή ακόμα και μέλη της οικογένειάς τους. Οι παρατηρητές θα πρέπει να καταλάβουν ποιον από τους δύο δρόμους οφείλουν να ακολουθήσουν, όντες στο σταυροδρόμι του προβληματισμού, και να υπερασπιστούν τα θύματα. Όσο για τους θύτες, πρέπει σίγουρα να αναλογιστούν τους τρόπους με τους οποίους προσπαθούν να αυτοπροβληθούν και να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο σκέψης και δράσης τους, μόνο αν φέρουν στο μυαλό τους ένα απλό παράδειγμα. Χρειάζεται μόνο να κατανοήσουν πως κάθε φορά που επιτίθενται σε κάποιο αδύναμο άτομο είναι σαν να καρφώνουν ένα καρφί σε ένα κομμάτι ξύλου. Και όταν ζητούν συγνώμη από το εν λόγω άτομο είναι σαν να αφαιρούν το καρφί από το ξύλο. Όμως, ακόμη και αν μετανοήσουν κάποια στιγμή και ζητήσουν συγγνώμη, τίποτα δεν θα διορθωθεί. Γιατί, όπως οι τρύπες στο κομμάτι ξύλου δεν πρόκειται να εξαφανιστούν, δεν πρόκειται και μια παιδική ψυχή να ξεχάσει τις άσχημες καταστάσεις, στις οποίες υποβλήθηκε?

Γκότσιου Κατερίνα, μαθήτρια της Γ΄τάξης του 3^ουΓυμνασίου Τρικάλων

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ ΣΤΟ 3^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Του μαθητή της Α΄τάξης Ηλία Σδόγκου

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της ενδοσχολικής βίας , την Τετάρτη 6 Μαρτίου , η Διευθύντρια του σχολείου μας, κ. Ηλιάδη, μας συγκέντρωσε στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων με σκοπό να συζητήσουμε γι? αυτό το πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο θέμα, που τον τελευταίο καιρό τείνει να γίνει σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα.

Η καθηγήτρια της Αγγλικής Γλώσσας, κ. Τέγου, με την ευαισθησία που τη διακρίνει, έκανε μία πολύ σωστή επιλογή εικόνων, μας τις παρουσίασε, τις παρατηρήσαμε, τις σχολιάσαμε μαζί της, ευαισθητοποιηθήκαμε και κεντρίστηκε το ενδιαφέρον μας για την ανάλυση του θέματος.

Η εισαγωγή της κ. Διευθύντριας ήταν καθοριστική για την αρχή της συζήτησης, η οποία ξεκίνησε με την αναφορά στα αίτια αυτού του προβλήματος.

Ο «εκφοβισμός», η «ενδοσχολική βία» και η «θυματοποίηση», αλλιώς «bullying», είναι οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική, επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου. Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ σοβαρό και μας αφορά άμεσα, γι? αυτό προσπαθήσαμε να το προσεγγίσουμε και να το αναλύσουμε ουσιαστικά.

Συμφωνήσαμε, πως η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός είναι σύνθετο φαινόμενο και στην εκδήλωσή του συμβάλλουν ατομικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Σκιαγραφήσαμε το χαρακτήρα των παιδιών που κυρίως ασκούν βία σε συμμαθητές τους, παρατηρώντας πως είναι άτομα με οικογενειακά προβλήματα και με μειωμένη σχολική επίδοση, τα οποία στην προσπάθειά τους να μη φαίνονται κατώτερα, καταφεύγουν στη σωματική και λεκτική βία απέναντι σε συμμαθητές τους. Έχουν έντονη και εξωστρεφή προσωπικότητα, υπερβολική αυτοπεποίθηση και δε δέχονται τη διαφορετικότητα .

Αντιθέτως τα παιδιά ? θύματα έχουν βασικό χαρακτηριστικό την αδυναμία να προστατεύσουν και να υπερασπιστούν τον ίδιο τους τον εαυτό, εξαιτίας της συναισθηματικής ανασφάλειας του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, εξαιτίας της εθνικότητας, της εξωτερικής τους εμφάνισης, της σωματικής ανεπάρκειας, των σεξουαλικών προτιμήσεων κ.ά. Είναι παιδιά με ανασφάλειες, άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση ή ανήκουν σε μειοψηφική ομάδα.

