Πρωτότυπα κείμενο, «κατασκευασμένα» στο πλαίσιο του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής  από τον μαθητή της Α΄τάξης Σδόγκο  Ηλία

Συντονίστρια-υπεύθυνη:  Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

   Το  1933 ο Αδόλφος  Χίτλερ, με  την  ψήφο  του  γερμανικού λαού, πήρε  στα  χέρια  του  την  εξουσία  και  έγινε  δικτάτορας  της Ναζιστικής Γερμανίας.  Ήταν  ένας  υστερικός  και  ιδιόρρυθμος άνθρωπος  με  πολλά  πάθη.  Επηρεασμένος  από  το  έργο  του  Νίτσε  που  ασχολούνταν  με  τον  Υπεράνθρωπο,  έβλεπε  την ανθρωπότητα  σαν  μια  μάζα  την  οποία  ήθελε  να  συνθλίψει  και μέσα  απ? αυτή  να  κτίσει  τον  δικό  του  Υπεράνθρωπο  που  θα καταγόταν  από  την  Άρια  φυλή. Θα  ήταν  ψηλός, λευκός, ξανθός  με  γαλανά  μάτια  και  θα   έμοιαζε  στο  Θεό.

      Το  1939  οι  Γερμανοί  εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία  και αργότερα  στην  Ολλανδία , το  Βέλγιο ,τη  Γαλλία  και  σε  άλλα κράτη .Οι  λαοί  των  κρατών  αυτών   υπέφεραν  από  την σκληρότητα  των  Γερμανών.  Εκτός  από  τα  σοβαρά  προβλήματα επιβίωσής  τους , η  ψυχολογική  βία  ήταν  εκείνο  που τους  πονούσε  περισσότερο .( Τους  ανάγκαζαν  εκτός  των  άλλων  να χαιρετούν  ναζιστικά  τον  κατακτητή τους.)

    Το  1940  η  Ιταλία  κηρύσσει  πόλεμο  στην  Ελλάδα. Ο  Ιωάννης  Μεταξάς , ο  οποίος  το  1936  εκλέχτηκε πρωθυπουργός  της  Ελλάδας  και  στη συνέχεια  δικτάτορας , ( σε φωτογραφίες  βλέπουμε  τους  στρατιωτικούς  να  τον  χαιρετούν όπως  οι  Γερμανοί  το  Χίτλερ),απάντησε  με  ένα  ηχηρό  ΟΧΙ.! Οι  Έλληνες  κοιμήθηκαν  δούλοι  και  ξύπνησαν  ελεύθεροι. Όλα  έγιναν  τόσο  γρήγορα  και  αποφασιστικά  που άνοιξε  μια καινούρια  σελίδα  στην  Ιστορία  της  Ελλάδας. Έγινε  επιστράτευση.  Ο  Ελληνικός  στρατός  κατάφερε  πολλές νίκες στο μέτωπο του πολέμου  και  ανάγκασε  τον  εχθρό  να οπισθοχωρήσει. Διαβάστε περισσότερα…

 Πρωτότυπο κείμενο, «κατασκευασμένο» στο πλαίσιο του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής

Συντονίστρια-υπεύθυνη. Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

 Λίγες ημέρες πριν, στα πλαίσια εναλλακτικών τρόπων μάθησης, πραγματοποιήθηκε μία εκπαιδευτική επίσκεψη των μαθητών του 3ου γυμνασίου Τρικάλων που συμμετέχουν στο  πρόγραμμα Βυζαντινού Πολιτισμού, στο κέντρο ιστορίας και πολιτισμού «Κλιάφα», όπου έγινε μία παρουσίαση σε σχέση με την πόλη των Τρικάλων και τη σύγκριση της παλαιότερης μορφής της με την σημερινή.

