Παρουσίαση από το μαθητή του Β3 Σδόγκου Ηλία στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος πολιτισμού με θέμα :«Όψεις Βυζαντινού Πολιτισμού: Η Βυζαντινή Αρχιτεκτονική στις διάφορες χρονικές φάσεις και μορφές της» για το σχολικό έτος 2013-14
Συντονίστρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
παρουσίαση από τη μαθήτρια του Β΄3 Τασίκα Σταυρούλα- Μαρία στα πλαίσια του πολιτιστικού εκπαιδευτικού προγράμματος «Βυζαντινά μνημεία στη φύση»
Συντονίστρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
από τη συλλογή “Διηγήματα για το τέλος της μέρας”, εκδόσεις “Λογείον”, 2009
του κ. Βαναργιώτη Αλέξανδρου, (ΠΕ02), του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων.
Το 3ο Γυμνάσιο Τρικάλων συμμετέχει σε σχέδιο σύμπραξης διάρκειας 2 ετών με τίτλο ?SCHOOLS WITHOUT BORDERS?, το οποίο υλοποιείται στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος Comenius regio.
Η σύμπραξη στοχεύει:
Στη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στις εμπλεκόμενες περιφέρειες. Παρέχει την ευκαιρία σε Εκπαιδευτικές αρχές διαφορετικών περιφερειών της Ευρώπης σε συνεργασία με σχολεία και άλλους φορείς παροχής εκπαίδευσης να συνεργαστούν σε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, να γίνουν ανταλλαγές εκπαιδευτικών ανάμεσα στις μονάδες αυτές με σκοπό την επιμόρφωση, την παρακολούθηση σεμιναρίων, την γνωριμία με τις διάφορες περιοχές και χώρες, την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής διάστασης της Εκπαίδευσης και την βελτίωση της εκμάθησης ξένων γλωσσών και της διαπολιτισμικής ευαισθητοποίησης.
Ειδικότερα η συγκεκριμένη σύμπραξη δίνει προτεραιότητα:
Στην αντιμετώπιση φαινομένων ρατσισμού, βίας, ξενοφοβίας και κοινωνικού αποκλεισμού στο σχολείο. Continue reading
στα πλαίσια του προγράμματος Δημιουργικής Ανάγνωσης και Γραφής σχολ. έτους 2013-14
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, διευθύντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
«Η εποχή των υακίνθων» της Τούλας Τίγκα, μιας διακεκριμένης τρικαλινής συγγραφέως ιδιαίτερα της εφηβικής λογοτεχνίας είναι ένα μυθιστόρημα κοινωνικού προβληματισμού, που από άποψη μορφής στηρίζεται σε δύο άξονες: από την μία στον φαντασιακό με στοιχεία ρεαλισμού βιογραφικού χαρακτήρα και από την άλλη στην ημερολογιακού τύπου καταγραφή των γεγονότων, τα οποία εξελίσσονται σε ευθύγραμμη χρονική σειρά, χωρίς να αποφεύγονται οι εγκιβωτισμένες αφηγήσεις και οι αναδρομές στο παρελθόν. Βασικός πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος είναι η νεαρή Ελένη, τέκνο χωρισμένων γονέων, η οποία σε πρωτοπρόσωπη κατά το μεγαλύτερο μέρος αφήγηση πλέκει το νήμα της δικής της ιστορίας, η οποία περιστρέφεται γύρω από έναν κύκλο τόσο προσφιλών προσώπων όσο και ενός ευρύτερου περιβάλλοντος. Σε δεύτερο πλάνο τοποθετούνται οι χαρακτήρες της μητέρας της, της ετεροθαλούς αδελφής της, του πατριού της, αλλά και του κατά φύσιν πατέρα της, κυρίως ως παραπληρωματικές προσωπικότητες ανάδειξης των συναισθημάτων που κατακλύζουν την ψυχή της νεανίδος, των αγωνιών της και των στοιχείων εκείνων που θα την οδηγήσουν στην ηθικοπνευματική ωρίμανση.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, ασχολείται επισταμένως με το ζήτημα του διαζυγίου, μίας μάστιγας για την εποχή μας, η οποία, κατά τα πορίσματα ειδικών επιστημόνων της αγωγής και της ψυχολογίας, αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα της στην καρδιά των εφηβικών-παιδικών ψυχών. Η συγγραφέας φαίνεται ότι έχει συλλάβει το μέγεθος του προβλήματος και το σπουδαιότερο έχει διεισδύσει στην ψυχολογία του παιδιού που πρόκειται να βιώσει την οδυνηρή κατάσταση της διαλύσεως της οικογενειακής θαλπωρής που συνεπάγεται ο χωρισμός της μάνας από τον πατέρα. Αντιλαμβανόμενη πλήρως τις παιδικές ευαισθησίες παρουσιάζει την μετά το διαζύγιο κατάσταση μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού 16 ετών που μεταβαίνει στην ενηλικίωση με τρόπο που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σύγχρονού μας κόσμου. Η Ελένη μέσα στο μυθιστόρημα συμβολίζει όλα εκείνα τα παιδιά που πληγώνονται από την διάλυση της οικογενειακής εστίας. Έτσι στην αρχή στέκεται αρνητική απέναντι στο ενδεχόμενο να αποκτήσει η μητέρα της καινούργιο σύντροφο, αντιδρώντας τόσο με τα λόγια όσο και με την συμπεριφορά της (αποφεύγει να καταναλώσει γλυκά, τα οποία είναι η κατεξοχήν αδυναμία της), αργότερα όμως αρχίζει να κατανοεί την έννοια της συντροφικότητας (ο αγνός έρωτάς της προς τον Αλκιβιάδη λειτουργεί θετικά προς αυτήν την κατεύθυνση), και να συνειδητοποιεί ποιες αρχές διέπουν τον κόσμο των μεγάλων και με την κατάλληλη καθοδήγησή τους όχι μόνον να ξεπερνά τα τραύματα που επήλθαν στην ψυχή της από τη μεταβολή της θέσεώς της στο σπίτι μετά την έλευση και της Αγγελικής, αλλά και να αισθανθεί δυνατή να ανταπεξέλθει στον νέο κόσμο που θα ξανοιχτεί μπροστά της με την είσοδό της στον πανεπιστημιακό χώρο.