Όλοι , κατά τη διάρκεια του σχολικού μας βίου, έτυχε να παρακολουθήσουμε εκδηλώσεις βίας μεταξύ των μαθητών σε διάφορες μορφές όπως, σωματική με χειρονομίες, σπρωξιές ή ξυλοδαρμούς, λεκτική μέσω φραστικών επιθέσεων, προσβολών και απειλών, ψυχολογική και κοινωνική με αποκλεισμό και απομόνωση από παρέες και κοινωνικές δραστηριότητες, κλοπές ή καταστροφή προσωπικών αντικειμένων

Οι επιπτώσεις αυτού του τρόπου συμπεριφοράς στα παιδιά-μαθητές είναι σοβαρές και επηρεάζουν αρνητικά την ψυχική υγεία και την κοινωνικότητά τους. Τα παιδιά παρουσιάζουν φοβίες, επιδιώκουν να απουσιάζουν συνεχώς από το σχολείο, εμφανίζουν μαθησιακές δυσκολίες, νοιώθουν συνεχώς άγχος, αγωνία και νευρικότητα.

Σημαντικός είναι και ο ρόλος των θεατών στα φαινόμενα βίας καθώς τις περισσότερες φορές παίρνουν το μέρος του θύτη, νοιώθουν και αυτοί δυνατοί, τον θαυμάζουν, τον φοβούνται, διασκεδάζουν, γελάνε και ενθαρρύνουν τη βία, δεν αναφέρουν το περιστατικό, διότι νομίζουν πως είναι «κάρφωμα» . Αντιθέτως πρέπει να απορρίπτουν τη βία και να παρεμβαίνουν για να τη σταματήσουν, να υποστηρίζουν το θύμα, να αναφέρουν στον εκπαιδευτικό το περιστατικό και να ενθαρρύνουν το θύμα να κάνει το ίδιο.

Μέσα από τις ερωτήσεις και απαντήσεις δυστυχώς διαπιστώσαμε πως σε πολλές περιπτώσεις τα περιστατικά βίας και εκφοβισμού στα σχολεία δεν αντιμετωπίζονται κατάλληλα ενώ άλλες φορές αποσιωπούνται καθώς θεωρείται ότι εκθέτουν και στιγματίζουν τους θύτες και τα θύματα αλλά και το κύρος του σχολείου. Από την άλλη, συχνά τα παιδιά φοβούνται ή δεν ενθαρρύνονται από το περιβάλλον τους να μοιραστούν τα προβλήματά τους και να ζητήσουν βοήθεια.

Επειδή το πρόβλημα αυτό έχει πολλές φορές τραγικά αποτελέσματα, είναι ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα, από τους γονείς και το σχολείο, για την πρόληψη και την αντιμετώπισή του. Οι γονείς πρέπει να μιλούν με τα παιδιά τους για το πρόβλημα, να προσπαθούν να το λύσουν μαζί και να συνεργάζονται με το σχολείο το οποίο είναι ένας χώρος που βοηθάει στην προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Στο χώρο του σχολείου απαραίτητο είναι να υπάρχει ένας κώδικας συμπεριφοράς γνωστός σε όλους τους μαθητές για τις συνέπειες των μη αποδεκτών συμπεριφορών. Οι δε εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι καλά εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι για να μπορούν να εντοπίζουν και να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.

Η παιδαγωγική αυτή συζήτηση τελείωσε. Τα συμπεράσματά μας τα βγάλαμε. Ποτέ δεν πρόκειται να είμαστε πρωταγωνιστές της βίας.

Όταν είμαστε μάρτυρες τέτοιου είδους περιστατικών θα προσπαθούμε να τα αποτρέπουμε.

Θα επιλέγουμε να βοηθούμε το θύμα.

Θα αναφέρουμε το περιστατικό στον εκπαιδευτικό. Έτσι πιστεύουμε θα συμβάλλουμε κι εμείς στη δημιουργία ενός κλίματος ασφάλειας και προστασίας στο σχολείο, στο οποίο έχουν δικαίωμα να βρίσκονται όλα τα παιδιά.