    Φανερό είναι το γεγονός ότι με την παρουσίαση αυτή αποκομίσαμε πολλές πληροφορίες, γνωρίσαμε σαφώς καλύτερα την ιστορία της πόλης μας, παρατηρήσαμε και σχολιάσαμε σημαντικά κτίρια και πώς εξελίχθηκαν αυτά με το πέρασμα των χρόνων. Ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον όλων των μαθητών κορυφώθηκε με την παρουσίαση του πλούσιου φωτογραφικού υλικού που διέθετε η κυρία Κλιάφα το οποίο σχολιάστηκε καταλλήλως και προσέφερε σε όλους μας ιδιαίτερες γνώσεις για την πορεία και τα ιστορικά κτίρια της πόλης μας. Σ΄ αυτό βοήθησαν ιδιαιτέρως οι λεζάντες και οι παρατηρήσεις που συνόδευαν τις φωτογραφίες. Με τον τρόπο αυτό, η κατανόηση για εμάς έγινε πολύ πιο εύκολη και αποδοτική. Μπορέσαμε να ταξιδέψουμε στον τότε κόσμο, να ενταχθούμε στις συνθήκες της εποχής και να κατανοήσουμε τον τρόπο ζωής καθώς και τις δυσκολίες επιβίωσης του τότε.

    Με τη βοήθεια των εικόνων επισημάναμε αρκετές διαφορές στην αρχιτεκτονική των σημερινών κτιρίων σε σχέση με εκείνα των παλαιότερων εποχών. Συγκρίναμε τους δρόμους της πόλης μας και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι παλαιότερα οι δρόμοι παρείχαν κατά μεγάλο βαθμό μεγαλύτερο χώρο για τους πεζούς σε σχέση με τώρα, που οι περισσότεροι πεζόδρομοι αποτελούνται από πληθώρα καταστημάτων και μοντέρνων κτιρίων. Η μεγάλη αυτή αλλαγή μας γινόταν φανερή με το γεγονός ότι δυσκολευόμασταν να διακρίνουμε ποιο μέρος των Τρικάλων απεικόνιζε κάθε φορά η φωτογραφία που μας έδειχνε η κυρία Κλιάφα, κι όταν τελικά αντιλαμβανόμασταν ποιο ήταν αυτό, ο ενθουσιασμός όλων μας ήταν ολοφάνερος. Η όψη του δρόμου της Ασκληπιού, που όλοι μας γνωρίζουμε καλά κι έχουμε χιλιοπερπατήσει, λίγα χρόνια πριν έμοιαζε άγνωστη στα μάτια μας. Ήταν ένας πλατύς αυτοκινητόδρομος ο οποίος όμως τα βράδια μετατρέπονταν σε πεζόδρομο για να επιτρέψει στους τρικαλινούς να απολαύσουν τον περίπατό τους. Στα πεζοδρόμια δεξιά και αριστερά δέσποζαν τα όμορφα αρχοντικά και υπήρχαν πολλά δέντρα. Μέσα από τις φωτογραφίες εντοπίσαμε ορισμένα κτίρια, όπως το ξενοδοχείο «Ντίνα», το «Πανελλήνιον» και το «Αχίλλειον», τα οποία σώζονται ακόμα και σήμερα και οι διαφορές τους από τότε είναι ελάχιστες.

      Με το πέρας της παρουσίασης, όλοι οι μαθητές είχαμε την δυνατότητα να συνοψίσουμε τις πληροφορίες που αποκομίσαμε και να συγκρατήσουμε τις πιο σημαντικές, κάνοντας ένα τεστ σχετικό με όσα είχαμε αναφέρει προηγουμένως. Φεύγοντας μας έμεινε ένας ενθουσιασμός αλλά και η απορία: ?Πότε άραγε ήταν πιο όμορφη η πόλη μας, τότε ή τώρα, και πότε ζούσαν πιο ανθρώπινα σ? αυτήν οι κάτοικοί της;?

     Συνοψίζοντας, προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω εκ μέρους όλων των υπόλοιπων συμμαθητών μου τόσο την κυρία Ηλιάδη, τη διευθύντριά μας, η οποία μας έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια τόσο ενδιαφέρουσα παρουσίαση, όσο και την κυρία Κλιάφα για την υπομονή της να μας παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για την πόλη μας. Μακάρι στο άμεσο μέλλον να μας ξαναδοθεί η ευκαιρία για μία τόσο ενδιαφέρουσα επίσκεψη.

