Στο 3^ο Γυμνάσιο Τρικάλων, την περασμένη Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013,  στο πλαίσιο του καινοτόμου εκπαιδευτικού πολιτιστικού προγράμματος  «Εργαστήρι Δημιουργικής Ανάγνωσης και Γραφής: Μελέτη και επεξεργασία νεανικού μυθιστορήματος της Μ. Κλιάφα: Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα»( Σχολικό Έτος 2012-2013) με  συντονίστρια την κ. Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02, φιλόλογο-Δ/ντρια  και υπεύθυνες καθηγήτριες τις κ.κ. Μπανάσιου Ευαγγελία και Ρουσουλιώτη Χαρίκλεια ΠΕ02 φιλολόγους, έγινε παρουσίαση στην πολιτιστική ομάδα των μαθητριών και μαθητών μας από το φιλόλογο-ιστορικό του 2^ου Γυμνασίου Κώστα Μιχαλάκη με θέμα την ιστορία της Εβραϊκής Κοινότητας Τρικάλων.  Ο κ. Μιχαλάκης, που έχει ειδικευτεί στη Νεότερη Ελληνική και Βαλκανική Ιστορία, ιδιαίτερα ενασχολούμενος με τις εβραϊκές κοινότητες, μέσα από φωτογραφίες εποχής (από το αρχείο της κ. Μαρούλας Κλιάφα) και επεξηγηματικά, εύστοχα και γεμάτα χιούμορ σχόλια, διέτρεξε με άκρα μεταδοτικότητα την ενδιαφέρουσα ιστορική πορεία των Εβραϊκών κοινοτήτων στον Ελληνικό χώρο. Άνοιξε με απλότητα και σαφήνεια στους μαθητές μας  ένα ακόμη «παράθυρο» στη σκέψη τους, προκειμένου να κατανοήσουν το Ναζισμό και το Ολοκαύτωμα ως μια προσέγγιση μείζονος ζητήματος στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ιστορία. Τους πρόσφερε πολύτιμα κλειδιά για την αποκωδικοποίηση του  διαφορετικού στην Εκπαίδευση και στην Ιστορία: γιατί οι Εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας αποτελούν, στη μελέτη τους, το διαφορετικό μέσα μας και γύρω μας.

Δύο είναι στη σημερινή ιστοριογραφία οι κυρίαρχες ερμηνείες για την εμφάνιση του ναζισμού και την ακραία συνέπειά του, το Ολοκαύτωμα. Με βάση την πρώτη, ο ιδιαίτερος ιστορικός ρόλος του Χίτλερ και το Ολοκαύτωμα θεωρούνται συνέπεια της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας του γερμανικού έθνους και της απόλυτης σχεδόν διάβρωσης του γερμανικού λαού από την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού. Με βάση τη δεύτερη, οι καθοριστικοί παράγοντες που οδήγησαν στο ναζισμό και το Ολοκαύτωμα δεν έχουν τόσο σχέση με την πολιτισμική ιδιαιτερότητα του γερμανικού λαού, όσο είναι συνέπεια των ιδιαιτεροτήτων του γερμανικού πολιτικού συστήματος: την μη εμπέδωσης δημοκρατικών αξιών- παρά την ύπαρξη κοινοβουλευτικών θεσμών- της κυριαρχίας του στρατού και της γραφειοκρατίας, της παράδοξης συνάρθρωσης ιδεών που έρχονταν σε αντίθεση με το Διαφωτισμό και τον πολιτικό φιλελευθερισμό με τα πλέον προωθημένα επιτεύγματα της δυτικής τεχνολογίας, τελικά της αδυναμίας των ηγετικών ομάδων κυρίως του ναζιστικού κόμματος, του γερμανικού κράτους και της γερμανικής κοινωνίας να αντιληφθούν τις ηθικές συνέπειες της εξόντωσης των πολιτικών και φυλετικών «εχθρών», καταφεύγοντας στη χρήση των πλέον προωθημένων τεχνολογικών μέσων με αποκλειστικό κριτήριο την επινοημένη διαφορά. Ο κ. Κώστας Μιχαλάκης με  καθημερινά παραδείγματα, παρμένα από την Ιστορία της Εβραϊκής Κοινότητας των Τρικάλων, έδειξε στην πολιτιστική μας ομάδα ανάγνωσης και γραφής πως οι  κύριοι άξονες μιας ιστορικής αφήγησης  μπορούν να εμπεδωθούν ακόμη και από μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου, όταν προσφερθούν με άμεσο, ζωντανό και αποδεκτό παιδαγωγικά τρόπο. Για τους μικρούς θεούς, που κάποιοι κρύβουν μέσα τους, δίχως να το ξέρουν, για την υπομονή τους, την καρτερικότητα, την αρετή, την ειλικρίνεια, τη σταθερότητα στην πίστη του ιδανικού στον κόσμο της ατέλειας, αξίζει να  αποκτούμε  την καθαρότητα του πνεύματος για να ξεχωρίσουμε και να καταλάβουμε το ρόλο της μοίρας μέσα στη ζωή των ανθρώπων.

  Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

από τους μαθητές Σδόγκο Ηλία και Νταούλα Λάμπρο της Α΄Γυμνασίου

ΘΕΜΑ

«Οι  φρικαλεότητες  των  Ναζί  στα  στρατόπεδα   συγκέντρωσης  είχαν  σαν  αποτέλεσμα  την  εξολόθρευση  6.000.000  Εβραίων.  Πολλοί όμως  σώθηκαν  τότε  χάρη  στην  αλληλεγγύη  Χριστιανών  συμπολιτών  τους  που  τους  έκρυψαν  με  κίνδυνο  της  ζωής  τους.Τι  οδηγεί  κατά  τη  γνώμη  σας  , τους   ανθρώπους  σε  τέτοιες  μεγαλειώδεις  πράξεις;Πιστεύετε  ότι  στα  χρόνια  μας , κάτω  από  ανάλογες  συνθήκες  ,  οι  άνθρωποι  θα  έδειχναν  την  ίδια  αλληλεγγύη;» 

Το  μεγαλύτερο  έγκλημα  του  20^ου αιώνα και  το  μεγαλύτερο  ομαδικό  στην  παγκόσμια  ιστορία  ως  προς  τη  σύλληψη  της  ιδέας  , την  προμελέτη  , τη  μέθοδο   και   την   εκτέλεση , είναι  το  Ολοκαύτωμα  των  Εβραίων  , κατά   την  περίοδο  του  Β ΄ Παγκοσμίου  πολέμου.

Ο 20^ος  αιώνας  ανήκει  στο  Χίτλερ. Κανείς  άλλος  δεν  απασχόλησε  τόσο  την  ανθρωπότητα  και  δεν  κυριάρχησε  στη  συνείδησή  της  όσο  το  πρόσωπο , που  τα  χρόνια  της  διακυβέρνησής  του  ήταν  χρόνια διεστραμμένης  βίας  και  αφάνταστης  απανθρωπιάς. Ένα  βαθύ  τραύμα  στην  ιστορία   που  ποτέ   δεν  επουλώνεται  .

Η   παραγνώριση  και  η  περιφρόνηση  των  δικαιωμάτων  του  ανθρώπου  , ο  ρατσισμός  και  ο  αντισημιτισμός  που  καθιερώθηκαν  ως  δόγματα  του  γερμανικού  κράτους , οδήγησαν  σε  πράξεις  βαρβαρότητας  και  ωμής  βίας. Ένας  ολόκληρος  λαός  θυσιάστηκε  στο  όνομα  της  «φυλετικής  καθαρότητας  και  της  επιβολής  ιδεολογιών» με  την εφαρμογή  της  « οριστικής  λύσης » , το  πρόγραμμα  συστηματικής  εξόντωσης  σε  στρατόπεδα   θανάτου  με  δηλητηριώδη  αέρια  , τα  κρεματόρια  , την   εξαντλητική  μέχρι  θανάτου  εργασία   και   τα  βασανιστήρια.

Μέσα   απ? όλη   αυτή  τη  φρίκη  κάποιοι  βγήκαν  νικητές , γιατί  κατάφεραν  να  κρατήσουν  την  ανθρώπινή  τους  υπόσταση  με  ένα  λουλούδι  που  πότιζαν  ανάμεσα στα  συρματοπλέγματα , με  μια  πεταλούδα  που  πέταξε  ανάμεσά  τους  και  την  πρόσεξαν  για  λίγο  , με  ένα  τραγούδι  χαρούμενο  που  βρήκαν  το  κουράγιο  να  τραγουδήσουν.

Υπήρχαν  και  οι  άλλοι , που  η  διάσωσή  τους  οφείλεται  στην  άρνηση  κάποιων  χριστιανών   να  εφαρμόσουν  τα  σχέδια  των  Γερμανών  για  την  απέλαση . Διπλωμάτες  και  άνθρωποι  με  επιρροή , ιερωμένοι  ,  αστυνομικοί  , ομάδες , οργανώσεις , οικογένειες  , μεμονωμένα   άτομα  ,  έδειξαν   απίστευτη  αυταπάρνηση   και  αλληλεγγύη  προς  τους  συνανθρώπους  τους  . Με  κίνδυνο  της  ζωής  τους  στάθηκαν  στοργικές  φωλιές  , κρυφοί  παράδεισοι , που  κράτησαν  αυτούς  τους  ανθρώπους  μακριά  από  τη  φρίκη  του  ολοκαυτώματος.