Ο BULLING ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Ένα σύγχρονο πρόβλημα που μαστίζει τα σχολεία της χώρας μας αλλά και γενικά όλο τον κόσμο σήμερα είναι το bullying. Tobullying είναι ένα είδος εκφοβισμού και κάθε τύπου παρενόχλησης και άσκησης βίας προς παιδιά και μαθητές, είτε αυτή είναι σωματική, είτε ψυχολογική, είτε σεξουαλική, από άλλους συνομήλικους τους ή από μεγαλύτερούς τους. Οι τάσεις εκδήλωσής του τα τελευταία χρόνια είναι ανησυχητικά αυξητικές γι αυτό με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Anti–Bullying (6 Μαρτίου) και με πρωτοβουλία της διευθύντριάς μας κ. Ηλιάδη και της καθηγήτριας Αγγλικών μας κ. Τέγου οργανώσαμε μια συζήτηση με θέμα το bullying στις μέρες μας. Στη συζήτηση συμμετείχαν μαθητές και από τις τρεις τάξεις του γυμνασίου μας, κυρίως αυτοί που εμπλέκονται στα προγράμματα και στις ομάδες που έχουμε δημιουργήσει (περιβαλλοντικό, πολιτιστικό, βυζαντινής ιστορίας κλπ.).

Κατά τη γνώμη μου, οι δύο διδακτικές ώρες που αφιερώσαμε άξιζαν τον κόπο και οι προσπάθειες των καθηγητριών μας που έπαιζαν το ρόλο του καθοδηγητή στη συζήτηση απέδωσαν καρπούς. Καταφέραμε να ευαισθητοποιηθούμε και να γνωρίσουμε καλύτερα τη σημασία και τις συνέπειες του bullying στα παιδιά, εκφράσαμε όλοι τις απόψεις μας πάνω σε αυτό το θέμα, προβληματιστήκαμε και μάθαμε πολλά νέα, χρήσιμα πράγματα από αυτή την άκρως ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συζήτηση. Προσωπικά, μου δόθηκε η ευκαιρία να συνειδητοποιήσω την έκταση του προβλήματος αυτού καλύτερα και να γνωρίσω τις θλιβερές επιδράσεις του σε πολλούς αθώους συνομήλικούς μου σήμερα, που βιώνουν καθημερινά την άθλια αυτή κατάσταση, όντας ανήμποροι να αντιδράσουν από φόβο μήπως λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις. Η εκτενέστατη ανάλυση του θέματος καθώς και των διάφορων ιδιαίτερων πτυχών του από όλους τους συμμετέχοντες με οδήγησε στη δημιουργία μιας πιο σφαιρικής άποψης για το πρόβλημα αυτό. Αξιοσημείωτο είναι ότι για την ομαλότερη ένταξή μας στο νόημα και στην ουσία της συζήτησης καθώς και για την καλύτερη κατανόηση του θέματος με το οποίο θα ασχολούμασταν, οι καθηγήτριές μας μάς πρόβαλαν διάφορες σχετικές με το bullying φωτογραφίες, στίχους, ζωγραφιές και αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα έτσι ώστε να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να μας προσφέρουν ερεθίσματα, τα οποία θα αξιοποιούσαμε κατάλληλα, όταν θα μπαίναμε αργότερα στο κύριο και κεντρικό θέμα της συζήτησης μας. Τέλος, έπειτα από την αναφορά όλων αυτών των ωφελημάτων της συζήτησής μας θα ήθελα να ευχαριστήσω τη διευθύντριά μας κ. Ηλιάδη όπως και την κ. Τέγου για την ενασχόλησή τους πάνω σε τέτοια σύγχρονα θέματα και προβλήματα, που ο κάθε μαθητής πρέπει να γνωρίζει, καθώς και την προσπάθειά τους να περάσουν το μήνυμα αυτών σε όλα εμάς τα παιδιά. Τέτοιες κινήσεις είναι άξιες συγχαρητηρίων και πρέπει κατά τη γνώμη μου να προωθηθούν και στην ευρύτερη σχολική κοινότητα της πόλης αλλά και της χώρας μας έτσι ώστε όλοι να αποκτήσουμε ευσυνειδησία, να ευαισθητοποιηθούμε και να πάρουμε θέση πάνω σε τέτοια σοβαρά και επείγοντα κοινωνικά ζητήματα που γίνονται γνωστά σε όλο τον κόσμο και διασύρουν τη χώρα μας παγκοσμίως. Ας κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα για την καλυτέρευση των σχολικών συνθηκών, ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί άμεσα και έμμεσα να εξαλλείψουμε τέτοια φαινόμενα βίας από τα ελληνικά σχολεία και ας ανέβουμε ένα παραπάνω επίπεδο στον τομέα της εκπαίδευσης σαν χώρα, πράγμα καθοριστικό για τις μελλοντικές γενιές, στις δύσκολες εποχές που διανύουμε.