                                          Η μαθήτρια της Β΄ τάξης

του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

                        Πολύζου Αθηνά

Αγιογραφίες του μαθητή της Β΄τάξης Γουναρόπουλου Στέλιου  στα πλαίσια εκπαιδευτικού προγράμματος με θέμα το Βυζαντινό πολιτισμό.

«Βιότοπος. Η φύση στην αυλή μας».

 Τάξεις: Β΄ ? Γ΄

Συντονίστρια: Τέγου Αγορίτσα ΠΕ 06

Συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί: Μαγαλιού Καλλιόπη ΠΕ19

Καλλέργη Κωνσταντία ΠΕ08

Βασικός σκοπός του προγράμματός μας είναι η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών μας για τους τύπους βιότοπων της ηπειρωτικής Ελλάδας και για την άγρια φύση και το φυσικό της περιβάλλον.

Επιδιώκεται να αναβαθμιστεί και να καλλωπιστεί το σχολείο μας μέσα από την δημιουργία κήπου και εικαστικής παρέμβασης.

Θα γίνει έρευνα για:

• Τα απειλούμενα είδη της Πίνδου(καφέ αρκούδα, πέστροφα, λύκος),
• Το ρόλο των κατοίκων,τα επαγγέλματά τους και τα προϊόντα της περιοχής,
• Τις δραστηριότητες, τις ορειβατικές διαδρομές και τις ανθρώπινες παρεμβάσεις στο περιβάλλον,
• Τα ποτάμια ( Αχελώος, Πηνειός ) και τις πετρόκτιστες γέφυρες,
• Την πολιτιστική μας κληρονομιά και την αρχιτεκτονική στην περιοχή ( εκκλησίες και μοναστήρια ),
• Τους θρύλους και τις παραδόσεις της περιοχής.

Θα γίνει χρήση της μεθόδου project:

Σχεδιασμός, έρευνα, ομαδικότητα, διαδραστική μάθηση, έμπνευση, ανάπτυξη πρωτοβουλίας μαθητών, συλλογική προσπάθεια.

Ο στόχος μας ένα δημιουργικό, ευχάριστο και βιωματικό σχολείο που ικανοποιεί τη διάθεση για εργασία, για αλληλεγγύη, για αλληλοκατανόηση, για δημιουργία επικοινωνίας σχολείου- σπιτιού.

Επιπλέον σκοπεύει στο να ξεδιπλώσει ο μαθητής την προσωπικότητά του, να ενισχύσει την αντίληψη και την επιχειρηματολογία του, να δρα δημιουργικά, να αυξάνει την κριτική του ικανότητα, να αποκτά αυτοεκτίμηση και να διατυπώνει τη σκέψη του με σαφήνεια και καθαρότητα.

Κείμενο ενταγμένο στο καινοτόμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα: «Εργαστήρι  δημιουργικής  ανάγνωσης  και  γραφής: Μελέτη  και  επεξεργασία  νεανικού  μυθιστορήματος  της  Μ. Κλιάφα: Μια  μπαλάντα  για  τη  Ρεβέκκα».( Σχολικό Έτος 2012-2013)

Συντονίστρια:Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 

Υπεύθυνοι καθηγητές: Μπανάσιου Ευαγγελία, Καταβούτα Αικατερίνη, Ρουσουλιώτη Χαρίκλεια ΠΕ02)

Το βιβλίο αυτό κυριολεκτικά το λάτρεψα. Είναι πολύ ωραίο καθώς μας αφηγείται την ιστορία της Ρεβέκκας, μιας νεαρής Εβραιοπούλας κατά τη διάρκεια της κατοχής του 1940. Μέσα από διάφορα γεγονότα μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά της καθώς ο έρωτας της χτυπάει για πρώτη φορά την πόρτα. Με λίγα λόγια το βιβλίο μας αναφέρει πως μπορεί να συμπεριφερθούν οι νέοι κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους.

Κατά τη γνώμη μου, η επιτυχία και η μοναδικότητα αυτού του βιβλίου οφείλεται στο γεγονός ότι μέσα από μια σειρά γεγονότων, άλλοτε δυσάρεστων και άλλοτε ευχάριστων, καταφέρνει να ταυτίσει τον αναγνώστη με τους ήρωες του και να μοιραστεί μαζί τους τις χαρές και τις λύπες τους. Επιπλέον, τα πρόσωπα που κινούνται γύρω από την ηρωίδα συμβάλλουν επίσης σημαντικά στη δράση της ιστορίας και σε κρατούν σε μεγάλη αγωνία.

Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό μπορείς επίσης να πληροφορηθείς με ανάλαφρο τρόπο για τον πολιτισμό, τις γιορτές για τις διατροφικές συνήθειες των Εβραίων, για τους μικτούς γάμους και τις αναταράξεις που δημιουργούν στην οικογένεια, για τις δύσκολες συνθήκες ζωής των ανθρώπων εκείνης της εποχής και για τα γεγονότα που σημάδεψαν τη νεότερη ελληνική ιστορία.

Πρόκειται τέλος για μια ιστορία βγαλμένη από την ζωή των ανθρώπων της κατοχής πλούσια σε πλοκή, συναισθήματα και διδάγματα που αποκλείεται να μην σε συγκινήσει. Ταξιδεύεις πραγματικά μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου και ξεχνάς για λίγο την καθημερινότητά σου.

Τίτλος Προγράμματος : ?Ταξιδεύοντας στο Λονδίνο?..μια πόλη ζωντανή?γεμάτη ιστορία και πολιτισμό»

Τάξη :  Α3 – επίπεδο Προχωρημένων

Συντονίστρια :  Πατραμάνη Ευαγγελία ΠΕ05

Συμμετέχοντες Εκπ/κοί:  Τέγου Αγορίτσα ΠΕ06

Παλάτου Βασιλική ΠΕ06

?Όταν ο πνευματώδης Dr Johnson είπε πως ? « όποιος κουράστηκε από το Λονδίνο, έχει κουραστεί από την ίδια του τη ζωή»??, στόχευε όχι μόνο στην κοσμοπολίτικη πλευρά της Βρετανικής πρωτεύουσας αλλά και στην ιστορία της.

Πάνω από 2 αιώνες  πέρασαν από τότε, όμως τα λεγόμενά του παραμένουν επίκαιρα?..Χιλιάδες επισκέπτες απ΄ όλο τον κόσμο επισκέπτονται το Λονδίνο κάθε χρόνο. Όλοι τους έχουν κάτι να κάνουν και να δουν.

Τα Ρωμαϊκά απομεινάρια, οι Μεσαιωνικοί δρόμοι, τα μεγαλοπρεπή οικοδομήματα, έργα τα περισσότερα του John Nash,δημιουργούν την αίσθηση πως η πόλη είναι ζωντανή με ιστορία που την συναντάς όπου και αν πάς.

Παρά τον Λοιμό, την μεγάλη Πυρκαγιά και τον Βομβαρδισμό,το Λονδίνο επιζεί για να μας διηγηθεί μια υπέροχη ιστορία που γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα με το πέρασμα του χρόνου.

Νοερά, μέσα από το πρόγραμμά μας, θα επισκεφτούμε : τα βασιλικά παλάτια, τα ειδυλλιακά πάρκα, το Κοινοβούλιο, τα μουσεία, τους εμπορικούς δρόμους που σφύζουν από ζωή, τον  Big Ben?

?και όπως ακριβώς ο Oliver Twist, ο ήρωας του Charles Dickens, στο ομώνυμο βιβλίο του, ήλθε στο Λονδίνο για να βρει την τύχη του, έτσι και εμείς θα ευχόμασταν να δούμε και να ζήσουμε πολύ περισσότερα??

ΙΤΛΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ:«Απόηχοι του παρελθόντος: Αρχαίοι πολιτισμοί (Incas, Mayas?)Ο μύθος της Ατλαντίδος»

Τάξη Β1/4 προχωρημένοι

Συντονίστρια: Παλάτου Βασιλική ΠΕ06

Συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί: Τέγου Αγορίτσα ΠΕ06

Με το πέρασμα των αιώνων, οι περισσότεροι πολιτισμοί είτε άρχισαν σταδιακά να παρακμάζουν, είτε εξαφανίστηκαν από φυσικές καταστροφές ή εισβολές. Υπάρχουν, όμως κάποιοι πολιτισμοί, των οποίων η εξαφάνιση έχει προβληματίσει πραγματικά τους επιστήμονες. Θα επικεντρωθούμε σε τρεις ? τέσσερις από αυτούς.