Σε  τέτοιου  είδους  μεγαλειώδεις  πράξεις  οδηγούνται  οι  άνθρωποι που  έχουν  ψυχικές  αρετές , όπως  αλληλεγγύη  , συμπόνια , ευαισθησία  και  αγάπη .  Γνωρίσματά   τους    είναι  η παιδεία , ο  πολιτισμός  , ο     τρόπος   ιεράρχησης  των  αξιών  της  ζωής   και  το  ακέραιο  του  χαρακτήρα  τους.  Δεν  ανέχονται  την  προσβολή  της  δικής  τους  ακεραιότητας  επομένως  και  του  διπλανού  τους , επειδή  γνωρίζουν  πως  « όλοι  οι  άνθρωποι  γεννιούνται    ελεύθεροι  και  ίσοι στην  αξιοπρέπεια  και  τα  δικαιώματα..  Είναι  προικισμένοι  με  λογική  και  συνείδηση , και  οφείλουν  να  συμπεριφέρονται  με  πνεύμα  αδελφοσύνης» , όπως  αναφέρει  το  1^ο  Άρθρο  της  Οικουμενικής  Διακήρυξης  για  τα  Ανθρώπινα  Δικαιώματα  του  Ο.Η.Ε.

 Το  περίσσευμα  ψυχής  που  διαθέτουν , δεν  τους  επιτρέπει  να  διακρίνουν  τους  ανθρώπους  ως  προς  τη  φυλή  ,  τη  θρησκεία  ή  την  ιδεολογία.  Προχωρούν  σύμφωνα  με  τα  πιστεύω  τους  και  γράφουν  συγκινητικές  ιστορίες  ανθρωπιάς  και  αυταπάρνησης .

Σήμερα , παρά  το  ότι  ζούμε  σε  μια  εποχή  έξαρσης  του  ατομικισμού , του  εθνικισμού  και  του  ρατσισμού ,  πιστεύω  πως   σε  μια  ανάλογη  περίπτωση , θα  είχαμε  , ίσως  και  περισσότερες  μεγαλειώδεις  πράξεις.  Υπάρχουν και  σήμερα   άνθρωποι  της  αλληλεγγύης  ,  της  συναδέλφωσης,  της  ανεκτικότητας   και   του  σεβασμού   της  διαφορετικότητας. . Είναι  αυτοί  που  πιστεύουν  στις  ανθρώπινες  αξίες. Είμαστε  όλοι  εμείς  που  διδαχτήκαμε  από  το  ολοκαύτωμα  ότι  πρέπει  ν? αγρυπνούμε  για  τα  δικαιώματά  μας  και  για  τα  δικαιώματα  των  γύρω  μας.  . Ότι   πρέπει  να  εργαζόμαστε  για  τις  βασικές  αξίες  της  ειρήνης , της  δικαιοσύνης ,της  ελευθερίας ,  της  συμμετοχής  στον  αγώνα  για  την  απαλοιφή  στον  κόσμο  του  βασανισμού  και  του  διωγμού.  Το  ολοκαύτωμα  είναι  μια  προειδοποίηση  προς  όλους  μας  για  τον  κίνδυνο  του  μίσους,  του  φανατισμού  ,  του  ρατσισμού  και  των  προκαταλήψεων.

Υπάρχουν  και  σήμερα  άνθρωποι  που  πορεύονται  με  τα  λόγια  του  Μπρεχτ: «Όταν  ήρθαν  να  πάρουν  τους  Εβραίους  , δεν  διαμαρτυρήθηκα , γιατί  δεν  ήμουν  Εβραίος. Όταν  καταδίωξαν  τους  τσιγγάνους  ,ούτε  τότε  φώναξα , γιατί δεν  ήμουν  τσιγγάνος. Όταν  έκλεισαν  το  στόμα  των  Ρωμαιοκαθολικών που  αντιτάσσονταν  στο  φασισμό , δεν  έκανα  τίποτα  γιατί  δεν  ήμουν  καθολικός. Μετά  ήρθαν  να  πάρουν  εμένα., αλλά  δεν  υπήρχε  πια  κανείς  να  αντισταθεί  μαζί  μου».

                                               Σδόγκος    Ηλίας

 Μαθητής   Α   Τάξης   του   3^ου  Γυμνασίου Τρικάλων

«Πολλοί Έλληνες βοήθησαν τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του 2^ου Παγκόσμιου Πολέμου. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες θα έκαναν το ίδιο και στις μέρες μας σε ανάλογη περίπτωση;»

Με την έναρξη του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου και όταν ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία στην Γερμανία από την πρώτη στιγμή και ξεκάθαρα είχε εκθέσει την ιδεολογία και τη ρατσιστική του πολιτική. Εξέφρασε ιδιαίτερη πολεμική διάθεση για τους Εβραίους, που τους θεωρούσε φυλετικά κατώτερους απέναντι στην υπεροχή της «Άριας» γερμανικής φυλής, «υπανθρώπους» και υπεύθυνους για την κρίση όχι μόνο της Γερμανίας αλλά και για τις συμφορές όλου του κόσμου.