Το μυθιστόρημα, κατά γενική άλλωστε ομολογία, διαπνέεται από ήχους αισιόδοξους που δίνουν έμφαση στη μεγαλοσύνη της ζωής και αφήνουν χώρους για υψηλά ιδανικά τα οποία μπορούν να προαγάγουν την αλληλεγγύη και την ενότητα των ανθρώπων, κάτι που είναι απαραίτητο στην πολυπολιτισμική σημερινή μας κοινωνία που αναπαράγει στερεότυπα και αποκλείει ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες με αδιόρατα τείχη μισαλλοδοξίας και εχθρότητας. Ευχάριστη έκπληξη είναι το γεγονός ότι η συγγραφέας δεν ποδηγετεί τις σκέψεις των βασικών πρωταγωνιστών της, αλλά τους αφήνει περιθώρια αρκετά να εκφράσουν ελεύθερα τις δικές τους θέσεις και απόψεις, έτσι ώστε να διαγραφεί το ήθος τους, οι αδυναμίες τους, οι ατέλειές τους, οι προκαταλήψεις και μικροπρέπειες τους. Διότι τα άτομα, όπως και στα υπόλοιπα έργα της Τούλας Τίγκα, είναι άνθρωποι με προτερήματα και ελαττώματα. Η προσωπική επιλογή, εξαίρεται στο μυθιστόρημα και αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του που προκαλεί τον θαυμασμό του αναγνώστη, που του δημιουργεί κίνητρο να προβληματισθεί και να απολαύσει τις ενδιάσπαρτες σε όλο το κείμενο ηθικές ιδέες. Αν και κέντρο του είναι το παιδί εκ πρώτης όψεως, το μήνυμα του έργου αγγίζει όλες τις ηλικίες, διότι θέματα όπως η συμβίωση, ο πολιτικός χαρακτήρας του γάμου, ο θεσμός του μεγαλύτερου αδελφού προστάτη της οικογένειας ως συνέχεια ή κατάλοιπο μιας ανδροκρατικής παραδοσιακής κοινωνίας, η θέση και η εικόνα μας μέσα στην κοινωνία είναι πράγματα που απασχολούσαν την ανθρωπότητα ήδη από την αρχαιότητα. Σε αυτό το πλαίσιο εξηγείται για ποιους λόγους η Ελένη δεν απεικονίζεται με το φωτοστέφανο της καλής και απόλυτα συμμορφωμένης στις κοινωνικές νόρμες κοπέλας της ηλικίας της αλλά η επαναστατικότητα και το ανυπότακτο του χαρακτήρα της την ξεχωρίζουν ανάμεσα στους συνομήλικούς της. Είναι δηλαδή ένα παιδί της ανάγκης των καιρών. Η συγγραφέας αποδίδει τα πράγματα και τα γεγονότα στην αληθινή τους διάσταση. Τα πρόσωπα της είναι αληθινά, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να συγκρουστούν μεταξύ τους.
Όλα αυτά μάλιστα επενδύονται κατά τη μορφή με ένα λεξιλόγιο απλό κατά την έκφραση, ουσιώδες κατά την απόδοση των νοημάτων. Κυριαρχούν τα επίθετα ενώ στα ρήματα γίνεται συχνά εναλλαγή του αορίστου με τον παρατατικό, αλλά και δεν απουσιάζουν οι παροντικοί χρόνοι. Η γλώσσα, θα λέγαμε, είναι συγχρόνως ζωηρή, καθώς με την πλαστικότητα και την περίτεχνη αφέλειά της συντελεί αποτελεσματικά στην ταχεία εναλλαγή σκηνών, πράγμα που πρωτίστως συγκινεί τον έφηβο και κινεί το ενδιαφέρον του.
Το ύφος είναι και αυτό άμεσο, με μία φυσικότητα, χωρίς φτιασίδια. Παρότι, δε, το διακρίνει κάποια κοινοτυπία, το χιούμορ, η σεμνότητα και η αξιοπρέπεια που συνολικά αποπνέει το καθιστούν άξιο συνεργάτη στο ξετύλιγμα της δράσης του μυθιστορήματος, ενός μυθιστορήματος που δεν απαρνείται να εντρυφήσει και σε δυσάρεστα θέματα, όπως ο θάνατος της μητέρας της Αγγελικής. Και τούτο είναι στοιχείο της μαεστρίας της συγγραφέως , η οποία, δεν βλέπει τα παιδιά ως άγραφους πίνακες, αλλά ως άτομα με ανεξάρτητη βούληση που είναι σε θέση να αντέξουν ακόμη και τα βαρύτατα χτυπήματα της μοίρας. Έτσι, το μυθιστόρημα δεν αποτελεί μόνον ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για κάθε ηλικία, αλλά συγχρόνως λειτουργεί διδακτικά για το κοινό στο οποίο ιδιαίτερα απευθύνεται.