Στέλιος Γουναρόπουλος

Μαθητής Β? Τάξης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Ενδοσχολική βία κείμενο από τη μαθήτρια της Β΄Γυμνασίου Πολύζου Αθηνά

ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ

Posted on 11 Μαρτίου 2013 by idim_web

?Ενισχύοντας την ψυχική ανθεκτικότητα των παιδιών στα χρόνια της κρίσης?.

Στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013 στις 7 μ.μ., η 6^η επιμορφωτική συνάντηση της φετινής σχολικής χρονιάς με ομιλήτρια την κα. Φάννυ Μπονώτη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Αναπτυξιακής Ψυχολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, και θέμα: ?Ενισχύοντας την ψυχική ανθεκτικότητα των παιδιών στα χρόνια της κρίσης?.

Επιλέξαμε, σε συνεργασία με την κα. Μπονώτη, αυτό το θέμα γιατί θεωρούμε ζήτημα κομβικής σημασίας τη θωράκιση των μαθητών και μαθητριών μας με κείνα τα στοιχεία που θα τους καταστήσουν ικανούς και ικανές ν? αντεπεξέρχονται στις υποχρεώσεις τους στο σχολείο με δημιουργικότητα, με ανοιχτό πνεύμα και, κυρίως, με χαρά, με ξεγνοιασιά.

Πράγμα, βέβαια, που αποτελεί αντινομία σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, αλλά που η κα. Μπονώτη μας έπεισε με τρόπο τεκμηριωμένο, επιστημονικό και ταυτόχρονα άμεσο και απλό ότι είναι εφικτό!

«Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι σήμερα εδώ σε μια σχολική μονάδα, η οποία θεωρώ ότι έχει χαρακτηριστικά ψυχικά ανθεκτικού σχολείου!?», είπε, στην αρχή της ομιλίας της, η κα. Μπονώτη. Στη συνέχεια αναλυτικά μας εξήγησε πως η ψυχική ανθεκτικότητα των παιδιών ως φιλοσοφία εστιάζεται στο να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε εκείνους τους προστατευτικούς παράγοντες, που θα βοηθήσουν τα παιδιά να αντεπεξέλθουν καλύτερα στις δυσκολίες της ζωής: σχολικής κι ενήλικης. Σαφώς χρειάζεται ένα σταθερό και υποστηρικτικό οικογενειακό πλαίσιο, όπως, επίσης, ένα σχολείο που να ευνοεί την σύναψη θετικών διαπροσωπικών σχέσεων, που να ενισχύει τα κίνητρα των μαθητών και να τους προσφέρει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ν? αγαπήσουν και να χαρούν την μάθηση. Και, βέβαια, χρειάζεται να ενισχυθούν κάποια ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού, όπως είναι η συναισθηματική του ευφυΐα, η ικανότητά του να συνάπτει διαπροσωπικές σχέσεις με τους άλλους, να θέτει στόχους και να τους ικανοποιεί, να έχει κίνητρα, ενδιαφέρον για την μάθηση και την ζωή, γενικότερα».