Η χαμένη Ατλαντίδα ? οι Mayas ? οι Incas?

Τι απέγιναν; Ποιες είναι οι αιτίες του αφανισμού τους; Είναι από τα άλυτα μυστήρια της Ιστορίας: τι πυροδότησε το τέλος του πολιτισμού τους;

Κατά καιρούς, έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες, ανάμεσά τους και αρκετές που σχετίζονται με το περιβάλλον. Σκοπός μας να ψηλαφίσουμε την ύπαρξή τους, τα επιτεύγματά τους, την τοποθεσία, τις συνήθειές τους, τι ιδιαιτερότητές τους. Θα μελετήσουμε θεωρίες επιστημόνων, αρχαιολόγων, περιηγητών, ιστορικών και φιλοσοφικών κειμένων όπου αναφέρεται η ύπαρξή τους.

Και πιστεύουμε να προσεγγίσουμε τις αιτίες του αφανισμού τους? 

Κείμενο ενταγμένο στο καινοτόμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα: «Εργαστήρι  δημιουργικής  ανάγνωσης  και  γραφής: Μελέτη  και  επεξεργασία  νεανικού  μυθιστορήματος  της   Μ. Κλιάφα: Μια  μπαλάντα  για  τη  Ρεβέκκα».

Συντονίστρια: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Το μυθιστόρημα «Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα» ήταν πραγματικά ωραίο και μας ενθουσίασε αρκετά. Αρχικά, είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε και να μάθουμε για τις ακραίες συνθήκες που βίωναν οι Εβραίοι εκείνη την εποχή. Έπειτα, μέσα από την ηρωίδα του μυθιστορήματος, τη Ρεβέκκα, η οποία ήταν η ίδια Εβραία και βίωνε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή με το δικό της τρόπο, μάθαμε για τις μυστικές οργανώσεις, που υπήρχαν εκείνη την εποχή και συμμετείχαν μικρά παιδιά. Επιπλέον διευρύναμε τους ορίζοντές μας και τις γνώσεις μας πάνω στα γεγονότα που είχαν συμβεί τότε. Κατά τη γνώμη μας ένα από τα καλύτερα σημεία του βιβλίου ήταν όταν η Ρεβέκκα έλαβε την μπαλάντα που της είχε γράψει ο Κωνσταντής και που αργότερα την έπαιξε στο πιάνο της μητέρας της. Σαν τέλος δεν ήταν και πολύ αναμενόμενο, πράγμα που μας εξέπληξε ευχάριστα! Όμως, το μόνο «ελάττωμα» που εντοπίσαμε, ήταν στο τέλος του βιβλίου, που ενώ στην αρχή μας είχε αγχώσει για την εξέλιξη ενός ήρωα, του Αντρίκου, τελικά μας αφήνει με την απορία για το τι απέγινε? Αλλά, παρόλα αυτά ήταν ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα!

Στη συνέχεια καταγράφουμε τις ερωτήσεις που θα απευθύνουμε στη συγγραφέα κ. Μαρούλα Κλιάφα στη μελλοντική μας συνάντηση:

1.   Από που εμπνευστήκατε  τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου σας;
2. Πόσο καιρό σας πήρε να γράψετε το βιβλίο;
3. Τα πρόσωπα είναι υπαρκτά ή βγαλμένα από τη φαντασία σας;
4.  Από πότε ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία;
5. Τι σας ώθησε στη συγγραφή βιβλίων.
6. Πώς σας ήρθε η ιδέα να γράψετε σχετικά με τους Εβραίους;
7. Σχετικά με το τέλος, ο Αντρίκος τι απέγινε;
8. Θα μπορούσατε να μας πείτε από ποιες πηγές αντλήσατε τις πληροφορίες για τη συγγραφή του βιβλίου;
9. Το επόμενο βιβλίο σας θα απευθύνεται σε παιδιά ή σε μεγάλους;
10.  Έχετε γράψει αρκετά βιβλία για τη πόλη μας. Σας εμπνέει λοιπόν αυτή η πόλη; Τι σας εμπνέει;

 (Η συνέχεια πιο λεπτομερών και επεξεργασμένων απόψεων σε επόμενη δημοσίευση!)

