Η επίσκεψη στην δημοτική μας πινακοθήκη πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της κυρίας Διευθύντριας του σχολείου μας. Η έκθεση των πινάκων γίνεται στην Δωροθέα Σχολή. Εκεί μέσα σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο εκθέτονταν οι πίνακες. Στην αρχή η ξεναγός μας, μάς μίλησε για την ιστορία του κτηρίου καθώς και για τα εκθέματα που επρόκειτο να δούμε. Μας είπε για τη ζωή και το βίο των ζωγράφων. Έπειτα περάσαμε στα εκθέματα. Οι πίνακες ήταν κάποιοι μεγάλοι και κάποιοι μικροί. Ζωγραφισμένοι με ποικίλα χρώματα ήταν εντυπωσιακοί. Περισσότερο από όλους μου άρεσε ο κύριος Καταφυγιώτης με τα έργα του. Οι πίνακές του με διάφορα χρώματα απεικόνιζαν  διάφορους ανθρώπους με τα χέρια στην ανάταση ή τα χέρια στο κεφάλι. Στους περισσότερους πίνακες εμφανίζονταν πολλά περιστέρια. Ήταν πολύ ωραία και ελπίζω να πραγματοποιηθούν και άλλες εκπαιδευτικές εκδρομές.

Κυριάκου Στεφανία

Α2 3^ο Γυμνάσιο Τρικάλων

Εντυπώσεις από το μαθητή του Γ2  Μπάκο Δημήτρη

Στις 16 & 17 Ιανουαρίου η Γ΄τάξη του σχολείου μας επισκέφτηκε την Αθήνα. Ο προορισμός ήταν κυρίως η επίσκεψη στα σύγχρονα & αρχαία μνημεία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πολλά παιδιά τα έβλεπαν για πρώτη φορά αλλά και αυτά που τα είχαν ξαναεπισκεφθεί, κέρδισαν σημαντική εμπειρία, χάρη στην προετοιμασία που είχε γίνει στο σχολείο από τους καθηγητές μας και στις πληροφορίες που μας έδωσαν εξειδικευμένοι ξεναγοί.

Η αναχώρηση έγινε πρωί πρωί και νωρίς το μεσημέρι φτάσαμε στην Αθήνα. Το πρόγραμμα έλεγε σαν πρώτη επίσκεψη το αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας. Είναι το μεγαλύτερο μουσείο της Ελλάδας με πλούσιες συλλογές που φτάνουν τα 11.000 εκθέματα.

 Είχαμε τη χαρά να δούμε ένα πανόραμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού από την προϊστορία ως τη αρχαιότητα. Εκείνο όμως που τράβηξε την προσοχή όλων των μαθητών ήταν ο μηχανισμός, ο οποίος ανασύρθηκε από το βάθος της θάλασσας στα Αντικύθηρα, εδώ και περισσότερο από εκατό χρόνια. Κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον κάθε είδους ερευνητών της αρχαιότητας. Ήταν ένας αστρολάβος; Ήταν ένα πλανητάριο, ένα αστρονομικό ρολόι; Ή κάτι άλλο; Continue reading →

Την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου και ώρα 7:00 πμ. οι συμμαθητές μου κι εγώ ξεκινήσαμε με δύο πούλμαν για την προγραμματισμένη διήμερη  εκπαιδευτική εκδρομή μας στην Αθήνα. Η εκδρομή αυτή πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια εκπαιδευτικού προγράμματος για το ναό του Παρθενώνα συντονίστρια του οποίου είναι η κ. Καλλέργη, καθηγήτρια του μαθήματος των καλλιτεχνικών, και συμμετείχαν όλοι σχεδόν οι μαθητές της τρίτης τάξης του σχολείου μας.

Έπειτα από 5 ευχάριστες και διόλου κουραστικές ώρες  ταξιδιού και με μόνο μια στάση στη Λαμία φτάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας. Δίχως να χάσουμε χρόνο κατευθυνθήκαμε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών ένα εξαιρετικά καλοδιατηρημένο κτήριο στο οποίο περιηγηθήκαμε, θαυμάζοντας την τεράστια συλλογή του από αρχαιοελληνικά αγγεία, αμφορείς, αγάλματα,  διάσημα γλυπτά και αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινή τους ζωή οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Αξιοθαύμαστη ήταν επίσης η αίθουσα όπου εξετίθεντο αντικείμενα από το ναυάγιο των Αντικυθήρων, ανάμεσά τους και ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, καθώς και το τμήμα με τα Αιγυπτιακά. Φύγαμε ενθουσιασμένοι και συνάμα θλιμμένοι από το μουσείο, μιας και θέλαμε να μείνουμε περισσότερο και να αφιερώσουμε πιο πολύ ώρα στη μελέτη και το θαυμασμό των άκρως ενδιαφερόντων εκθεμάτων.

 Ο χρόνος όμως μας πίεζε και έτσι επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο το οποίο μας πήγε στην πλατεία Συντάγματος όπου οι καθηγητές μας άφησαν ελεύθερους για περίπου 2 ώρες για να φάμε και να ξεκουραστούμε.