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι μαθητές που αντέχουν περισσότερο; Όσο κι αν κατ΄αρχάς μας ακούγεται περίεργο, η κ. Μπονώτη μας πληροφόρησε με τρόπο τεκμηριωμένο επιστημονικά , κοινωνικά προσδιορισμένο και ψυχικά ευαίσθητο, πως αυτοί οι μαθητές και μαθήτριες που θα επηρεαστούν λιγότερο από την κρίση δεν είναι απαραίτητα όσοι έχουν και περισσότερα χρήματα. Είναι εκείνοι που έχουν αυτό που ονομάζουμε μεγαλύτερη ψυχική ανθεκτικότητα. Είναι οι μαθητές με αυτοεκτίμηση, που έχουν μάθει να σκέφτονται με ρεαλιστική αισιοδοξία, που έχουν μάθει να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις στη ζωή τους, που έχουν μάθει να κοπιάζουν οι ίδιοι για όσα αποκτούν, οι μαθητές που δεν τους έχουν μεταδοθεί φοβίες και ανασφάλειες, που φροντίζουν τον εαυτό τους, που έχουν καλές κοινωνικές σχέσεις, οι αλτρουιστές, οι άνθρωποι που πιστεύουν στη συλλογικότητα ως αξία ζωής. Επίσης τόνισε πως είναι οι ισορροπημένοι λύτες προβλημάτων, αυτοί δηλαδή που θα διαχωρίσουν ποια στοιχεία του προβλήματος αποτελούν δική τους ευθύνη και ποια όχι και που θα «αποδομήσουν» ένα πρόβλημα με ψυχραιμία και μεθοδικότητα, αντί να το αντιμετωπίσουν απόλυτα και αφοριστικά ως εξ αρχής σύνθετο και άλυτο. Εκείνοι που μπορούν με ευκολία να κατανοούν το μερίδιο ευθύνης των πράξεών τους και με αυτοκριτική παραδέχονται τα λάθη τους προσπαθώντας καθημερινά να βελτιώνονται. Και σίγουρα οι δημιουργικοί μαθητές που έχουν μεγαλύτερη ευελιξία στη σκέψη τους, αυξημένη παρατηρητικότητα και διευρυμένο φάσμα αντίληψης απέναντι στα προβλήματα.

Τα παιδιά επομένως, τόνισε η κ. Φάννυ Μπονώτη, έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν, να συμμετέχουν σε όλα αυτά αλλά και δική μας υποχρέωση είναι να διασφαλίσουμε ότι μπορούν, παρόλα αυτά, να συνεχίσουν να αισθάνονται ότι είναι παιδιά και να ζουν ως παιδιά. Εκτός από το να ξέρουν την κατάσταση τη σχετική με την οικονομική κρίση, πρέπει να φροντίσουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν την ψυχική ανθεκτικότητα έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες. Αυτό που προσωπικά θεώρησε πιο σημαντικό η εισηγήτριά μας είναι να παρέχουμε στα παιδιά μας τα απαραίτητα ψυχικά εφόδια, δηλαδή να τα κάνουμε ανθεκτικά ψυχικά έτσι ώστε σήμερα που είναι παιδιά και αύριο ενήλικες να μπορούν να χειρίζονται τις δυσκολίες με ασφάλεια και αυτοπεποίθηση. Έτσι, η συστηματική προώθηση μιας παιδείας ψυχικής ανθεκτικότητας σε όλα τα επίπεδα θα βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν πώς να μετασχηματίζουν ένα εμπόδιο σε μια ευκαιρία για ωρίμανση και μάθηση, να αποκτήσουν μια θετική προσέγγιση στη ζωή, θάρρος και αισιοδοξία για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες.

Για όλους αυτούς τους λόγους παράλληλα ευκταίο θα ήταν να γίνει προσπάθεια ώστε να ελαττωθεί το στρες στην οικογένεια, να είναι οι γονείς ήρεμοι και υποστηρικτικοί και να διαχειρίζονται τις προσδοκίες των παιδιών με ειλικρινή τρόπο. Αυτό θα κάνει τα παιδιά να νιώθουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να βασίζονται στην οικογένεια τους, πράγμα που είναι πιο δύσκολο στη παρούσα φάση γιατί κι αυτά ενδεχομένως αντιλαμβάνονται πως η ασφάλειά τους δεν εναπόκειται πλέον μόνο στους γονείς τους αφού και οι ίδιοι ζουν σε καθεστώς μεγάλης αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Επίσης, είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε πως εμείς οι ενήλικες ?γονείς και εκπαιδευτικοί ? αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια και τις δυσκολίες της ζωής και τι είδους πρότυπα δίνουμε στα παιδιά μας.