Νικολέτα Μπλαντή & Ευτυχία Μπλαντή
από τη μαθήτρια του Β1 Κόκκα Ευαγγελίνα
στα πλαίσια του προγράμματος “Εργαστήρι δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής” του 3ουΓυμνασίου Τρικάλων σχολικού έτους 2013-2014
Υπεύθυνη: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Η άψογη διοργάνωση της 19ης εφορίας Βυζαντινών αρχαιοτήτων του νομού Τρικάλων διάφορων δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων στα πλαίσια της δράσης «Ημέρα αφιερωμένη στην προβολή του πολυσχιδούς έργου της αρχαιολογικής υπηρεσίας», έδωσε τη δυνατότητα τόσο σε εμάς τους μαθητές του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων, συνοδευόμενοι από την διευθύντρια του σχολείου μας κυρία Αμαλία Ηλιάδη και την καθηγήτρια κυρία Μπλούνα, όσο και στο ευρύτερο κοινό να εξοικειωθούν με την ιστορία και την αρχαιολογική κληρονομιά των Τρικάλων από τη μια, και να γνωρίσουν το πολύπλευρο έργο της αρχαιολογικής υπηρεσίας των Τρικάλων από την άλλη, για την προστασία και την προβολή των μνημείων της πόλης μας.
Το πρωινό της Δευτέρας της 21ης Οκτωβρίου του 2013 αφήνοντας πίσω μας τη σχολική μας μονάδα και ακολούθως ατενίζοντάς την από το ψηλότερο και ομορφότερο κομμάτι της πόλης μας, το βυζαντινό κάστρο, ξεναγηθήκαμε από τους υπαλλήλους της 19ης Ε.Β.Α στο γνωστό σε όλους μας φρούριο των Τρικάλων. Αρχικά, η αρχιτέκτονας μας επεσήμανε το γεγονός ότι το βυζαντινό κάστρο της πόλης των Τρικάλων ανεγέρθηκε κατά την περίοδο της βασιλείας του Ιουστινιανού του Α? ( 6ος αιώνας) πάνω στα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Τρίκκης. Συνεχίζοντας τόνισε ότι κατά την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς ορισμένα τμήματα του κάστρου καταστράφηκαν, ωστόσο οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να τα επισκευάσουν, να συμπληρώσουν και να διατηρήσουν τα σωζόμενα τμήματα. Στολίδι για το κάστρο αποτέλεσε ένα μεγάλο ρολόι στην ανατολική πλευρά του Φρουρίου από τους Τούρκους στα μέσα του 17ου αιώνα. Πράγματι, ο πύργος του ωρολογίου των Τρικάλων είναι από τους παλαιότερους γνωστούς στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Το σημερινό ρολόι αντικατέστησε το παλαιότερο το οποίο βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς.
Συνεπαρμένοι από τη συνεχή ροή των αναρίθμητων ιστορικών πληροφοριών που αποκομίζαμε από αυτή μας την ξενάγηση, η αρχιτέκτονας εξαιρετικά αναλυτική και διεισδυτική μας επεξήγησε ότι το φρούριο αποτελεί τυπική μορφή βυζαντινής οχύρωσης αφού είναι επίμηκες και ενισχύεται κατά διαστήματα με τετράπλευρους πύργους. Εσωτερικά διαιρείται κλιμακωτά με εγκάρσια τείχη σε τρία τμήματα:
Α)Στο κάτω φρούριο που βρίσκεται στο χαμηλότερο τμήμα του λόφου
Β)Στο μεσαίο φρούριο που είναι και το μεγαλύτερο σε έκταση
Γ)Στο μικρό εσωτερικό φρούριο που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου και αποτελούσε το έσχατο καταφύγιο των αμυνομένων.
Βέβαια η μορφή αυτή του φρουρίου διαμορφώθηκε σταδιακά. Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα τμήμα του βυζαντινού κάστρου καλύπτεται εξωτερικά από πυκνή δεντροφύτευση και εσωτερικά από κατακρημνίσματα.
Οι έντεκα χτύποι του ρολογιού της πόλης μάς βρήκαν να κατηφορίζουμε τα πλακόστρωτα δρομάκια του φρουρίου και τα μεγάλα πλίθινα πλατύσκαλα του. Πλημμυρισμένοι από δέος και θαυμασμό για την άγνωστη σε πολλούς ίσως από μας πολιτισμική κληρονομιά του τόπου μας, εντυπωσιασμένοι από τη μεγαλοπρέπεια της βυζαντινής περιόδου και την παρουσίαση του εξαίρετου έργου της 19ης εφορίας βυζαντινών αρχαιοτήτων, διασχίσαμε και φτάσαμε στην άλλη άκρη της πόλης των Τρικάλων στην οδό Καρδίτσας νότια των παλαιών φυλακών και του ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, όπου βρίσκεται το μολυβένιο τζαμί ή το γνωστό σε όλους μας Κουρσούμ τζαμί ή τέμενος του Οσμάν Σάχ.