Έπειτα φύγαμε για την προγραμματισμένη μας επίσκεψη στη Βουλή που όλοι περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία. Εκεί μας υποδέχθηκε μια κυρία η οποία μας μίλησε για το κτήριο της Βουλής, την ιστορία και τη λειτουργία της και γενικά για το πόσο σημαντική είναι για το θεσμό της δημοκρατίας η ύπαρξή της. Επίσης παρακολουθήσαμε σε μια μεγάλη τηλεόραση μια ταινία μικρού μήκους στην οποία ακούσαμε και είδαμε όσα μας είπε η ξεναγός αλλά με περισσότερες λεπτομέρειες. Ύστερα, πήγαμε στην αίθουσα του Ελευθέριου Βενιζέλου όπου μάθαμε για αυτή την τόσο λαμπρή φυσιογνωμία στο χώρο της πολιτικής, για τα έργα του και για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας. Αμέσως μετά μπήκαμε στο χώρο συνεδριάσεων της Βουλής, όπου προσωπικώς εξεπλάγην από το πόσο μεγάλος ήταν διότι δεν τον είχα ξαναδεί από κοντά αλλά μόνο μέσω της τηλεόρασης και πάντα μου φαινόταν σαν μια απλή αίθουσα. Προς μεγάλη μας έκπληξη αλλά και ευχαρίστηση μας έβαλαν να καθίσουμε στα έδρανα και όποιος ήθελε μπορούσε να τραβήξει και φωτογραφίες στην αίθουσα. Στη συνέχεια, μας καλωσόρισε ο Τρικαλινός βουλευτής της Ν.Δ. κ. Μιχάλης Ταμήλος, ο οποίος μας είπε δύο πράγματα για τον χώρο στον οποίο βρισκόμασταν και απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που είχαμε να του κάνουμε, λύνοντας έτσι τις δεκάδες απορίες μας.

Αποχωρήσαμε από τη Βουλή για μια ακόμα φορά ενθουσιασμένοι με όσα είδαμε και ακούσαμε, με προορισμό το ξενοδοχείο όπου θα μέναμε το βράδυ έπειτα από τη βραδινή μας έξοδο. Εκεί μείναμε για περίπου 3 ώρες και αφού ξεκουραστήκαμε και τακτοποιηθήκαμε στα τετράκλινα δωμάτιά μας, το λεωφορείο μας μετέφερε σε μια εξαιρετική ταβέρνα με ζωντανή μουσική στου Ψυρρή, όπου φάγαμε καταπληκτικά, χορέψαμε και διασκεδάσαμε μέχρι αργά. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και πέσαμε ξεροί για ύπνο ελπίζοντας να είναι και η επόμενη μέρα τόσο ωραία όσο αυτή που περάσαμε.

Αφού ξυπνήσαμε το άλλο πρωί, φάγαμε ένα υπέροχο και πλουσιότατο πρωινό στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου και αφού μαζέψαμε τα πράγματά μας από τα δωμάτια, αναχωρήσαμε αμέσως για την Ακρόπολη. Εκεί, μας περίμεναν δύο ξεναγοί οι οποίοι μας οδήγησαν στην κορυφή του βράχου της Ακρόπολης όπου δέσποζε ο τεράστιος ναός του Παρθενώνα. Από αυτό το σημείο μπορούσαμε να δούμε όλη την πόλη της Αθήνας, το λόφο του Φιλοπάππου καθώς και τον περίφημο Λυκαβηττό. Η απίστευτη και μαγευτική αυτή θέα μάς έκοβε την ανάσα και οι φωτογραφίες που τραβήξαμε ήταν αμέτρητες. Περιηγηθήκαμε στα μνημεία του βράχου, θαυμάσαμε τον ναό του Παρθενώνα και πληροφορηθήκαμε για την αρχιτεκτονική του, την ιστορία του, τον βομβαρδισμό και την αναστύλωσή του και για πολλά άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίσουν όπως το ότι οι κίονες του ναού έχουν μια ανεπαίσθητη κλίση προς τα μέσα, πράγμα που σημαίνει ότι αν προεκτείνουμε νοερά τους άξονες προς τα πάνω, θα ενωθούν σε κάποιο ύψος σχηματίζοντας μια νοερή πυραμίδα. Έπειτα από παραμονή περίπου τριών ωρών στο βράχο της Ακρόπολης σειρά είχε η επίσκεψή μας στο Μουσείο Ακρόπολης, ένα προσφάτως κτισμένο κτήριο, με καταπληκτικά εκθέματα, ανάμεσα στα οποία: γλυπτά του Παρθενώνος, οι αυθεντικές Καρυάτιδες, η ζωφόρος του Παρθενώνα καθώς και πλήθος άλλων αγαλμάτων, κυρίως κούρων και κορών. Η ξενάγησή μας από τις δύο ξεναγούς που μας είχαν συνοδεύσει και στην Ακρόπολη ήταν άψογη και περιηγηθήκαμε σε όλους τους ορόφους του μουσείου, χωρίς να παραλείψουμε ούτε ένα έκθεμα.