Η κρίση ως πρόκληση για αναζήτηση νέας ισορροπίας, κατέληξε η κ. Μπονώτη, μπορεί να κινητοποιήσει νέες δυναμικές, να μας οδηγήσει σε μία επανεπένδυση της συλλογικής ελπίδας μέσα από ριζικά διαφορετικές πλέον διεξόδους, μέσα από επενδύσεις σε νέες, υγιείς νοοτροπίες με βάση την αλληλέγγυα εμπιστοσύνη την οποία χάσαμε -όχι όμως μόνο λόγω της οικονομικής ανέχειας. Αυτό θα μας δώσει μια αίσθηση ελπίδας, μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας και ελέγχου. Βεβαίως, είναι στο χέρι του καθενός να δείξει σεβασμό και προστατευτικότητα απέναντι στον εαυτό του, να δώσει το καλό παράδειγμα στα παιδιά του και τους γύρω του γενικότερα και να δείξει όχι ψευδή δύναμη και σκληρότητα (είμαστε όλοι άνθρωποι, όχι βράχοι ή ρομπότ) αλλά ψυχραιμία, σύνεση, δημιουργικότητα και αισιοδοξία. Είναι πιο πρακτικό και χρήσιμο, λοιπόν, τις δυσκολίες να τις εκλαμβάνουμε ως μαθήματα ζωής και αφορμές για να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας, τις προτεραιότητές μας και τις σχέσεις μας, και να βγούμε από την πολύπλοκη αυτή κατάσταση σοφότεροι.

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

«Στιγμές, εικόνες, σκέψεις: το μάθημα των εικαστικών στο εργαστήρι του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων: μια κυψέλη πολιτισμού στο ελληνικό δημόσιο σχολείο»

Posted on 28 Φεβρουαρίου 2013 by idim_web

Εφέτος (σχολικό έτος 2012-2013) στο σχολείο μας εκπονείται καινοτόμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα πολιτιστικών δραστηριοτήτων με θέμα «Εργαστήρι Ζωγραφικής: Εικαστική Αποτύπωση των Μνημείων της Ακρόπολης-Παρθενώνα», στο οποίο συντονίστρια είναι η κ.Καλλέργη-Γιάκου Ντία, καθηγήτρια εικαστικών.

Τα υποθέματα, οι επιμέρους διαστάσεις-όψεις του που προσεγγίζουν οι μαθητές αφορούν τη γνώση του Παρθενώνα και των Μνημείων της Ακρόπολης, τη μελέτη στη θεωρία και πράξη, την ένταξή τους στο Ιστορικό Πλαίσιο του Χρυσού Αιώνα (5^ος αι. π.Χ.), την λεπτομερειακή ιστορική ? αρχαιολογική ανάλυσή τους, την εικαστική τους αποτύπωση με ζωγραφική απόδοση και παραγωγή νέων έργων τέχνης. Οι παιδαγωγικοί στόχοι που τίθενται σε αυτή την περίπτωση είναι επομένως γνωστικοί, αξιακοί, συναισθηματικοί-βιωματικοί, όσο και απόκτησης εικαστικών δεξιοτήτων. Επίσης οργανωτικοί, με ψηφιοποίηση των έργων ζωγραφικής απόδοσης των μαθητών-μαθητριών και διοργάνωση έκθεσης, πραγματικής και εικονικής.

Η έμπρακτη πιστοποίηση της αξίας του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, ως πηγής έμπνευσης συντελείται με τον τρόπο αυτό μέσω της μεθοδολογίας υλοποίησης του προγράμματος και των συνεργασιών με άλλους φορείς, τα οποία εδράζονται στα ακόλουθα στάδια: 1. Εντοπισμός ? επεξεργασία εικονογραφικού υλικού: Ζωγραφικοί πίνακες, Σκαριφήματα, Σχέδια, Αρχιτεκτονικές και Ζωγραφικές Αναπαραστάσεις, Τεκμήρια (ομαδοσυνεργατική μέθοδος project) 2. Συνεργασία με το νέο Μουσείο της Ακρόπολης: Επίσκεψη ? Παρακολούθηση σχετικού Εκπαιδευτικού Προγράμματος 3. Οργάνωση έκθεσης ζωγραφικής, πραγματικής και εικονικής-ψηφιακής.