Ο αρχαιολόγος της 19ης Ε.Β.Α παρουσίασε το ανασκαφικό έργο και τα αρχαιολογικά αντικείμενα της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου από την περιοχή των Τρικάλων της έκθεσης που πραγματοποιήθηκε στο Κουρσούμ Τζαμί. Η δράση αυτή είχε ως σκοπό εκτός από την εκθεματική παρουσίαση να ευαισθητοποιήσει το κοινό στην σημασία της ανασκαφής και του ρόλου της στην ανάγνωση του παρελθόντος. Η πολυπλοκότητα του έργου ενός αρχαιολόγου έγκειται στο ότι στις ανασκαφικές περιοχές (κυρίως χωράφια) τα αρχαιολογικά ευρήματα δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, γεγονός που αναγκάζει τους αρχαιολόγους να προσπαθούν να αναζητήσουν τα κομμάτια που ταιριάζουν μεταξύ τους, ώστε να συμπληρωθεί ένα αγγείο. Πολλές φορές, μάλιστα, είναι αναγκαία και η προσθήκη καινούριων κομματιών στα αγγεία που υποχρεωτικά οφείλουν να έχουν διαφορετικό χρώμα.
Επιπλέον έγινε παρουσίαση του έργου του σχεδιαστή της 19ης Ε.Β.Α με το σχεδιαστήριο της υπηρεσίας να μεταφέρεται στον εκθεσιακό χώρο του « Κουρσούμ τζαμί». Στο σημείο αυτό όλοι αισθανθήκαμε τη σημαντικότατη προσφορά του σχεδιαστή, καταδεικνύοντας έτσι τη σημασία του ανθρώπινου παράγοντα. Μας αναφέρθηκε η ακρίβεια που απαιτεί το έργο του, αφού οφείλει να ολοκληρώσει τα σχέδια της κάτοψης, της πρόσοψης και της τομής του ναού με απόλυτη λεπτομέρεια, πιστό αντίγραφο της πραγματικής εικόνας.
Ολοκληρώνοντας την ξενάγησή μας, το μεσημέρι της 21ης Οκτωβρίου του 2013, με τον ήλιο λαμπερό και καυτό, οι εντυπώσεις μας γλυκές, περιεκτικές και πλούσιες σε γνώσεις. Οι ευχαριστίες μας προς τους συντελεστές αυτής της αρχαιολογικής ξενάγησης εξίσου πολλές και θερμές.
κείμενο του μαθητή του Β3, Σδόγκου Ηλία, στα πλαίσια του προγράμματος “Εργαστήρι δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής” του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων σχολικού έτους 2013-2014
Υπεύθυνη: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Στα πλαίσια του εορτασμού των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς για τη διετία 2013 ? 2014, η 19η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων διοργάνωσε μια σειρά εκδηλώσεων οι οποίες ήταν αφιερωμένες «Στα πρόσωπα του χρόνου».
Στην πόλη των Τρικάλων επιλέχτηκαν δύο χώροι για την προβολή του πολύπλευρου έργου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.α) Το Βυζαντινό Κάστρο στο οποίο πραγματοποιείται έργο για την ανάδειξή του και β) το Κουρσούμ Τζαμί στο οποίο πραγματοποιήθηκε έκθεση αντικειμένων καθημερινής χρήσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών χρόνων.
Εμείς, μία ομάδα παιδιών του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων με τη διευθύντριά μας κ. Αμαλία Ηλιάδη επισκεφτήκαμε τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου αυτούς τους ιδιαίτερα σημαντικούς χώρους για να συναντήσουμε τους αρχαιολόγους και άλλους επιστήμονες που έχουν αφοσιωθεί στην προστασία και την προβολή των μνημείων μας .Οι αρχαιολόγοι μας περίμεναν στο κάστρο για να μας ξεναγήσουν στους χώρους του, αλλά και για να προβάλλουν το πολυσχιδές έργο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, ανασκαφικό, αναστηλωτικό, εκπαιδευτικό καθώς και τη σημασία του για την οικονομία, την ανάπτυξη, την ενίσχυση της ταυτότητας και την εκπαίδευση της τοπικής κοινωνίας. Εκεί, μας περίμεναν και μας μίλησαν γι? αυτό το μεγάλης ιστορικής αξίας μνημείο και χαρακτηριστικό δείγμα της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής του θεσσαλικού χώρου, που είναι κτισμένο στα βόρεια της πόλης, σε θέση στρατηγικής σημασίας.
Σύμφωνα με τον Προκόπιο, το κάστρο ανεγέρθηκε από τον Ιουστινιανό Α΄ τον 6ο αιώνα, πάνω στα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Τρίκκης. Κατά την περίοδο των Παλαιολόγων γνώρισε εκτεταμένες οικοδομικές και επισκευαστικές εργασίες. Κατά την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς ορισμένα τμήματα του κάστρου καταστράφηκαν, ωστόσο η μεγάλη στρατηγική σημασία που απέκτησε η πόλη ανάγκασε τους Οθωμανούς να επισκευάσουν, να συμπληρώσουν και να διατηρήσουν τα σωζόμενα τμήματα.