Έτσι σταδιακά ξεκίνησε μία κλιμακούμενη σειρά αντι-εβραϊκών μέτρων κοινωνικού αποκλεισμού, στέρησης στοιχειωδών ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, κατάσχεσης περιουσιών, διώξεων, ωμής βίας και  στο δημόσιο κάψιμο βιβλίων (επιστημονικών, λογοτεχνικών) με σκοπό, όπως υποστήριζαν οι Ναζί, την «κάθαρση της γερμανικής κουλτούρας από επικίνδυνες ιδέες».

Η  συνεχιζόμενη αντιεβραϊκή προπαγάνδα ?άριστα ορχηστρωμένη από τον αρμόδιο υπουργό Προπαγάνδας του Ράιχ Γιόζεφ Γκέμπελς- οδήγησε στη «Νύχτα των Κρυστάλλων» κατά την οποία ξέσπασαν σε όλη την επικράτεια του Ράιχ επιθέσεις κατά εβραϊκών συνοικιών, οικογενειών, επιχειρήσεων και  συναγωγών από μέλη της ναζιστικής νεολαίας και των SS, με την ανοχή της αστυνομίας. Την «επίλυση του εβραϊκού ζητήματος» διαδέχτηκε με την βοήθεια του Αδόλφου Χίτλερ και τους Ναζί το άριστα μεθοδευμένο πρόγραμμα της «Τελικής Λύσης» που ισοδυναμούσε με τη φυσική εξόντωση όλων των Εβραίων, καθώς και όλων των τεκμηρίων (αρχείων, συναγωγών, κτιρίων, κ.ά.), που σηματοδοτούσαν την παρουσία τους στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.

Η θλιβερή μοναδικότητά του ολοκαυτώματος των Εβραίων στην ιστορία δεν προέρχεται μόνο από τον μεγάλο αριθμό των θυμάτων που αφανίστηκαν κατά την πραγμάτωση μιας παράφρονος «φυλετικής» ιδεολογίας αλλά από τη σύλληψη αρχικά της ιδέας, την προμελέτη, τη μέθοδο, την εκτέλεση και τελικά τον αφανισμό εκατομμυρίων ανθρώπων για μόνο το λόγο της θρησκείας τους.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Ναζιστική Γερμανία απέλασε εκατομμύρια Εβραίους από τη Γερμανία, από τα κατεχόμενα εδάφη, καθώς και από τις χώρες πολλών από τους συμμάχους του Άξονά της σε κέντρα θανάτου, που συχνά αποκαλούνται στρατόπεδα εξόντωσης, όπου και δολοφονήθηκαν σε ειδικές εγκαταστάσεις αεροθαλάμων με τη μέθοδο αερίων αρχικά με εξάτμιση μονοξειδίου του άνθρακα ή και υδροκυακινού οξέως (π.χ., Άουσβιτς) και θανάτωση σε κινητές μονάδες εξόντωσης με αέρια, δηλ., σε φορτηγά αυτοκίνητα που μετακινούνταν στην ύπαιθρο και σφραγίζονταν ερμητικά, στα οποία διοχετευόταν μονοξείδιο του άνθρακα. Οι Εβραίοι στοιβάζονταν επίσης σε εμπορικά τρένα και με περιοδικές, κλιμακούμενες αποστολές, εκτοπίζονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στην Ελλάδα την ίδια περίοδο πολλοί απλοί άνθρωποι αποφάσιζαν να δώσουν κρησφύγετο στους διωκόμενους Εβραίους συνανθρώπους τους, χωρίς να υπολογίζουν τον κίνδυνο της πιθανής εκτέλεσης αν εντοπιζόταν, αλλά πιο ουσιαστική βοήθεια προσέφεραν άνθρωποι που κατείχαν εξουσία και θέσεις κλειδιά στο ελληνικό κράτος που επίσης ρίσκαραν πολλά για να σώσουν ζωές. Η Αστυνομία του Άγγελου Έβερτ με την συνεργασία έξι ακόμη αξιωματικών της Αστυνομίας και τον τότε προϊστάμενο του Μητρώου του Δήμου Αθηναίων, συνέλαβαν και πραγματοποίησαν το παράτολμο σχέδιο του εφοδιασμού των διωκόμενων Εβραίων με αυθεντικές αστυνομικές ταυτότητες.
Οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους ήταν υποψιασμένοι, και για αυτό, έπρεπε να παρθούν προσεκτικά όλα τα μέτρα και τίποτε να μην αφεθεί στην τύχη. Τα χριστιανικά ονόματα που εμφανίζονταν στα πλαστά δελτία έπρεπε να είναι καταχωρημένα στα μητρώα του Δήμου Αθηναίων, για την περίπτωση που θα γινόταν σχετικός έλεγχος από τους Ναζί. Αλλά, για να έχει μια οικογένεια την οικογενειακή της μερίδα στα μητρώα αυτά, έπρεπε να φαίνονται -και να είναι διαθέσιμα- τα αντίστοιχα πιστοποιητικά βάπτισης, τα οποία φυσικά εκδίδονταν από την Εκκλησία, με προγενέστερη ημερομηνία.
Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός επίσης με μεγάλο προσωπικό του κίνδυνο, κάνει μια τεράστια προσπάθεια να σώσει όσους μπορεί. Εκτός από το να βοηθάει να κρυφτούν μικρά παιδιά σε μοναστήρια, συνεννοήθηκε επίσης με τον Προϊστάμενο του Δήμου Αθηναίων και ο τελευταίος άνοιξε ιδιαίτερο δημοτολόγιο και μετά τη βάφτιση, τους δίνει πιστοποιητικό ότι είναι Έλληνες Χριστιανοί.