 Αλεξάνδρα Φέκα –  Ελπίδα Σκρέκα  

Μαθήτριες Γ΄ Τάξης της ομάδας ανάγνωσης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Πρωτότυπο κείμενο, «κατασκευασμένο» στο πλαίσιο του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής από τη μαθήτρια του Γ1 Γκότσιου Κατερίνα.

Συντονίστρια-υπεύθυνη: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

 Πριν από περίπου δύο εβδομάδες η διευθύντρια του σχολείου μας, κα Α. Ηλιάδη, κάλεσε στο γραφείο της τους μαθητές και τις μαθήτριες Β΄ και Γ? Γυμνασίου, οι οποίοι συμμετέχουν στο πρόγραμμα βυζαντινού πολιτισμού, με σκοπό να μας ανακοινώσει την προγραμματισμένη επίσκεψη της ομάδας μας στο ίδρυμα Τέχνης και Πολιτισμού του ιατρού Λεωνίδα Μακρή. Το συγκεκριμένο ίδρυμα βρίσκεται στο κέντρο των Τρικάλων και, σύμφωνα με την ενημέρωση που λάβαμε από την κα Ηλιάδη, αυτή την περίοδο φιλοξενεί μια έκθεση με πίνακες του αναγνωρισμένου Έλληνα ζωγράφου, Παναγιώτη Τέτση. Με μία πρώτη σκέψη, η συγκεκριμένη έκθεση θα ήταν για εμάς τους μαθητές κάτι πραγματικά ενδιαφέρον. Κανείς όμως δεν περίμενε πως με το πέρας της επίσκεψής μας εκεί θα είχαμε μάθει τόσα, σχετικά με διάφορες πτυχές της ζωγραφικής, ώστε να λατρέψουμε την τέχνη αλλά και να μπούμε ουσιαστικά στην ψυχολογία ενός από τους σπουδαιότερους ζωγράφους στον ελλαδικό χώρο.

Μόλις φτάσαμε στον χώρο της έκθεσης, μετά χαράς μας διαπιστώσαμε ότι δεν θα περιηγούμασταν μόνοι για να μελετήσουμε τους πίνακες. Μια μουσειολόγος θα μας ξεναγούσε στους χώρους τις έκθεσης, θα μας έδινε πληροφορίες σχετικά με την ζωή και το έργο του ζωγράφου αλλά θα απαντούσε και στις διάφορες ερωτήσεις των μαθητών. Μόλις λοιπόν πήραμε μία γενικότερη γεύση σχετικά με το τι επρόκειτο να παρακολουθήσουμε, το ??ταξίδι?? μας ανάμεσα στους υπέροχους πίνακες ξεκίνησε? Ολόκληρη η έκθεση ήταν χωρισμένη σε ενότητες: τις νεκρές φύσεις , τα πορτρέτα, τα τοπία, τις υδατογραφίες(ακουαρέλα)και τα πιο πρόσφατα έργα του ζωγράφου. Η κάθε ενότητα ήταν ομολογουμένως πιο ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή από την άλλη. Αφού κάποια στιγμή μας δόθηκε χρόνος να παρατηρήσουμε και να εξετάσουμε ενδελεχώς τον κάθε πίνακα μόνοι μας, χωρίς την βοήθεια της μουσειολόγου, παρακολουθήσαμε μία σύντομη παρουσίαση σχετικά με τον ζωγράφο. Αντλήσαμε πληροφορίες για τον τόπο γέννησής του, τα πρώτα βήματα της καριέρας του, τον τρόπο με τον οποίο έβλεπε την ζωή και για πολλά άλλα κεφάλαια της ζωής και της καριέρας του. Την στιγμή που η παρουσίαση αυτή τελείωσε, μας ενημέρωσαν ότι η επίσκεψή μας έφτασε στο τέλος της. Και τότε συνέβη κάτι το αναπάντεχο! Υπό άλλες συνθήκες εμείς, σαν μαθητές, θα θέλαμε να φύγουμε εκείνη την στιγμή. Κι όμως, ήμασταν τόσο εντυπωσιασμένοι από τον μαγικό κόσμο της ζωγραφικής, που επιθυμούσαμε να μείνουμε λίγο ακόμη, να ρίξουμε μια τελευταία συνοπτική ματιά στους πίνακες και να θέσουμε κάποιες ακόμα ερωτήσεις στην κα Μαργαριτοπούλου, την υπεύθυνη ξεναγό μας.