Η εκδρομή αυτή τελείωσε με τελευταίο προορισμό το εμπορικό κέντρο Αμαρουσίου για φαγητό και χαλάρωση πριν ξεκινήσουμε για την πόλη των Τρικάλων. Το ταξίδι της επιστροφής μας στα Τρίκαλα ολοκληρώθηκε ευτυχώς χωρίς κανένα απρόοπτο και κανείς μας δεν κατάλαβε πως φτάσαμε μιας και όλοι κοιμόμασταν του καλού καιρού στο λεωφορείο.

Η εκδρομή στην Αθήνα θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστη. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα τα περνούσαμε τόσο υπέροχα. Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους συνοδούς καθηγητές κ. Γκούτα, κ. Καλλέργη, κ. Τσαγκαδόπουλο και κ. Μπλούνα για την υπομονή και το αμέριστο ενδιαφέρον τους για την ασφάλειά μας καθ’όλη τη διάρκεια της εκδρομής. Η διοργάνωση αυτής της εκπαιδευτικής εκδρομής ήταν άριστη και μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτούμε κάποια από τα σημαντικότερα μνημεία και τοποθεσίες ολόκληρου του κόσμου. Εύχομαι να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες εκδρομές.

 Στέλιος Π. Γουναρόπουλος

Μαθητής της τρίτης τάξης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

“Η ΜΩΒ ΟΜΠΡΕΛΑ”

Παρουσίαση του βιβλίου από τη μαθήτρια του Γ4, Τσαγκαδοπούλου Ζωή στα πλαίσια του πολιτιστικού  προγράμματος δημιουργικής γραφής για το σχολικό έτος 2013-14

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αμαλία Κ.  Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

από τους μαθητές της Α΄και Β΄τάξης αντίστοιχα, Στάθη και Λάμπρο Νταούλα στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος  βυζαντινού πολιτισμού με θέμα: «Όψεις Βυζαντινού Πολιτισμού: Η Βυζαντινή Αρχιτεκτονική στις διάφορες χρονικές φάσεις και μορφές της» για το σχολικό έτος 2013-14

  Συντονίστρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Η λέξη «Βυζάντιο» σημαίνει πολλά για τους Έλληνες και τον Ελληνισμό. Είναι η γέφυρα μεταξύ Ασίας και Ευρώπης. Η γέφυρα του ελληνισμού της ελληνιστικής εποχής και των νεότερων χρόνων. Είναι η ελληνική γλώσσα και η ορθοδοξία, δηλαδή τα δύο βασικά συστατικά της ελληνοσύνης και της ρωμιοσύνης. Βέβαια το Βυζάντιο ήταν μια πολυεθνική αυτοκρατορία, αλλά ήταν μια αυτοκρατορία ελληνόφωνη και αυτό ήταν που έσωσε όλον τον ελληνικό πολιτισμό.

 Όπου και να γυρίσουμε τα μάτια μας διαπιστώνουμε ότι και σήμερα το Βυζάντιο είναι ζωντανό. Στην εκκλησία που πάμε ακούμε το: «τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια» ή «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Γυρίζουμε στο σπίτι. Ο μπαμπάς λέγεται Παναγιώτης, η μάνα Βασιλική, υπάρχει το εικονοστάσι. Χρησιμοποιούμε βυζαντινές παροιμίες όπως «έφαγε τον περίδρομο» επειδή το πινάκιο, το βαθύ πιάτο των Βυζαντινών, είχε γύρω γύρω ένα περιθώριο όπου ξεχείλιζε το φαγητό. Ή λέμε «τα παίζει στα δάχτυλα», επειδή ακριβώς οι Βυζαντινοί μετρούσαν τα πάντα.

Η Βυζαντινή περίοδος είναι η εποχή διάδοσης του Χριστιανισμού, οι επιδράσεις της οποίας είναι φανερές σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο Νομό Τρικάλων. Με τον Χριστιανισμό ως επίσημη πλέον θρησκεία ξεκινά η ανέγερση πολλών εκκλησιών και μοναστηριών.

Τρανό παράδειγμα είναι τα Μετέωρα τα οποία σου κόβουν την ανάσα με το μοναδικό θέαμα που προσφέρουν. Ορθώνονται σταχτογάλαζοι και σταχτοκόκκινοι, σχισμένοι, καταφαγωμένοι, κουρελιασμένοι, γεμάτοι τρύπες, φωλιές και κρύπτες αλλά κι ο καθένας με το δικό του σχήμα, οι πέτρινοι αυτοί γίγαντες, οι περίφημοι βράχοι των Μετεώρων. Αυτή η άγρια και σκληρή μεγαλοπρέπεια μπροστά σ? ένα τόπο ομαλό και γεμάτο γαλήνη, σε ξαφνιάζει και σου γεμίζει την ψυχή σου με δέος και φόβο.

Η ασκητική ιστορία των Μετεώρων αρχίζει μετά το 1000 μ.Χ. Γρηγόριος ο Πολίτης και Αθανάσιος ο Μετεωρίτης ήταν οι πρώτοι μοναχοί από τον Άθω, που ήρθαν και στέριωσαν την κορακοφωλιά τους εδώ επάνω στους σκληρούς, απότομους και απλησίαστους βράχους. Ήταν τότε, που, όπως λένε οι Βυζαντινοί χρονογράφοι, ο στυλιτισμός έγινε μανία. Κάθε απότομος βράχος που ορθωνόταν στην Ελλάδα, έχει επάνω του κι ένα στυλίτη καλόγερο.