Το ερώτημα τώρα είναι: «Οι Έλληνες θα βοηθούσαν σήμερα τους Εβραίους σε ανάλογη περίπτωση;»

Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας η σύγχρονη κοινωνία έχει υποστεί βαθιές αλλαγές. Οι άνθρωποι ζουν συγκεντρωμένοι σε υπερτροφικά αστικά κέντρα, σε βιομηχανικές πόλεις, με πληθυσμό που ανέρχεται σε εκατομμύρια κατοίκους. Διαμένουν σε κλειστά διαμερίσματα πολυώροφων πολυκατοικιών, άγνωστοι συνήθως μεταξύ αγνώστων, χωρίς ταυτότητα και όνομα. Mε τον ξέφρενο ρυθμό ζωής που ζει ο σύγχρονος άνθρωπος έχασε τη ζεστασιά της παραδοσιακής κοινοτικής συμβίωσης. Ανώνυμος και αποξενωμένος μέσα στις μάζες των συνανθρώπων του, χάνει ολοένα και περισσότερο την προσωπικότητά του.

 Η έλλειψη χρόνου, ο καταναλωτισμός, η επικράτηση του ατομικού συμφέροντος, αποξένωσαν επίσης τον άνθρωπο από τους άλλους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν έχουν μεταξύ τους επικοινωνία και συνεργασία αλλά επικρατεί μοναξιά και αδιαφορία για τον συνάνθρωπό τους.

Παρόλα αυτά όμως, η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι και σήμερα και κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι Έλληνες θα βοηθούσαν τους Εβραίους συνανθρώπους τους σε ανάλογη περίπτωση. Το πιστεύω αυτό για πολλούς λόγους:

Πρώτα απ? όλα γιατί η Ελλάδα μπορεί να είναι μικρή σε έκταση χώρα αλλά πολύ μεγάλη σε δόξα. Καμιά χώρα δεν έχει να επιδείξει ιστορία τόσων χιλιετηρίδων. Μια ιστορία που είναι γεμάτη χρυσές σελίδες, γεμάτη θυσίες, ολοκαυτώματα, ηρωισμούς. Καμιά χώρα δεν έχει γεννήσει τόσους ήρωες, καμιά χώρα δεν έχει στήσει τόσα τρόπαια νίκης, δεν έχει υψώσει τόσους βωμούς θυσίας. Η Ελλάδα δίδαξε πρώτη στον κόσμο ότι η ελευθερία πρέπει να είναι το ύψιστο αγαθό του ανθρώπου. Το μεγαλύτερο ιδανικό για χάρη του οποίου αξίζει ο άνθρωπος να θυσιάζεται.

Επίσης πιστεύω ότι ο Έλληνας είναι μια ξεχωριστή πάστα ανθρώπου. Έχει μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση κατά πολύ διαφορετική από τους πολίτες όλων των άλλων χωρών. Αγαπά παράφορα την ζωή και την ελευθερία και δεν θα τα αντάλλαζε με όλα τα χρυσάφια του κόσμου. Μπροστά στον κίνδυνο μένει πάντα απτόητος και είναι πάντα ανδρείος. Ο Έλληνας από την φύση του ποτέ δεν λυγά, δεν προσκυνά, δε γονατίζει, περιφρονεί το θάνατο και φτάνει τραγουδώντας σ? αυτόν. Γίνεται λιοντάρι, ατσάλι, αδούλωτος πάντα και γενναίος. Ο Λεωνίδας, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Διάκος είναι μερικοί που αποδεικνύουν την γενναιότητα του Έλληνα. Μπροστά στον κίνδυνο οι Έλληνες μονιάζουν και αδελφώνονται.

Ο Έλληνας είναι ακόμη και πολύ φιλότιμος. Όσοι ξέρουν να προκαλέσουν το φιλότιμο του Έλληνα μπορούν να επιτύχουν από αυτόν σπουδαία πράγματα, τα οποία με τη βία και τον εξαναγκασμό δε θα πετύχαιναν ποτέ.