Το τείχος του είναι πολυγωνικού σχήματος, με πέντε πύργους και πολλές μικρές πολεμίστρες. Είναι χωρισμένο σε τρία διαζώματα. α) Στο πρώτο διάζωμα, όπου υπάρχει η κύρια είσοδος στη δυτική πλευρά, ενώ στην ανατολική πλευρά κατασκευάστηκε λίθινη κλίμακα για την πρόσβαση προς την πόλη. Στο εσωτερικό του διαζώματος λειτουργεί τουριστικό περίπτερο. β) Στο δεύτερο διάζωμα που είναι και το μεγαλύτερο, κατασκευάσθηκε από τους Οθωμανούς ρολόι μεγάλων διαστάσεων, το οποίο καταστράφηκε από τους Γερμανούς και στη θέση του τοποθετήθηκε το 1936 το σημερινό ρολόι, ύψους 33 μ. και γ) Στο τρίτο διάζωμα που είναι και το σημαντικότερο, αφού έχει περίοπτη θέση κι οπτική επαφή με όλη τη γύρω περιοχή και αποτελεί την ακρόπολη του κάστρου. Αποτελούσε το έσχατο καταφύγιο των αμυνομένων. Στο εσωτερικό του σώζεται το κτίριο που χρησίμευε ως πυριτιδαποθήκη. Στο διάζωμα αυτό οι αρχαιολόγοι διενήργησαν μικρής έκτασης ανασκαφική έρευνα με την οποία αποκαλύφθηκε ,κοντά στην πυριτιδαποθήκη, κατασκευή που χρησίμευε πιθανόν ως αγωγός που μετέφερε την πυρίτιδα στις επάλξεις του περιβόλου του κάστρου. Επίσης, η ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως όστρακα με εφυάλωση που χρονολογούνται στα μεταβυζαντινά χρόνια, καθώς και αβαφή κεραμική.
Δύο έργα, τόνισαν οι αρχαιολόγοι, πρόκειται να αλλάξουν την όψη του κάστρου. Το πρώτο αφορά την αποκατάσταση τμημάτων του τρίτου διαζώματος και το δεύτερο την ανάδειξη της περιοχής γύρω από τα τείχη για την πλήρη ανάδειξη του μνημείου. Οι επεμβάσεις αυτές σκοπό έχουν τη διαμόρφωση μονοπατιών για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών και τη δημιουργία διαδρόμων περιήγησης για την κίνηση των πεζών-επισκεπτών στο άλσος, για να χρησιμοποιηθεί για εκπαιδευτικούς, αισθητικούς λόγους ή για αναψυχή. Η ανάδειξη αυτή θα οδηγήσει στην αύξηση της τουριστικής κίνησης της πόλης των Τρικάλων και της ευρύτερης περιοχής.
Αφού θαυμάσαμε το υπαίθριο θέατρο του Φρουρίου και ολόκληρη την πόλη ,ψηλά από τον πύργο του ρολογιού, κατευθυνθήκαμε προς το Κουρσούμ Τζαμί, το οποίο άνοιξε τις πύλες του στην έκθεση αντικειμένων καθημερινής χρήσης βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων.
Το Κουρσούμ Τζαμί είναι ένα μεγαλοπρεπές κτίριο ,σχήματος κύβου που καλύπτεται με μεγάλο θόλο, και μιναρέ. Η κεντρική αίθουσα , ο χώρος προσευχής, καλύπτεται από έναν ημισφαιρικό τρούλο με διάμετρο 18,50μ. και γενικό ύψος που φθάνει τα 22,5μ. Ο τρούλος είναι αποκλειστικά κατασκευασμένος από πλίνθους και εξωτερικά μολυβοσκέπαστος, από τον οποίο πήρε την ονομασία του το τέμενος(κουρσούμ = μολύβι). Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στα τόξα που διαμορφώνονται στο επάνω μέρος των τοίχων, έχουν ενσωματωθεί κεραμικά δοχεία για καλύτερη ακουστική στην αίθουσα. Είναι κτισμένο από πελεκητές πέτρες ανάμεσα στις οποίες μεσολαβούν στρώσεις ερυθρών πλίνθων. Έχει την κεντρική είσοδο που οδηγεί στην αίθουσα και δύο άλλες που οδηγούν στον εξώστη. Ο τοίχος του βάθους καλύπτεται με μαρμάρινη επένδυση από γκρίζο μάρμαρο και στο κέντρο του βρίσκεται μαρμάρινη πλάκα, στην οποία πιθανότατα θα αναγραφόταν κτητορική επιγραφή. Στη δυτική πλευρά εκτείνεται στοά, που τονίζει και κάνει πιο επιβλητική την είσοδο. Στη ΒΔ γωνία του τεμένους σώζεται ο ασκεπής μιναρές του. Η κατεστραμμένη παλιότερα στοά στην πρόσοψη, αναστηλώθηκε πρόσφατα.
Η παράδοση λέει, ότι ο πρίγκιπας Οσμάν Σαχ, γιος του σουλτάνου Σουλεϊμάν ήλθε στα Τρίκαλα κυνηγημένος και άρρωστος. Επειδή στα Τρίκαλα γιατρεύτηκε, έχτισε το τζαμί αυτό σε ανάμνηση της σωτηρίας του. Κτίστηκε στα μέσα του 16ου αι. από τον ονομαστό αρχιτέκτονα Σινάν Πασά, ο οποίος ήταν ελληνικής καταγωγής. Είναι το μόνο σωζόμενο από τα πολλά οθωμανικά τζαμιά που υπήρχαν κάποτε στην πόλη των Τρικάλων.
Στα νότια του τεμένους και σε μικρή απόσταση από αυτό σώζεται ο τουρμπές (μαυσωλείο) δηλαδή ο τάφος του Οσμάν Σαχ, κτίσμα οκταγωνικού τύπου. Φωτίζεται από δύο σειρές παραθύρων στις έξι πλευρές, τα οποία είναι όμοια με εκείνα του τεμένους, εκτός από τον τοίχο με προσανατολισμό προς τη Μέκκα που δεν έχει παράθυρα. Σήμερα στο εσωτερικό του φυλάσσονται αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής.