 Έτσι κι εδώ! Επάνω σ? αυτούς τους απόκρημνους και αφιλόξενους βράχους, σιγά-σιγά στεριώθηκαν κάπου 25 μοναστήρια που στέγασαν πλήθος ταπεινών ανθρώπων του κάμπου, που ήθελαν ν? αντικρύσουν από κοντά το πρόσωπο και το μεγαλείο του θεού. Από τα 25 αυτά μοναστήρια που θαρρείς πως κρέμονται μεταξύ ουρανού και γης σήμερα λειτουργούν τα 6. Τα μοναστήρια με τα μπαλκόνια και τα πρεβάζια που αποτελούν θησαυροφυλάκια πολιτισμού και χριστιανοσύνης, στεφανώνουν τις κορυφές των πελώριων βράχων και υψώνονται πάνω από χαράδρες, χωρισμένα και ταυτόχρονα ενωμένα σ? ένα απαράμιλλο τοπίο, το οποίο με τα βουνά της Πίνδου, τον Πηνειό ποταμό, τα φαράγγια και τα γραφικά χωριά θεωρείται  ένα από τα ωραιότερα του κόσμου. Σήμερα τα Μετέωρα έχουν ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.

Καθημερινά συρρέουν αμέτρητοι επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης για περισυλλογή και προσευχή. Γνωρίζουν τη ζωή των μοναχών, θαυμάζουν το απερίγραπτο τοπίο, την καλλιτεχνική αρχιτεκτονική και αγιογραφία, μελετούν τα ανεκτίμητα κειμήλια. Οι θησαυροί των μοναστηριών όπως οι θαυμάσιες εικόνες και εικονογραφίες, οι σπάνιοι κώδικες και εκδόσεις αρχαίων συγγραφέων, τα πολύτιμα σκευοφυλάκια και τα πανάρχαια χρυσοποίκιλτα και αδαμαντοκόλλητα Ευαγγέλια κάνουν μεγάλη εντύπωση σε κάθε επισκέπτη και συμβάλλουν με αυτό τον τρόπο στην πληροφόρηση και την διάδοση του βυζαντινού πολιτισμού που – χάρη στον τουρισμό που αναπτύχθηκε στην περιοχή – γίνεται γνωστός στα πέρατα της γης.

 Εκτός όμως από τα Μετέωρα και η υπόλοιπη περιοχή δε στερείται γραφικότητας και βυζαντινών μνημείων. Ο Ιστορικός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην γραφική παλιά πόλη της Καλαμπάκας, που χτίστηκε το 10^ο ή 11^ο αιώνα, είναι μοναδικός στον ορθόδοξο κόσμο εξαιτίας του μαρμάρινου άμβωνα στο κέντρο, της άριστης αρχιτεκτονικής του καθώς και του τέμπλου της, έργο των πρώτων Χριστιανικών χρόνων. Η Ιερά Μονή του χωριού Βυτουμά, αφιερωμένη στην Παναγία που χτίστηκε το 1600, αποτελεί τρίκλιτη βασιλική με περίτεχνο τέμπλο και αγιογραφίες που καλύπτουν όλο το ναό. Στην Πόρτα Παναγιά βρίσκεται ο ομώνυμος επιβλητικός βυζαντινός ναός κτισμένος το 1283 στη θέση αρχαίου ναού με ψηφιδωτό διάκοσμο από τον οποίο διασώθηκαν οι μοναδικές στον Ελλαδικό χώρο τόσο για την τεχνική και τεχνοτροπία όσο και για την ιδιόρρυθμη ανάστροφη θέση τους, εικόνες του Χριστού και της Παναγίας. Τέλος εντυπωσιακός είναι ο Ναός Ι.Μ. Τιμίου Σταυρού Δολιανών η κατασκευή του οποίου έγινε γύρω στο 1770. Από την καταστροφή που υπέστη από τους Γερμανούς το 1943 σώθηκε μόνο ο ναός του Τιμίου Σταυρού. Ο ναός αυτός έχει 13 πανέμορφους τρούλους, πολυγωνικές αψίδες και λαϊκής τεχνοτροπίας διακόσμηση, με στοιχεία από όλα τα Βαλκάνια. Όμως και το Φρούριο με τον Πύργο και το Ρολόι του που δεσπόζει επιβλητικό στα βόρεια της πόλης των Τρικάλων πάνω από την παραδοσιακή συνοικία Βαρούσι, αποτελεί σήμα κατατεθέν για την πόλη των Τρικάλων και πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες καθημερινά. Οι ρίζες του βυθίζονται στα Κλασσικά και Ελληνιστικά χρόνια και ανακατασκευάστηκε από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανό τον 6^ο αιώνα μ.Χ.