Η Ελλάδα υπήρξε κοιτίδα του πολιτισμού. Κανένας λαός επίσης δεν είναι τόσο φιλόξενος όσο ο ελληνικός. Άλλωστε ο «Ξένιος Ζεύς» εδώ γεννήθηκε. Ο ξένος για τον Έλληνα είναι κάτι το ιερό που πρέπει να προστατεύσει και να εξυπηρετήσει. Τέλος ο Έλληνας είναι χριστιανός ορθόδοξος και έχει βαθειά θρησκευτική πίστη. Βλέπει το συνάνθρωπό του με αγάπη και ταπεινοφροσύνη και του συμπαραστέκεται με συμπόνια στις δύσκολες στιγμές του.

Επειδή λοιπόν σήμερα, οι Εβραίοι της Ελλάδας δραστηριοποιούνται ?ε ισοτιμία σε κάθε το?έα της σύγχρονης ελληνικής ζωής, αποτελώντας παλαιό και πολύτιμο ανθρώπινο κο??άτι στο μωσαϊκό της νεοελληνικής κοινωνίας και επειδή τα ελληνοχριστιανικά μας ιδεώδη, θέλουν πάντα τον Έλληνα θεοσεβούμενο, πατριδολάτρη, ελευθερολάτρη και δίκαιο, ο Έλληνας δεν θα μπορούσε παρά να βοηθήσει όχι μόνο τους Εβραίους αλλά και οποιονδήποτε χρειαζόταν τη βοήθειά του.

Έτσι είναι πλασμένος ο Έλληνας, να σκέφτεται όχι με το μυαλό του αλλά με την καρδιά του!!!

 Τρίκαλα 14-01-2013

Λάμπρος I. Νταούλας

Μαθητής  Α΄  Τάξης του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Ταξίδι στο Μόναχο

Εργασία των μαθητών της Γ΄ Γυμνασίου στο μάθημα των Γερμανικών

Υπεύθυνες καθηγήτριες: Ψάλλα Αθανασία, Βαλκανιώτη Αθανασία (Καθηγήτριες Γερμανικής Φιλολογίας)

Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Εργασία του μαθητή του Β1 Γουναρόπουλου Στέλιου στα πλαίσια εκπαιδευτικού προγράμματος Βυζαντινού Πολιτισμού.

Βυζαντινή Μουσική

Εργασία του μαθητή του Β4 Κίμωνα Τσιλιώνη στα πλαίσια του προγράμματος Βυζαντινού πολιτισμού.

Πρωτότυπο κείμενο, «κατασκευασμένο» από το μαθητή του Β1 Γούλα Ηλία στο πλαίσιο του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής

Συντονίστρια-υπεύθυνη. Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια  3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Πριν από τέσσερις εβδομάδες διοργανώθηκε στην Αθήνα, υπό την ένωση Ελλήνων Φυσικών ένα συνέδριο με θέματα που αφορούσαν στην σύγχρονη Φυσική, αλλά και στην γενικότερη γνώση των Φυσικών Επιστημών.Το συνέδριο ήταν πολύ ενδιαφέρον και οι φημισμένοι ομιλητές κατάφεραν να εξάψουν το ενδιαφέρον μας για τις επιστημονικές απόψεις του 21^ου αιώνος και έλυσαν τις πάσης φύσεως απορίες μας, έτσι ώστε να καταλάβουμε καλύτερα τις Φυσικές Επιστήμες.

Η πρώτη φάση του συνεδρίου διοργανώθηκε την Παρασκευή : 14-15-16/12/12) στο ξενοδοχείο Τιτάνια στην Αθήνα. Η πρώτη ομιλία από τον κύριο Σιμόπουλο μας έκανε να καθόμαστε στην άκρη της καρέκλας και στην συνέχεια δόθηκαν ομιλίες από τους κυρίους Δανέζη και Θεοδοσίου, συζητήθηκαν θέματα και λύθηκαν απορίες σε θέματα όπως η καταστροφή του κόσμου και η ύπαρξη χωροχρονικών δινών. Στο τέλος υπήρξε ζωντανή σύνδεση με το κέντρο λειτουργίας του μεγάλου Ανδρονικού Συγκρουστή (LHC) και επικοινωνήσαμε ζωντανά με κάποιους από τους κορυφαίους Πυρηνικούς Φυσικούς του κόσμου και έγιναν πολλές ερωτήσεις για το πιο φλέγον θέμα της εποχής, την ύπαρξη του Μποζονίου ΗIGGS και την «προέλευση της ύλης» αλλά και το χρόνιο ερώτημα, το ερώτημα της μεγάλης εκρήξεως.