Ο εκθεσιακός χώρος του Τζαμιού είναι εντυπωσιακός και προκαλεί το ενδιαφέρον του επισκέπτη. Τα σπουδαία εκθέματα που φιλοξενούνται εκεί ,του δίνουν την ευκαιρία να ταξιδέψει στο πολυσήμαντο παρελθόν και να γνωρίσει πολιτισμούς άλλων ιστορικών εποχών. Τα πήλινα και μεταλλικά αντικείμενα στις προθήκες, με τις ταμπελίτσες που δηλώνουν την ταυτότητά τους, διαγράφουν την πορεία της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης. Την καθημερινότητα και τον πολιτισμό της εποχής εκείνης.
Εκεί στον ίδιο εκθεσιακό χώρο, η 19η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων μετέφερε το Σχεδιαστήριο και το σχεδιαστή της, ο οποίος μας παρουσίασε ένα μικρό δείγμα της πολύπλευρης δουλειάς του, που τόσο αναγκαία και απαραίτητη είναι για την διάσωση της πολιτιστικής και ιστορικής μας κληρονομιάς, καταδεικνύοντας έτσι τη σημασία του ανθρώπινου παράγοντα.
Επιστρέψαμε στο σχολείο μας με τις καλύτερες εντυπώσεις, με μνήμες μιας άλλης ιστορικής εποχής και με εικόνες από τον πολιτισμό της Ανατολής. Ευαισθητοποιηθήκαμε ως προς τη συντήρηση και την προβολή της πολιτιστικής μας μνήμης, ως προς την σημασία της ανασκαφής και του ρόλου της στην ανάγνωση του παρελθόντος . Είμαστε περήφανοι για την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του Νομού μας.
Παρουσίαση με θέμα “ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΝΑΟΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ” στα πλαίσια πολιτιστικού προγράμματος από τη μαθήτρια της Β΄ τάξης Τσιάντα Ελένη. Δείτε την παρουσίαση στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.dropbox.com/home/BYZANTINA%20MNHMEIA%20STH%20FYSH
Παρουσίαση με θέμα “ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΚΡΙΠΟΥ” στα πλαίσια πολιτιστικού προγράμματος από τη μαθήτρια της Β΄ τάξης Ευαγγελίνας Κόκκα. Δείτε την παρουσίαση στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.dropbox.com/home/BYZANTINA%20MNHMEIA%20STH%20FYSH
Παρουσίαση στα πλαίσια πολιτιστικού προγράμματος από τις μαθήτριες της Β΄ τάξης Γκάγκα Μαργαρίτα και Πάνου Πηνελόπη. Δείτε την παρουσίαση στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.dropbox.com/sh/qpg0a2izwxe7bzk/pMLmnesKek
Παρουσίαση στα πλαίσια πολιτιστικού προγράμματος από το μαθητή της Β΄ τάξης Σδόγκου Ηλία
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
από το μαθητή της Α΄ τάξης Στάθη Ι. Νταούλα
στα πλαίσια του εργαστηρίου δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων σχολικού έτους 2013-2014
Υπεύθυνη: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγα με τους γονείς μου διακοπές στην Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στο Πόρτο Χέλι.
Το Πόρτο Χέλι είναι ένα πανέμορφο μέρος όπου η πόλη του είναι χτισμένη σε φυσικό λιμάνι. Το μοναδικό τοπίο που προσφέρει σε συνδυασμό με το υπέροχο κλίμα και την ανοιχτή κι όμως τόσο ήρεμη θάλασσα οδήγησαν εκεί πολλούς εφοπλιστές και καλλιτέχνες να επιλέξουν το Πόρτο Χέλι ως μόνιμη κατοικία τους. Τα πολυτελή ξενοδοχεία και εστιατόρια, τα γραφικά ταβερνάκια και οι πεντακάθαρες παραλίες του προσφέρουν στον επισκέπτη μοναδικές εμπειρίες.
Το ξενοδοχείο που μέναμε ήταν μπροστά στο λιμάνι. Είχε πέντε μεγάλα συγκροτήματα, τεράστια πισίνα και κήπους καταπράσινους, γεμάτους με όλων των ειδών εξωτικά φυτά και λουλούδια. Από τη βεράντα του δωματίου μας μπορούσα να δω το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας καθώς και μεγάλα και μικρά κάτασπρα καράβια που ήταν αγκυροβολημένα στην άκρη του λιμανιού.
Αρχικά παίρναμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο και κάναμε μπάνιο στις όμορφες παραλίες ενώ το απόγευμα κάναμε βόλτες κατά μήκος του λιμανιού χαζεύοντας τα πολυτελή κότερα για να καταλήξουμε σε κάποιο γραφικό ταβερνάκι. Μέναμε στο Πόρτο Χέλι αλλά επισκεφτήκαμε και τη γύρω περιοχή.
Πρώτος μας σταθμός ήταν το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ένιωσα μεγάλο θαυμασμό και δέος όταν αντίκρισα το μεγαλείο του αρχαίου αυτού θεάτρου που γεμίζει κάθε καλοκαίρι όταν δίνονται παραστάσεις. Είναι φημισμένο για την τέλεια ακουστική του και την αρχιτεκτονική του γι? αυτό και δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε το τελειότερο και μεγαλύτερο πέτρινο ηχείο του κόσμου. Ανεβήκαμε στις πάνω θέσεις αγναντεύοντας από ψηλά το καταπράσινο τοπίο αλλά και παρακολουθώντας τους Γάλλους τουρίστες που δοκίμαζαν εκείνη την στιγμή, τραγουδώντας, την ακουστική του θεάτρου.