 Η βυζαντινή αγιογραφία που διακοσμεί όλες μας τις εκκλησίες και τις μονές της χώρας μας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι η απουσία του βάθους, η αδιαφορία για τις φυσικές αναλογίες και την απόδοση της τρίτης διάστασης, η μετωπική απεικόνιση των μορφών, η αυστηρότητα και επισημότητα. Με τον τρόπο αυτό η βυζαντινή τέχνη προσπαθεί να εκφράσει τη ματαιότητα του φυσικού κόσμου και να προβάλει την αιωνιότητα, σύμφωνα με τις βασικές αντιλήψεις του Χριστιανισμού για την επίγεια και μετά θάνατον ζωή.

 Αλλά και η βυζαντινή εκκλησιαστική υμνογραφία με τα τροπάρια και τους ύμνους, της οποίας κορυφαίος εκπρόσωπος είναι ο Ιωάννης Δαμασκηνός, προσφέρει σε κάθε πιστό συγκίνηση, δέος και εσωτερική γαλήνη.

 Πρέπει να νιώθουμε πολύ περήφανοι που είμαστε απόγονοι και συνεχιστές ενός τόσο λαμπρού πολιτισμού όπως είναι ο Βυζαντινός Πολιτισμός. Χωρίς τα φώτα του, το έθνος μας στο πέρασμα των χρόνων θα ήτανε καράβι χωρίς πυξίδα!!!

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Τούλα Τίγκα, «Η βοή των υδάτων»: παρουσίαση από τη μαθήτρια β΄τάξης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων Παπαδοπούλου Κωνσταντίνα

Η βοή των υδάτων

Μια φιλόλογος, η Αντιγόνη ξεκινάει το ταξίδι της από την Αθήνα με προορισμό τα Τρίκαλα, με σκοπό να επισκεφτεί την βαφτιστικιά της, Ελπίδα, η οποία έκανε αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.

Το βιβλίο μας περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσης της Ελπίδας οι οποίες είναι εξαιρετικές καθώς ήταν παιδί εύπορης οικογένειας, ήταν αυτό που λέμε παιδί που δεν της έλειπε τίποτα. Το ανήσυχο πνεύμα όμως της εφηβείας καθώς και η «πίεση» των γονιών της την οδήγησαν στην απόπειρα αυτοκτονίας.  Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στην Αντιγόνη, στα δύσκολα παιδικά της χρόνια και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμα στη ζωή της.

Μπορούμε να κάνουμε μια σύγκριση των ζωών Ελπίδας-Αντιγόνης, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε, αλήθεια, ποιος είχε κάποια «κίνητρα» για να φτάσει σε αυτή την καταδικαστέα πράξη;

Η Ελπίδα αν είχε ένα λόγο, η Αντιγόνη θα μπορούσε να βρει εκατό. Η ζωή μας είναι μοναδική, θείο δώρο και δεν πρέπει να την στερηθούμε, να την χαραμίσουμε για κανέναν λόγο άσχετα αν είναι μικρός ή μεγάλος. Τα  προβλήματα είναι για τους ανθρώπους, είναι γήινα και όλα ξεπερνιούνται  με την δύναμή μας και με την βοήθεια του Θεού.

Υπέροχο βιβλίο!!! Όταν το διαβάζεις, νιώθεις να βιώνεις με τους ήρωες κάθε γεγονός και κάθε συναίσθημα.

Θα μου μείνει αξέχαστη η περιγραφή των Τρικάλων από την συγγραφέα, καθώς κάνει κάποιον που δεν γνωρίζει την πόλη να την φανταστεί με ευκολία έτσι όπως ακριβώς είναι.

 Τούλα Τίγκα , Τα πουλιά στο χιόνι

Παρουσίαση από τη μαθήτρια Μπρουζούκη Αργυρώ  Β2? 3^ου Γυμνασίου  Τρικάλων

   Η κα Τίγκα στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο της « Τα πουλιά στο χιόνι» έδωσε το μήνυμα της διαφορετικότητας και της συνύπαρξης.

          Μια ομάδα παιδιών με διαφορετικό χαρακτήρα, εθνικότητα, ηλικία και ιδέες αποτελεί τους ήρωες του βιβλίου. Ο Κωνσταντίνος, γυμνασιόπαιδο, σοβαρό και μετρημένο παιδί. Η Μπριγκίτε, κορίτσι του Βορρά, κατάξανθη και πρασινομάτα. Η Θεοδώρα ξεχωριστή. Ήθελε να έχει τα πάντα υπό τον έλεγχο της. Ο Μπράνκο παιδί του πολέμου, ήρθε από τη Βοσνία με τις ανθρωπιστικές αποστολές. Ο Αντρέας, μεγαλύτερος όλων, «κακός» μαθητής αλλά έξυπνος, αγαπητός και εξαιρετικός φίλος. Ο Άγγελος, μοναδικός στη διαχείριση χρημάτων. Ο Λευτέρης ανασφαλής, με μεγάλη ανάγκη από φίλους. Ο Θάνος και ο Σωτηράκης, μικρότερα παιδιά αλλά με όνειρα ίδια με εκείνα των μεγαλύτερων παιδιών. Είναι όλα τους παιδιά, όλα τους «πουλιά».