Το Σάββατο διεξήχθη η δεύτερη φάση, που παρ? όλο που ήταν ολοήμερη και κράτησε από τις εννέα το πρωί μέχρι τις επτά το απόγευμα δεν μας κούρασε καθόλου, αφού τα θέματα ήταν και πάλι πολύ ενδιαφέροντα και οι ομιλίες κατάφεραν να διεγείρουν την περιέργεια μας και να αναπτύξουν την αγάπη μερικών παιδιών για την Φυσική και τις λοιπές Επιστήμες. Το πρώτον θέμα εισήχθη από τον διακεκριμένο κύριο Γραμματικάκη, ο οποίος μας έκανε λόγο για την ανάγκη της αναθεώρησης ενός νόμου της Νευτώνειας Φυσικής, καθώς και για τον, εν μέρει, λάθος τρόπο που το Υπουργείο δίνει εντολή να διδάσκεται η Φυσική στα σχολεία. Επίσης μας είπαν και για τα πιο ωραία θέματα Φυσικής, Αστρονομίας, Χημείας και Ρομποτικής όπως οι μελανές οπές, οι κοσμικές μπαταρίες , τα μεταυλικά, νέες μορφές ενέργειας και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το πείραμα της Φιλαδέλφειας και αφού μεσολάβησε ένα διάλειμμα έγιναν πειράματα που δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε στο σπίτι μας και έτσι κατανοήσαμε μερικά θέματα που μας «έκαιγαν».

Η τρίτη φάση και ολοκλήρωση του συνεδρίου έγινε την Κυριακή. Υπήρξε και η συνταρακτική ομιλία του Κυρίου Πράντζου σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινης νοημοσύνης στο σύμπαν. Το συνέδριο έκλεισε με την ομιλία σχετικά με την οικολογική ισορροπία και την προστασία της βιόσφαιρας, καθώς και για το πώς θα μειωθούν οι επιδράσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου. Γενικά, η τρίτη μέρα είχε θέμα το φυσικό περιβάλλον και τους πλανήτες καθώς μας μίλησαν για τα πολυσυζητημένα θέματα των ταξιδιών σε άλλους πλανήτες.

Έτσι έληξε αυτή η συνάντηση Φυσικών και μελλόντων Φυσικών, και όλοι φανήκαμε τεθλιμμένοι που τέλειωσε, καθώς η περιέργεια και το ενδιαφέρον μας είχε διεγερθεί τόσο που, πιστεύω, πως οι περισσότεροι θα ήθελαν να ακούσουν άλλες τόσες ομιλίες.  Αν μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναπάω σε μια τέτοια συγκέντρωση, σίγουρα θα ξαναπήγαινα .

Γούλας Ηλίας-Απόστολος, μαθητής Β΄ Τάξης 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Γιατί παίρνει μέρος το σχολείο μας στο Πρόγραμμα Αναδοχής της ActionAid;

?..διότι ανοίγει στην εκπαιδευτική κοινότητα ένα ?παράθυρο? στον κόσμο και τη σύγχρονη πραγματικότητα που επικρατεί σε αυτόν.

Μέσω του Αναδοχής Προγράμματος Παιδιού οι μαθητές ενημερώνονται για τα παγκόσμια ζητήματα, αναπτύσσουν την κριτική τους σκέψη και αποκτούν κοινωνική συνείδηση με στόχο να αναλάβουν δράση ως ενεργοί πολίτες του κόσμου.

Το Πρόγραμμα αναδοχής Παιδιού είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να δώσουμε παγκόσμιο χαρακτήρα στη σχολική γνώση, ενισχύοντας ταυτόχρονα πολλά μαθήματα.

Ξένη Γλώσσα

 Μεταφράζουν το  γράμμα τους προς την Urmila στα Αγγλικά και το αντίστροφο.Μαθαίνουν λέξεις στην τοπική της γλώσσα.

Πληροφορική 

Κάνουν έρευνα στο διαδίκτυο και ανακαλύπτουν πληροφορίες για την Ινδία.

 Μαθηματικά 

Επιλέγουν τον τρόπο πληρωμής και αποφασίζουν πως θα συγκεντρώσουν τα χρήματα.

 Περιβαλλοντική Αγωγή

 Με αφορμή τις πλημμύρες που έπληξαν την Ινδία, ερευνούν το φυσικό της περιβάλλον και τις επιπτώσεις που έχουν οι κλιματικές αλλαγές στις ζωές των κατοίκων.

 Εικαστικά 

Μαζί με το γράμμα στέλνουν στην Urmila συχνά και ζωγραφιές που φτιάχνουν μόνα τους.

 Μουσική

 Ανακάλυψαν σε μια συλλογή με μουσικές του κόσμου και ένα τραγούδι από την Ινδία! Πρότειναν να ηχογραφήσουν ένα ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι για την Urmila.

Ευελπιστούμε ότι η όλη διαδικασία εμπνέει τα παιδιά που θέλουν να οραματίζονται έναν κόσμο δικαιότερο, έναν κόσμο ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες του πλανήτη.

 Υπεύθυνη καθηγήτρια: Τέγου Αγορίτσα, καθηγήτρια Αγγλικών.

Πρωτότυπο κείμενο, του μαθητή του Β3  Μπρουζούκη Βασίλη «κατασκευασμένο» στο πλαίσιο του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής

Συντονίστρια-υπεύθυνη: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός,

Δ/ντρια 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Διάβασα το βιβλίο ”Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα” από περιέργεια γιατί η συγγραφέας του μου ήταν πρόσωπο γνώριμο. Με κατέπληξε το περιεχόμενό του. Ήταν ένα βιβλίο που μου έδωσε πολλά. Μέσα από την ιστορία μιας νεαρής έφηβης, της Ρεβέκκας, έμαθα πολλά και προβληματίστηκα για πολλά.

Πρώτα διεύρυνα τις γνώσεις που είχα σχετικά με γεγονότα που συνέβησαν πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η ιστορική αναδρομή, που κάνει η συγγραφέας, αρχίζει το 1933, με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, και τελειώνει το 1945, με την συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Στο χρονικό αυτό διάστημα, αναφέρονται σημαντικά ιστορικά γεγονότα που συμβαίνουν στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, αλλά και στην περιοχή μας, τα Τρίκαλα. Ομολογώ ότι κάποια από αυτά κίνησαν περισσότερο την περιέργειά μου και αναζήτησα περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο. Έτσι άκουσα πρώτη φορά και το τραγούδι ”Va Pansiero” και έμαθα περισσότερα  για το τι ήταν ”το θέατρο στο βουνό”.

Όμως μέσα από αυτό το βιβλίο προβληματίστηκα και για θέματα πέρα από τον πόλεμο, θέματα κοινωνικά. Η Ρεβέκκα είναι παιδί ενός Εβραίου και μιας Χριστιανής και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προβληματίζεται για την ταυτότητά της. Έτσι, το θέμα των μεικτών γάμων μπαίνει στις σελίδες του βιβλίου. Η διακοπή των σχέσεών της με την καλύτερή της φίλη, την Αύρα, μας δημιουργεί προβληματισμούς για το τι είναι φιλία στ’ αλήθεια. Το θέμα του έρωτα θίγεται μέσα από το βαθύ αίσθημα που συνδέει τον Αντρίκο με τη Ρεβέκκα. Η συγγραφέας δεν αφήνει απ’ έξω κι ένα άλλο θέμα που μας αφορά, το ρόλο του σχολείου ”…για να πάμε μπροστά σαν χώρα χρειαζόμαστε ανθρώπους μορφωμένους…”, έλεγε ο πατέρας της Ρεβέκκας και την υποχρέωνε να διαβάζει με τις ώρες στο σπίτι.

Δυνατό σημείο του βιβλίου αποτελούν και οι ήρωές του, πρόσωπα με ιδιαίτερο ψυχικό κόσμο. Χαρακτήρες διαφορετικοί, εργατικοί, ευαίσθητοι, αποφασιστικοί, θαρραλέοι, πατριώτες αλλά και προδότες, δωσίλογοι. Ένας ολόκληρος κόσμος περνάει από μπροστά μας και μας αφήνει κάτι από τα συναισθήματά του, τις ιδέες του, τον κόσμο του.

Εντύπωση μου έκανε η φράση που λέει η Ρεβέκκα ”…στο πιάνο υπάρχει ένα κενό όπως και στη ζωή μου…”. Μου φάνηκε αλλόκοτο για να είναι αληθινό. Πώς μπορεί να είσαι νέος και να έχεις ήδη κενό στη ζωή σου; Η Ρεβέκκα όμως είχε. Έζησε και πέρασε τη δοκιμασία του πολέμου και της Κατοχής. Έπρεπε όμως να συνεχίσει τη ζωή της και όπως η ίδια δήλωσε θα το έκανε. Με τη στάση της αυτή τονίζει τη στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στη ζωή, να αφήνουν πίσω τις άσχημες καταστάσεις και να συνεχίζουν.

Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα, ένα βιβλίο που πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί από όλους, έφηβους και ενήλικες.

Κατοχή 1940 – 1945

Εργασία σε Power Point 7 του μαθητή της Γ΄τάξης Χατζή Χρήστου με θέμα:”Η κατοχή από το 1945 έως το 1945 και το τέλος του πολέμου. Ο ρόλος του Αδόλφου Χίτλερ” στα πλαίσια του προγράμματος   «Εργαστήρι Δημιουργικής Ανάγνωσης και Γραφής: Μελέτη και επεξεργασία νεανικού μυθιστορήματος της Μ. Κλιάφα: Μια μπαλάντα για τη Ρεβέκκα»

 Συντονίστρια: Ηλιάδη Αμαλία ΠΕ02, Δ/ντρια 

Υπεύθυνοι καθηγητές: Μπανάσιου Ευαγγελία,  Ρουσουλιώτη Χαρίκλεια ΠΕ02)

ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ – ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Συγκριτική εργασία -Παρουσίαση σε Power Point7 στα πλαίσια του προγράμματος από το μαθητή του Β3 Ντούβλη Στέφανο