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε τα νησιά Ύδρα και Σπέτσες. Ξεκινώντας από το λιμάνι του Πόρτο Χέλι το καράβι μας ? στο δρόμο μας για την Ύδρα – πέρασε πλάι από τις χλιδάτες, πετρόχτιστες βίλλες γνωστών εφοπλιστών και όχι μόνο, οι οποίες ήταν χτισμένες στην άκρη της θάλασσας και πνιγμένες στις βουκαμβίλιες και στο πράσινο. Φτάνοντας στο πανέμορφο και κοσμοπολίτικο νησί της Ύδρας επισκεφτήκαμε πρώτα το αρχαιολογικό μουσείο που βρίσκεται στο παλιό γραφικό λιμανάκι με τις πολεμίστρες και τα κανόνια. Περπατήσαμε στα πέτρινα επιβλητικά σοκάκια του νησιού, κάναμε το γύρο του νησιού με γαϊδουράκια, μιας και είναι το μόνο μέσο μεταφοράς που διαθέτει το νησί, για να καταλήξουμε σε ένα γραφικό ταβερνάκι στην παραλία του νησιού όπου φάγαμε και ξεκουραστήκαμε. Πολύ μεγάλη εντύπωση εδώ μου έκαναν οι τεράστιες παχουλές γάτες του νησιού που καθότανε ανέμελες δίπλα στα τραπέζια των επισκεπτών κατά μήκος του λιμανιού.
Κατευθυνόμενοι για το νησί των Σπετσών διακρίναμε από μακριά την καταπράσινη και εύφορη ιδιωτική νησίδα «Σπετσοπούλα», ιδιοκτησίας της γνωστής οικογένειας Νιάρχου. Οι Σπέτσες κατά την περίοδο 1821-1832 έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση. Οι Σπέτσες μαζί με την Ύδρα και τα Ψαρά ήταν από τα πρώτα νησιά που επαναστάτησαν, έναντι των Τούρκων με κυρίαρχη μορφή την ιστορική Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Επισκεφτήκαμε το σπίτι της που είναι ένα όμορφο αρχοντικό. Οι Σπέτσες είναι ένα πολύ πλούσιο και πανέμορφο νησί με πολυτελή ξενοδοχεία και φανταστικές παραλίες. Είχαμε επίσης την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τον εορτασμό της επετείου της Ναυμαχίας των Σπετσών ? Αρμάτα ? με την πυρπόληση και την ανατίναξη του ομοιώματος της τουρκικής ναυαρχίδας. Από πολύ νωρίς το απόγευμα το νησί είχε κατακλυστεί από κόσμο λόγω του εορτασμού, ενώ είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά εκτός από τα πολυτελή κότερα των εφοπλιστών και τα μεγάλα πολεμικά πλοία του ναυτικού μας που έδωσαν εκείνο το βράδυ το παρόν τους. Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τόσο πολύ κόσμο. Το νησί κυριολεκτικά κόντευε να βουλιάξει. Ο εορτασμός έκλεισε με μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις και πολύχρωμα βεγγαλικά που μετέτρεψαν την νύχτα σε μέρα.
Επόμενος προορισμός μας ήταν το Ναύπλιο. Επισκεφτήκαμε το Παλαμήδι, το φημισμένο Κάστρο με την έντονη μεσαιωνική ατμόσφαιρα, χτισμένο σε υψηλό λόφο που στεφανώνει την πόλη. Δεν φτάσαμε στην κορυφή του κάστρου ανεβαίνοντας τα 999 σκαλοπάτια αλλά ανεβήκαμε ως εκεί με το αυτοκίνητό μας αφού ευτυχώς υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος. Από εκεί ψηλά η θέα ήταν πανοραμική και σου έκοβε την ανάσα. Μπορούσες επίσης να δεις το Μπούρτζι, το μικρό φρούριο που είναι χτισμένο σε νησίδα μέσα στο λιμάνι.
Στη συνέχεια ξεναγηθήκαμε στην παλιά πόλη του Ναυπλίου όπου είδαμε την πλατεία του Συντάγματος η οποία θυμίζει Ιταλική πιάτσα, την Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, τα κτίρια όπου στεγάζονταν η Σχολή Ευελπίδων και το πρώτο Υπουργείο των Στρατιωτικών καθώς και άλλα αξιοθέατα. Η παλιά πόλη του Ναυπλίου μου άρεσε περισσότερο απ? όλα όσα είδα γιατί είναι μια πανέμορφη, πολύχρωμη πόλη υψηλής αισθητικής με στενά σοκάκια, καλοδιατηρημένα σπίτια με πολλά λουλούδια στις αυλές και στα μπαλκόνια, με το φούξια από τις βουκαμβίλιες να κυριαρχεί. Μια πόλη ανθρώπινη, καθαρή που λες και ξεπήδησε μέσα από παιδικό παραμύθι, μια πόλη που δεν έχει καμία σχέση με τις άχαρες πολυκατοικίες των σύγχρονων πόλεων. Μια πόλη μαγική που ποτέ δεν ησυχάζει, ποτέ δεν κοιμάται, κερδίζει τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή και τον κάνει να ξεχάσει ό,τι τον απασχολεί. Μια πόλη πολύχρωμη και ευωδιαστή από τα υπερβολικά πολλά της νυχτολούλουδα, μια πόλη με πολλά μαγαζιά με κοσμήματα, μουσικά όργανα και παραδοσιακά γλυκά που δεν ξέρεις ποια να πρωτοδοκιμάσεις. Μια πόλη που μοιάζει με αληθινό παζάρι, με πραγματικό παράδεισο.