          Μέσα από τη συνύπαρξη της παρέας προβληματίζεται κανείς για το «άλλο» που δε μας απειλεί αλλά μπορεί να μας προσφέρει γνώσεις και αξίες που θα μας κάνουν καλύτερους.

          Θέματα ανθρώπινων σχέσεων όπως είναι τα δυνατά ερωτικά συναισθήματα της εφηβείας, η σχέση μας με τους παππούδες μας αλλά και η σχέση μας με τα ζώα αναδύονται μέσα από τη ζωή των ηρώων.

          Η φτώχεια, η μετανάστευση, ο πόλεμος και τα δεινά του και η προσφυγιά είναι σημαντικά θέματα που μας προβληματίζουν και μας κάνουν να σκεφτούμε.

          Εκείνο που πραγματικά με εντυπωσίασε στο βιβλίο είναι ότι κάθε παιδί έδωσε για ένα φαινόμενο απλό, όπως οι πατημασιές των πουλιών στο χιόνι, μια εξήγηση που αντιπροσώπευε τη ζωή, τις σκέψεις του, τα όνειρά του.

          Εκπληκτικά ωραίο βιβλίο! Έχει κάτι από τον καθένα μας αλλά και για τον καθένα μας. Μου άρεσε πολύ!

στα πλαίσια του εκπαιδευτικού  προγράμματος βυζαντινού πολιτισμού: «Όψεις Βυζαντινού Πολιτισμού»
συντονίστρια: Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων 

Η εμπλοκή μου  στο πρόγραμμα για το βυζαντινό πολιτισμό το οποίο συντονίζει η διευθύντρια του σχολείου μας κυρία Ηλιάδη Αμαλία, μου έδωσε την ευκαιρία να μελετήσω και να μάθω για έναν από τους σημαντικότερους και λαμπρότερους πολιτισμούς όλων των εποχών.

Μέσα από πολλές εργασίες, επισκέψεις, εκπαιδευτικές εκδρομές και μελέτες κειμένων κατάφερα να συνειδητοποιήσω τη μεγαλοσύνη και την ανεκτίμητη αξία του βυζαντινού πολιτισμού καθώς και την απαράμιλλη προσφορά του στον ελλαδικό χώρο αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το Βυζάντιο κυριάρχησε πολιτικά, στρατιωτικά και, το κυριότερο, πνευματικά, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη για πάνω από χίλια χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλη κυρίαρχη αυτοκρατορία που πέρασε ποτέ από αυτόν τον πλανήτη. Ο βυζαντινός πολιτισμός έδωσε τα φώτα του σε δεκάδες λαούς και συνέβαλε σημαντικά στη διαμόρφωση του πολιτισμού τους. Στο Βυζάντιο χρωστούν μεγάλο μέρος του πολιτισμού τους οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι, οι Ρώσοι, οι Αρμένιοι και πολλοί άλλοι λαοί τόσο της ανατολικής όσο και της δυτικής Ευρώπης. Επιπλέον, καταλυτική υπήρξε η επίδραση του Βυζαντίου στα Ιταλικά γράμματα, στην Αναγέννηση, στην αρχιτεκτονική, τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά των Αράβων και τέλος στη θρησκεία πολλών κρατών.

Πέραν αυτών των γενικών γνώσεων, με τη ενεργή συμμετοχή μου στο πρόγραμμα πληροφορήθηκα αναλυτικά και εκτεταμένα για πολλές πτυχές του βυζαντινού πολιτισμού που αγνοούσα σε μεγάλο βαθμό και που ποτέ δεν κατάφερα να διδαχθώ από τα κακογραμμένα σχολικά βιβλία που στόχο τους έχουν να βυθίσουν τους μαθητές στην άγνοια και την αμάθεια. Πιο συγκεκριμένα, έμαθα για την ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας από την ίδρυση και την ακμή της μέχρι την παρακμή και την άλωση της πρωτεύουσάς της, της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Επίσης, έμαθα για τις πιο σημαντικές βυζαντινές προσωπικότητες που διέπρεψαν στις τέχνες και τα γράμματα, για τη βυζαντινή τέχνη και αρχιτεκτονική, για την καθημερινή ζωή των Βυζαντινών, τα επαγγέλματά τους και τα ήθη και έθιμά τους. Ακόμη, γνώρισα τα σημαντικότερα μνημεία και ναούς που διασώζονται μέχρι σήμερα καθώς και πιο εξειδικευμένα πράγματα, όπως για τη θρησκεία των Βυζαντινών, τις διατροφικές τους συνήθειες, την ενδυμασία τους, τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου και τέλος για στοιχεία της εκπαίδευσης των νέων της τότε εποχής.