Τα πεδία σύνδεσης με τα προγράμματα σπουδών των αντίστοιχων γνωστικών αντικειμένων αφορούν τα μαθήματα: Ιστορία ? Τέχνη ? Αρχαιολογία, Εικαστικά: σχέδιο, ζωγραφική αναπαράσταση, Έκθεση ? Έκφραση Ιδεών, Πολιτική και Κοινωνική Αγωγή. Η διερεύνηση του θέματος από τους μαθητές περιλαμβάνει βιβλιογραφική έρευνα για το Χρυσό Αιώνα στην Αρχαία Αθήνα και εντοπισμό εικονογραφικού υλικού, συλλογή σχεδίων ? ζωγραφικών και αρχιτεκτονικών αναπαραστάσεων, κατάταξή του σε ομάδες: μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών (Παρθενών, Προπύλαια, Ναοί: Απτέρου Νίκης, κτλ.),επεξεργασία, δηλαδή δημιουργία θεματικών ενοτήτων και ζωγραφικές αποδόσεις των μελετηθέντων μνημείων, με παράλληλη επισήμανση του λειτουργικού τους ρόλου στον Ιερό Βράχο. Η, δε, υλοποίηση των δράσεων και επισκέψεων του προγράμματος προϋποθέτει περιήγηση στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης: παρατήρηση του Ψηφιακού Υλικού και περιήγηση στον Εικονικό του κόσμο.

Υπό τις κατευθύνσεις, λοιπόν, την επίβλεψη και σε συνεργασία με την καθηγήτριά τους των εικαστικών, οι μαθητές και οι μαθήτριές μας στοχεύουν σε μια δυναμική παρέμβαση, από τη μεριά τους, στο πολιτιστικό γίγνεσθαι του σχολείου μας και της ευρύτερης περιοχής, με την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος εικαστικής και πολιτιστικής εμβάθυνσης. Βασική επιδίωξη του σχολικού καλλιτεχνικού μας εργαστηρίου είναι η σταδιακή μύηση στο χώρο σπουδών των εικαστικών τεχνών και η δημιουργία πρόσφορων συνθηκών ανάπτυξης της καλλιτεχνικής έκφρασης στους εφήβους μαθητές μας. Μέσα από ειδικά μελετημένα προγράμματα, προσαρμοσμένα στην ηλικία τους, το εργαστήρι προσφέρει σε παιδιά και εφήβους τη δυνατότητα, μέσα από ευχάριστη αλλά στοχευμένη, δομημένη παιδαγωγικά και επιστημονικά απασχόληση, να πλησιάσουν την εικαστική δημιουργία, να μάθουν τη γλώσσα της και να χειριστούν διαφορετικά εκφραστικά μέσα, όπως σχέδιο, ζωγραφική, γλυπτική κ.ά. Με ατομικές και ομαδικές εργασίες και την καθοδήγηση της έμπειρης δασκάλας τους κ. Ντίας Καλλέργη-Γιάκου, καλλιεργούνται, μέσα από τη διαδικασία της τέχνης με δημιουργικότητα, αυτοπειθαρχία και, όπου κρίνεται απαραίτητο, με καλλιτεχνική ελευθερία, αναδεικνύοντας το ταλέντο στους πιο προικισμένους. Μαθητεύουν στο ζωγραφικό εργαστήρι του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων παράλληλα με το εκπαιδευτικό-σχολικό τους έργο, τη μελέτη και την επιμέλεια που απαιτείται σε όλα τα μαθήματα, γιατί το εικαστικό μας εργαστήρι έχει να επιδείξει αξιόλογη δραστηριότητα επιμορφωτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα, όπως αποδεικνύεται και από τις φωτογραφίες που στηρίζουν, συνοδεύουν και εμπλουτίζουν αυτό το κείμενο. Εξάλλου, η εκπαίδευση μέσα από τις τέχνες συμβάλλει στην πραγματοποίηση ολοκληρωμένης μάθησης, δεδομένου ότι, ενώ γίνεται η γνωστική προσέγγιση διαφόρων θεμάτων, ενεργοποιείται ταυτόχρονα η κριτική σκέψη, η δημιουργικότητα, η συναισθηματική έκφραση και η φαντασία.