Η συγκεκριμένη έκθεση του κυρίου Τέτση, πέραν του ότι μας έφερε πιο κοντά με την ζωγραφική, μας πληροφόρησε γενικότερα για τον καλλιτέχνη και μας μεταλαμπάδευσε κάποια σημαντικά μηνύματα ζωής. Ο συγκεκριμένος ζωγράφος, όπως μάθαμε, είναι από τους καλύτερους Έλληνες ζωγράφους με μακροχρόνια καριέρα. Είναι γνωστός ως «αλχημιστής του χρώματος», μιας και βασίζεται στις αντιθέσεις των χρωμάτων πάνω στην ζωγραφική του επιφάνεια και έχει επηρεαστεί έντονα από τα ρεύματα του φοβισμού και του ιμπρεσιονισμού. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει στον λατρεμένο του τόπο καταγωγής, την Ύδρα. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο καλλιτεχνικό προσκήνιο όταν μια σπουδαία προσωπικότητα, ο Δ. Πικιώνης , ανακάλυψε κάποιες ζωγραφιές του ουσιαστικά ??κατά τύχη?? και τότε ήταν που κατάλαβε ότι επρόκειτο για ταλέντο. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δεν ζωγράφιζε τίποτα περισσότερο από πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις του άμεσου περιβάλλοντός του: τοπία από τα δύο αγαπημένα του νησιά, την Ύδρα και την Σίφνο , πορτρέτα των φίλων του και της συζύγου του, νεκρές φύσεις από σκηνές κυρίως του σπιτιού του, όπως το τραπέζι, πάντα στρωμένο με το καρό τραπεζομάντηλο, και πάνω του η φρουτιέρα , «πάντα γεμάτη με φρούτα από τα δέντρα μας», όπως ο ίδιος υποστηρίζει σε πρόσφατη συνέντευξή του. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν ξέχασε από πού ξεκίνησε. Ακόμα και όταν καταξιώθηκε σαν ζωγράφος, συνέχισε να επισκέπτεται τακτικά την Ύδρα και να ζωγραφίζει «κάτω από τον ουρανό της, τον μόνο που τον εμπνέει». Επιπρόσθετα, πρέπει να επισημάνουμε κάτι ακόμα άξιο θαυμασμού: στην τελευταία ενότητα της έκθεσης, τα πιο πρόσφατα έργα του κυρίου Τέτση, οι πίνακες, διακατέχονται από έναν δυναμισμό, ο οποίος φαίνεται στις γραμμές και στις πινελιές καθενός από αυτούς. Κατά κάποιο παράξενο τρόπο όμως, τα ζωγραφικά έργα που προηγούνται χρονολογικά φαίνονται πιο συμβατικά, πιο «προσεγμένα». Αυτό προφανώς δείχνει ότι ο ίδιος ο ζωγράφος είναι δυναμικός, χωρίς να παραιτείται από την ζωή και χωρίς να παραμελεί το πάθος του, παρά την μεγάλη ηλικία του. Κατά συνέπεια, μας δίνει το έναυσμα να συνεχίσουμε να κάνουμε ο,τιδήποτε μας αρέσει, χωρίς να υπολογίζουμε άλλες παραμέτρους και χωρίς να σκεφτόμαστε τις πιθανόν δυσάρεστες συνέπειες.