Συνοψίζοντας, πιστεύω πως το πρόγραμμα για το βυζαντινό πολιτισμό στο οποίο συμμετείχα μου προσέφερε πάρα πολλές νέες και χρήσιμες γνώσεις οι οποίες με έκαναν αναμφίβολα να καταλάβω πόσο τυχερός είμαι που είμαι Έλληνας. Η περηφάνια μου που ζω σε μια χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία ενισχύθηκε. Παράλληλα όμως, μεγάλωσε και η θλίψη μου για το γεγονός ότι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν γνωρίζει ούτε τα στοιχειώδη για το βυζαντινό πολιτισμό και τη συνεισφορά του στο έθνος μας καθώς και για το ότι αγνοεί ότι διέσωσε και διέσπειρε το ελληνικό πνεύμα σε όλο τον κόσμο. Ας πάψουμε λοιπόν να είμαστε μίζεροι και ας αισθανθούμε ευγνώμονες για τη μοναδική αυτοκρατορία στον κόσμο που κράτησε τόσα χρόνια και έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε κάθε έθνος που ήρθε σε επαφή μαζί της και τέλος, ας πάψει η στείρα άρνηση του παρελθόντος μας και ας γίνουμε η Ελλάδα της περηφάνιας και της ιστορικής γνώσης.

Στέλιος Π. Γουναρόπουλος  

Μαθητής της Γ΄ τάξης του 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Στις   17.12.2013  το τμήμα μας, το Β3, παρακολούθησε ένα σεμινάριο για την ενδοσχολική βία με τίτλο «Νικάμε τη φο-βία κερδίζουμε φιλία». Οι ψυχολόγοι Χριστίνα Βάγια και Δέσποινα Λεοντάρη από την κινητή  μονάδα ψυχικής υγείας του νομού Τρικάλων επιμελήθηκαν την παρουσίαση του προγράμματος.

    Στην αρχή χωριστήκαμε  σε τέσσερις ομάδες των έξι ατόμων και διαβάσαμε μια ιστορία για τρία παιδιά που ήταν θύματα ενδοσχολικής βίας. Στη συνέχεια, αφού συζητήσαμε με τις ομάδες μας και διηγηθήκαμε περιστατικά που γνωρίζουμε,  προτείναμε λύσεις. Συζητήσαμε, ακόμα, για το τι είναι βία και για τα χαρακτηριστικά της ενδοσχολικής βίας. Οι ψυχολόγοι μάς ενημέρωσαν με ποιες μορφές εκδηλώνεται ο εκφοβισμός και για τους ρόλους που μπορεί να έχει ένας μαθητής σε περιστατικό σχολικού εκφοβισμού: θύτης, θύμα ή και παρατηρητής. Ακόμη μάθαμε για τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού. Συγκεκριμένα, για το τι παθαίνουν τα παιδιά που πέφτουν θύματα βίας και εκφοβισμού στο σχολείο και τι μπορούν να πάθουν τα παιδιά που ασκούν βία. Ενημερωθήκαμε για το τι μπορούμε να κάνουμε εάν πέσουμε θύματα σχολικού εκφοβισμού και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είναι βασικό δικαίωμα κάθε παιδιού να πηγαίνει στο σχολείο χωρίς να φοβάται, να ταπεινώνεται ή και να εξευτελίζεται λόγω της θρησκείας, του φύλου, της μαθησιακής επίδοσης κ.λ.π.

    Το σεμινάριο μας έδωσε την ευκαιρία να ενημερωθούμε και να συζητήσουμε για το θέμα του ενδοσχολικού εκφοβισμού με ειδικούς επιστήμονες ψυχολόγους. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα τη δυνατότητα να πάρω μέρος στη συγκεκριμένη δράση του σχολείου. Μέχρι τώρα αν και είχα ξανακούσει τον όρο ενδοσχολική βία, δεν ήξερα πολλά για αυτό το φαινόμενο. Κι ενώ έβλεπα γύρω μου στο σχολικό περιβάλλον φαινόμενα βίας, έστω και ήπιας μορφής, δεν μπορούσα να τα αξιολογήσω σωστά. Το σεμινάριο με βοήθησε να συνειδητοποιήσω δύο πράγματα: πρώτον ότι το φαινόμενο με αφορά, αφού κι εγώ συμμετέχω σ΄ αυτό, έστω και ως παρατηρήτρια και δεύτερο ότι η ενδοσχολική βία είναι φαινόμενο γενικό, παγκόσμιο και πρέπει και μπορεί να αντιμετωπιστεί απ? όλους μας.

από τη μαθήτρια της Β΄Γυμνασίου ΠΑΡΑΣΧΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

Την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου, την πέμπτη και έκτη διδακτική ώρα, μαζί με τους συμμαθητές μου παρακολουθήσαμε ένα σεμινάριο που αποσκοπούσε στην ενημέρωσή μας για το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας.

Την παρουσίαση αυτή για αυτό το πολύ συχνό και διαδεδομένο φαινόμενο που μαστίζει την κοινωνία στις μέρες μας, ανέλαβαν δυο ψυχολόγοι από την κινητή μονάδα ψυχικής υγείας, η κ. Βάγια Χριστίνα και η κ. Λεοντάρη Δέσποινα.