Τελικός μας προορισμός ήταν οι Μυκήνες. Επισκεφτήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο. Τα κυκλώπεια τείχη, που οικοδομήθηκαν σε τρεις φάσεις, περιβάλλουν την ακρόπολη των Μυκηνών, ενώ στη νότια πλευρά μια απότομη χαράδρα εξασφάλιζε φυσική άμυνα. Εντός της ακρόπολης βρίσκεται μεταξύ άλλων και το ανακτορικό συγκρότημα.
Έτσι τελείωσαν οι καλοκαιρινές μου διακοπές. Ξεκουράστηκα αλλά ταυτόχρονα γνώρισα και μέρη της πατρίδας μου που δεν ήξερα πιο πριν πόσο όμορφα ήταν. Οι καλοκαιρινές μου αυτές διακοπές, μου έδειξαν ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη ομορφιές που ποτέ κανείς, όσες ζωές και να ζήσει, δεν μπορεί να τις δει όλες.
από τη μαθήτρια της Α΄τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων Δάφνη Πάνου στα πλαίσια του προγράμματος:
Εργαστήρι δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής σχολικού έτους 2013-2014
Υπεύθυνη καθηγήτρια :Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων
Φέτος το καλοκαίρι η οικογένεια μου και εγώ πήγαμε στην Χαλκιδική και συγκεκριμένα στο πρώτο πόδι, στο Πευκοχώρι! Εκεί έχουμε ένα εξοχικό! Έτσι πάμε κάθε χρόνο και βρισκόμαστε όλοι οι γνωστοί εκεί! Παρόλο που το διαμέρισμα είναι μικρό μια φράση λέει:”Όλοι οι καλοί χωράνε!”
Πάντα περνάμε τέλεια για το διάστημα που μένουν όσο και αν είναι! Το Πευκοχώρι έχει εκπληκτικά καθαρές παραλίες, ενώ το ηλιοβασίλεμα της περιοχής είναι θεαματικό και για εμένα προσωπικά είναι το καλύτερο από όλα τα μέρη που έχω πάει μαζί με το νησί της Σκοπέλου! Καθώς και στο θέμα του τουρισμού έχει πολλά καταστήματα με σουβενίρ, ρούχα, είδη θαλάσσης και πολλά άλλα! Καθώς έχει ψαροταβέρνες και μαγαζιά με κρέπες, λουκουμάδες ή ακόμα και γύρο!
Το διάστημα που μέναμε εκεί, μετά το πρωινό στην βεράντα, πηγαίναμε στην παραλία και απολαμβάναμε τα δροσερά νερά της! Την χαζεύαμεμέχρι και το απόγευμα όμως πάντα το μεσημεράκι καθόμασταν κάτω από την ομπρέλα! Ο ήλιος ήταν πολύ επικίνδυνος και καυτός! Αλλά μέχρι το μεσημεράκι είχαμε χορτάσει μπάνια και παιχνίδι!
Μετά, κατά το βραδάκι , μόλις δηλαδή σουρούπωνε ή θα καθόμασταν στην βεράντα του διαμερίσματος να μας φυσάει το δροσερό,τότε,αεράκι ή θα βγαίναμε στους δρόμους και τα στενά κατά μήκος της γαλήνιας θάλασσας με τα μαγαζιά και τα ταβερνάκια καθώς και τα μπαράκια, κοντά στο δρόμο για το φάρο!
Πραγματικά δεν κατάλαβα πως πέρασαν οι διακοπές μου εκεί,γιατί κύλησαν ήρεμα και ξεκούραστα!
Όμως οι διακοπές μου δεν σταμάτησαν εκεί!
Μόλις τελείωσαν τα θερινά μαθήματα των αγγλικών μου δηλαδή αρχές Ιουλίου πήγα στην κατασκήνωση για 3 βδομάδες και πέρασα εκπληκτικά με τέλεια παρέα και ομαδάρχισσα!Η καλύτερη ομάδα ήμασταν!
Πήγαμε πολλές βόλτες στο κοντινό χωριό και πραγματικά είχαμε εξαντλήσει κάθε πιθανή δραστηριότητα που μπορούσαμε να κάνουμε! Τέλειωσε η περίοδος της κατασκήνωσης με μια γιορτή με σκετσάκια που ανέλαβε να παρουσιάσει η κάθε ομάδα!
Το επόμενο πρωί φύγαμε όλη η οικογένεια για το ορεινό χωριό μου! Εκεί όλος ο Αύγουστος πέρασε ξέγνοιαστα καθώς και η γιορτή της 15ης Αυγούστου που έγινε ένα πανηγύρι στην πλατεία στο οποίο διασκέδασαν οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες του χωριού!
Το πρωί πάντως στην εκκλησία! Και μετά συνήθως πάμε στο καφενείο του χωριού για ένα καφέ ή για ένα χυμό!Το μεσημεράκι όλη η οικογένεια μαζί για το μεσημεριανό γεύμα! Μετά στην πόλη! Και κάπως έτσι έληξε το καλοκαίρι μου!
ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!