Στο πλαίσιο των στόχων αυτών, οι μαθητές και μαθήτριες του εργαστηρίου μας πραγματοποιούν εκπαιδευτικές επισκέψεις σε εκθέσεις οι οποίες φιλοξενούνται, κατά καιρούς, στην πόλη μας μα και σε άλλες πόλεις, στη διάρκεια εκπαιδευτικών εκδρομών. Ξεναγούνται στις εκθέσεις από τους υπευθύνους των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, συνήθως ιστορικούς της τέχνης & τεχνοκριτικούς ή επιμελητές των εκθέσεων, και έτσι έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν και να θαυμάσουν μια σειρά έργων από πρόσφατες ή παλιότερες ενότητες δουλειάς, τα οποία αποτυπώνουν τη μαγική ποιητική, τις αναζητήσεις και την πάντοτε φρέσκια και νεανική ματιά ακμαίων και σύγχρονων ή παλαιότερων δημιουργών. Μέσα από τις αναλυτικές αυτές παρουσιάσεις γίνεται κατανοητό ότι, πράγματι, το έργο τέχνης «χαρίζει» γνωστική επάρκεια, αναπτύσσει τη φαντασία , ωθεί τη σκέψη σε πολλαπλές ερμηνείες, ενδυναμώνει πολιτισμικά και ευαισθητοποιεί αισθητικά. Εξάλλου, η ενεργοποίηση του στοχασμού αποτελεί θεμέλιο για κάθε θετική δράση των σκεπτόμενων και ενεργών πολιτών, έτσι ώστε να διαχειρίζονται την αλλαγή και να προσαρμόζονται στις νέες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.

Με το πέρας των ξεναγήσεων, οι μαθητές συνήθως δημιουργούν τα προσωπικά τους έργα, με βάση έναν συγκεκριμένο πίνακα ζωγραφικής ή με αφορμή το σύνολο του έργου ενός καλλιτέχνη, με στόχο να αντιληφθούν τη σχέση του λόγου με τις εικαστικές τέχνες. Παράλληλα, όμως, το έργο τέχνης ως αντικείμενο παρατήρησης προάγει το στοχασμό, προσφέρει ευελιξία επιλογών. Διεγείρει κατ? αρχάς τις αισθήσεις, στη συνέχεια ελκύει την παρατηρητικότητα οριοθετώντας τη, γεγονός που κάνει τον στοχασμό περισσότερο εστιασμένο. Η προσήλωση αυτή μέσα από κατάλληλες διδακτικές προσεγγίσεις, δίνει τη δυνατότητα για βαθιά στοχαστική ενεργοποίηση: ερμηνεία συμβόλων, εντοπισμό μηνυμάτων, ανάκληση εμπειριών, ανάλυση και σύγκριση εννοιών, εύρεση εναλλακτικών προοπτικών. Το ζητούμενο είναι να προκύψει ένα εικαστικό έργο ή ένα κείμενο ως έκφραση της εντύπωσης ή του συναισθήματος που δημιουργεί ένα έργο τέχνης. Γιατί η αξιοποίηση των τεχνών για μαθησιακούς σκοπούς σήμερα αναπτύσσεται ως μια μορφή εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα, η εκπαίδευση μέσα από τις τέχνες συνίσταται στο ότι, ενώ μελετάται ένα μαθησιακό αντικείμενο, παρεμβάλλεται η ανάλυση έργων τέχνης, το περιεχόμενο των οποίων σχετίζεται με αυτό. Εξάλλου, η δημιουργική γραφή στο πλαίσιο του σχολείου στοχεύει στο να κάνει τους μαθητές «μικρούς συγγραφείς», δίνοντάς τους ερεθίσματα για έκφραση και δημιουργία. Έτσι, η εσωτερική επικοινωνία ή αλλιώς η ώσμωση μεταξύ διαφορετικών μορφών τέχνης μπορεί να αποτελέσει πρόσφορο πεδίο πειραματισμού και έκφρασης των δημιουργικών ταλέντων των μαθητών.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι επισκέψεις σε εκθέσεις ζωγραφικής είναι πολύ ενδιαφέρουσες εμπειρίες, από τις οποίες οι μαθητές αποκομίζουν πολλαπλά οφέλη, επιτυγχάνοντας τη μάθηση μέσα από ενεργητικές διαδικασίες, που παράλληλα επιτρέπουν την έκφραση της δημιουργικότητάς τους. Τα νοήματα των έργων ανακαλύπτονται και στη συνέχεια αξιοποιούνται ως εναύσματα προκειμένου να πραγματοποιείται μια περισσότερο εμπλουτισμένη και ανοικτή σε ερμηνείες προσέγγιση των εξεταζόμενων θεμάτων. Τέτοιου είδους εκπαιδευτικές επισκέψεις παρέχουν στους μαθητές τις απαραίτητες δεξιότητες για την ανάπτυξη καινοτόμων δράσεων, οι οποίες θα ενδυναμώσουν τη δημιουργικότητα και την κριτική σκέψη τους, μέσω της επεξεργασίας έργων τέχνης.