Οι δύο κυρίες κατάφεραν με ένα περίτεχνο τρόπο, να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον και να μας περάσουν τα νοήματα που ήθελαν, μέσα από μια ιστορία που αναφερόταν σε τρεις φίλους, που κάποιοι συμμαθητές τους, τους έκαναν να μισήσουν ολοκληρωτικά τη σχολική ζωή, ασκώντας τους κάθε είδους βία. Μετά την ανάγνωση αυτής της συγκλονιστικής και ταυτόχρονα λυπητερής ιστορίας, οι ψυχολόγοι με τα ερωτήματα που έθεσαν, μας έκαναν να μπούμε στη θέση αυτών των παιδιών, να βιώσουμε τα συναισθήματά τους και να αναλογιστούμε τι θα κάναμε αν ήμασταν στη θέση τους και τι θα προτείναμε σε αυτούς.

Έπειτα με φωτογραφίες, βίντεο και εκπαιδευτικό υλικό, κατάφεραν να μας ενημερώσουν για πράγματα που ίσως γνωρίζαμε ήδη αλλά όχι σε τόσο βάθος. Έτσι ενημερωθήκαμε πάνω στο ότι οι τρόποι που ασκείται η βία είναι ποικίλοι, δηλαδή μπορεί να είναι με λόγια, πράξεις, συμπεριφορά, ότι οι θύτες είναι άτομα που έχουν ανάγκη για κυριαρχία, ότι ενδεχομένως και οι ίδιοι έχουν τέτοια βιώματα και ότι δυσκολεύουν με πρόθεση, διάρκεια και επανάληψη την ζωή των θυμάτων, που είναι άτομα που λόγω εμφάνισης, θέσης, καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, μειωμένης αυτοεκτίμησης, γνωρίζουν το ρατσισμό και τη βίαιη συμπεριφορά των θυτών.

Ιδιαίτερα επεσήμαναν ότι πολύ σημαντικός ρόλος είναι αυτός του παρατηρητή, που πολλές φορές αυτός θα καθορίσει την εξέλιξη του γεγονότος με την συμπεριφορά που θα έχει. Δηλαδή με το αν θα είναι αδρανής, αν θα πάρει το μέρος του θύτη ή θα πάρει το μέρος του θύματος .

Επίσης με το εκπαιδευτικό υλικό κατάφεραν να μας προσφέρουν και πρόσθετες γνώσεις και να ανοίξουν τους ορίζοντές μας, πληροφορώντας μας ότι το μεγαλύτερο ποσοστό σωματικής βίας ασκείται από αγόρια, ενώ της λεκτικής βίας από κορίτσια, για τις συνέπειες και τα αισθήματα που μπορεί να έχουν τα θύματα και για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν.

Τέλος μάθαμε ότι μόνο το 50% των μαθητών μιλάνε για το πρόβλημά τους και ότι η ενδοσχολική βία είναι πιο διαδεδομένη στα δημοτικά και στα γυμνάσια και λιγότερο στις μεγαλύτερες τάξεις.

Πιστεύω ότι όλοι κερδίσαμε από αυτό το πρόγραμμα και ελπίζω και επιθυμώ τέτοια προγράμματα να γίνονται πιο συχνά, ώστε να διευρύνουμε τις γνώσεις μας και να ενημερωνόμαστε για σημαντικά θέματα που μας απασχολούν πότε άμεσα και πότε έμμεσα.

από τη μαθήτρια του Β3  Σιάγκα Βαρβάρα -Χριστίνα

από τη μαθήτρια του Α2 Κυριάκου Στεφανία 

στα πλαίσια του προγράμματος Δημιουργικής Ανάγνωσης και Γραφής σχολ. έτους 2013-14

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, διευθύντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Πέρυσι το καλοκαίρι πήγαμε ένα μήνα διακοπές στην Κρήτη. Αφού επιστρέψαμε από την Κρήτη μείναμε στο χωριό μου, τη Φωτάδα .

Κάθε μέρα , εγώ και ο παππούς μου πηγαίναμε για ιππασία με το άλογό μου. Πηγαίναμε στο σπίτι του παππού και παίρναμε το άλογο. Του βάζαμε τη σέλα του και το χαλινάρι. Έπειτα πηγαίναμε βόλτα στην περιφέρεια ώσπου να κουραστούμε.

Ένα πρωινό , το άλογο ξεδέθηκε και έφυγε από το σπίτι του παππού μου .Μόλις ξύπνησα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο παππούς . Μου είπε πως εκείνη την ημέρα δεν θα έκανα ιππασία γιατί το άλογο είχε φύγει από το σπίτι και δεν ήξερε που είχε πάει. Έτσι ντύθηκα και πήγα μαζί με τον παππού και τον μπαμπά μου να ψάξουμε για το άλογο. Όμως δεν τον βρήκαμε και είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε μήπως του συνέβη κάτι. Την επόμενη μέρα πήγαμε πάλι για ψάξουμε το άλογο . Αυτή τη φορά όμως φτάσαμε πιο μακριά αλλά και πάλι δεν το βρήκαμε . Είχαμε απογοητευτεί και δεν ξέραμε τίποτε για το που ήταν και αν ήταν καλά. Όμως δεν σταματήσαμε να ψάχνουμε . Συνεχίσαμε για πολλές μέρες , μα και πάλι δεν το είχαμε βρει. Υποθέσαμε πως μας το είχαν κλέψει και του είχαν κάνει κακό. Continue reading →