Συνοψίζοντας, προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Ηλιάδη, η οποία μας έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα και ??διδακτική?? έκθεση ζωγραφικής. Επίσης, θα ήθελα να εκφράσω τον μεγάλο θαυμασμό μου στο πρόσωπο του Παναγιώτη Τέτση, που μέχρι και σήμερα συνεχίζει να ζωγραφίζει πίνακες απαράμιλλης γοητείας. Μακάρι στο άμεσο μέλλον να παρακολουθήσουμε κι άλλες τέτοιες εικαστικές εκθέσεις και να διδαχθούμε τόσα πολλά από αυτές.

Η μαθήτρια της Γ? τάξης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Γκότσιου Κατερίνα

Βαλκανικοί πόλεμοι

πρωτότυπο κείμενο “κατασκευασμένο” στα πλαίσια του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής από τις μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου Αλεξάνδρα Φέκα, Αλεξάνδρα Τούφα, Ελπίδα Σκρέκα, Παρασκευή Σκαπέτη.

Πριν από μια εβδομάδα, τα παιδιά της δευτέρας και τρίτης γυμνασίου του σχολείου μου που συμμετέχουν στο πρόγραμμα βυζαντινού πολιτισμού, επισκεφτήκαμε το Ίδρυμα Μακρή στο κέντρο των Τρικάλων. Εκεί παρακολουθήσαμε μια έκθεση ζωγραφικής με έργα του Π.Τέτση, του επονομαζόμενου ζωγράφου του χρώματος.

Η έκθεση ήταν τυπικά οργανωμένη με πίνακες τοπίων, νεκρής φύσης και προσωπογραφιών. Η ξενάγησή μας στο χώρο της έκθεσης έγινε από την κ. Μαργαριτοπούλου, ένα νέο σε ηλικία άτομο με εξαιρετικές γνώσεις, εξειδικευμένη στους διάφορου τομείς του επαγγέλματός της.

Από τον πρώτο κιόλας πίνακα μας έγινε φανερό ότι ο ζωγράφος αυτός δεν ζωγραφίζει με βάση το σχέδιο, όπως οι περισσότεροι ζωγράφοι, αλλά με βάση το χρώμα. Το σχέδιο απρόσεκτο, το χρώμα ζωηρό και έντονο σε ένα σωρό αποχρώσεις, μας κάνει γνωστή μια πραγματικά καινούρια τεχνοτροπία σε συνδυασμό με την επιρροή του ρεύματος του Ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική του καλλιτέχνη. Επιπροσθέτως ιδιαίτερα προσεγμένες ήταν οι απεικονίσεις της νήσου Ύδρας, της πόλης στην οποία γεννήθηκε ο Π.Τέτσης καθώς και η απεικόνιση στον καμβά των αγαπημένων του προσώπων.

Μετά την παρουσίαση των έργων ακολούθησε ένα ντοκιμαντέρ μεγάλης σχετικά διάρκειας, με θέμα τη βιογραφία του Π.Τέτση, μέσω του οποίου ολοκληρώσαμε τον σχηματισμό της άποψής μας για τον καλλιτέχνη αυτό. Συμπεράναμε ότι είναι ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στην τέχνη του, με εξαιρετική εμπειρία στο χώρο της ζωγραφικής. Οι απόψεις του είναι σοφές πάνω σε θέματα τέχνης αλλά και σύγχρονων προβλημάτων τα οποία θίγει και λανσάρει μια τεχνοτροπία που θα έπρεπε να υιοθετηθεί από περισσότερους του είδους του.

Τέλος, συνοψίζοντας θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι μέσω αυτής της έκθεσης μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε πάρα πολλά πράγματα για τον Έλληνα αυτό ζωγράφο, ο οποίος μας αφήνει μια πλούσια συλλογή έργων απαράμιλλης ομορφιάς και αξίας, που αναγνωρίζονται και γίνονται πρότυπα μέχρι σήμερα από όλους τους Έλληνες αλλά και ξένους καλλιτέχνες και κάνουν τη χώρα μας γνωστή για αυτά τα εξαιρετικά δείγματα πολιτισμού σε ένα τομέα, -αυτόν του πολιτισμού και συγκεκριμένα των καλών τεχνών- όπου οι Έλληνες έχουν, ολοφάνερα και αναμφισβήτητα, διαπρέψει στο πέρασμα των αιώνων.

Συντονίστρια-υπεύθυνη: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων)