Στις  4-5/2/2013, στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος «Βιότοπος ? Η φύση στην αυλή μας», πραγματοποιήσαμε την εκδρομή μας στην  Άρτα. Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στο γραφικό Μέτσοβο, μια ορεινή κωμόπολη του νομού Ιωαννίνων με υψόμετρο 1.160μ. Το Μέτσοβο είναι ένας παραδοσιακός οικισμός στα όρια με τον νομό Τρικάλων. Η αμέσως επόμενη  στάση μας ήταν στα  Ιωάννινα τα οποία  βρίσκονται στο βορειοδυτικό κομμάτι της ηπειρωτικής Ελλάδας, στο κέντρο του ομώνυμου λεκανοπεδίου. Είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας με πλούσια πολιτιστική παράδοση και σύγχρονες αναπτυξιακές επιχειρήσεις. Εκεί είδαμε το κάστρο των Ιωαννίνων και είχαμε ελεύθερο χρόνο για να ανακαλύψουμε μόνοι μας ομορφιές της περιοχής. Μετά από αρκετές ώρες λοιπόν φτάσαμε στην Άρτα.

Αρχικά περάσαμε από το  κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Αράχθου Άρτας το οποίο ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2002. Εκεί, μέσα από μια υπέροχη διαδρομή μέσα στη λουλουδιασμένη φύση, κατευθυνθήκαμε στον  φάρο που υπάρχει και παρατηρήσαμε διάφορα πουλιά που βρισκόταν στην λίμνη. Με την επίσκεψή μας στο μουσείο αλιείας του  προγράμματος γνωρίσαμε διάφορα ζώα και πουλιά που δεν γνωρίζαμε πριν και επίσης ικανότητες και χαρακτηριστικά κάποιων που ήταν όντως πολύ ενδιαφέροντα. Στο τέλος  αυτής της λίγο κουραστικής αλλά ενδιαφέρουσας μέρας φάγαμε σε μια ταβέρνα της πόλης. Και κάπως έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα. Τη δεύτερη μέρα της εκδρομής μας επισκεφτήκαμε το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Πουρναρίου 1 (Δ.Ε.Η) Έπειτα περάσαμε από την πλατεία Ζέρβα και από το κάστρο της Άρτας. Επίσης είδαμε το πρώτο νοσοκομείο και στη συνέχεια περπατήσαμε στην οδό Σκουφά. Είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε πολλούς και με μεγάλη ιστορία ναούς όπως την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Θεοδώρας (πολιούχος της Άρτας) και την Παναγία των Βλαχερνών.  Τέλος μας δόθηκε η ευκαιρία να περπατήσουμε στην λιθόκτιστη γέφυρα του ποταμού Αράχθου που μέχρι και σήμερα όταν την  περνούν οι Αρτινοί χαμηλώνουν τη φωνή και τα μάτια αποδίδοντας φόρο τιμής στην Πρωτομαστόρισσα που με την θυσία της αλλά και με την αλλαγή των κατάρων της σε ευχές πρόσφερε στους προγόνους της ότι πιο απαραίτητο για την επιβίωση και την ευμάρειά τους: το γεφύρι που ενώνει τις δύο όχθες του Αράχθου και όχι μόνο.

  Όλα τα παραπάνω λοιπόν αξιοθέατα θαυμάσαμε στην πόλη της Άρτας και επιστρέψαμε και πάλι στα Τρίκαλα. Προσωπικά η εκδρομή, μου πρόσφερε πολλά πράγματα και είμαι χαρούμενη που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την πόλη της Άρτας και τα αξιοθέατά της. Με την επίσκεψη μας στο κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης «ξύπνησε» το ενδιαφέρον μου για περιβαλλοντικά προβλήματα, απέκτησα ουσιαστικές γνώσεις και κατάλαβα ότι πρέπει να κρατήσουμε μια υπεύθυνη στάση και συμπεριφορά απέναντι στην προστασία της οικολογικής ισορροπίας, της ποιότητας ζωής και της βιώσιμης ανάπτυξης πριν να είναι πολύ αργά? Όλα αυτά όμως δεν θα είχαν γίνει χωρίς την κυρία Τέγου  η οποία οργάνωσε αυτή την εκδρομή και την ευχαριστούμε όλοι πολύ.

Ξάνθη Τριανταφυλλιά, μαθήτρια Γ΄ Γυμνασίου 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων

Συντονίστρια: Μπανάσιου Ευαγγελία, φιλόλογος ΠΕ02

Δείτε εδώ την τελική παρουσίαση του προγράμματος

Συντονίστρια: Αμαλία Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός ΠΕ02, Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Δείτε εδώ την τελική παρουσίαση του προγράμματος

MYSTRAS – MONEMVASIA

από τη μαθήτρια της Β΄ τάξης Ζησοπούλου Ευθυμία.

μια εργασία σε Power Point  της μαθήτριας του Β3 Λυδίας Παπαγόρα στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος “Βιότοπος, η φύση στην αυλή μας”

Θρύλοι και παραδόσεις του Ν. Τρικάλων

Εντυπώσεις από την περιβαλλοντική επίσκεψη στο Νυμφαίο-Φλώρινα

από το μαθητή του Α3 Τσαγκαδόπουλο Θανάση

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-Σδόγκος Ηλίας , μαθητής της Α΄τάξης

Γκότσιου Κατερίνα-επιστολή, μαθήτρια της Γ΄ τάξης

από τη μαθήτρια του Α3 Παπαδοπούλου Κωνσταντίνα:

Εντυπώσεις από την περιβαλλοντική επίσκεψη στη Φλώρινα   Επίσης δείτε την εργασία της ίδιας μαθήτριας στα πλαίσια του προγράμματος “Ταξίδι στη χώρα των λιμνών” που παρακολούθησαν οι μαθητές ΚΠΕ Μελίτης Φλώρινας: Γράμμα στο Δήμαρχο από τους επενδυτές ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή των Πρεσπών.

και από τη μαθήτρια του Α1  Ευαγγελίνα Κόκκα: 

Το σχολείο μας διοργάνωσε και πραγματοποίησε διήμερη περιβαλλοντική επίσκεψη στην οποία συμμετείχαν οι μαθητές της Α΄ γυμνασίου. Το πρωί της επίμαχης ημέρας όλοι οι συμμετέχοντες μαθητές συγκεντρωθήκαμε στο προαύλιο του σχολείου. Αναχωρήσαμε φορτωμένοι με τις αποσκευές  μας και τον έντονο ζήλο μας για γνώση και μάθηση.

          Γνωρίζαμε πως το ταξίδι ήταν πολύωρο και η διαδρομή μεγάλη, ίσως και πρωτόγνωρη για τους περισσότερους μαθητές. Γι? αυτό το λόγο, οι καθηγητές μας είχαν αναθέσει σε ορισμένα παιδιά την εύρεση και ανάγνωση πληροφοριών που σχετίζονταν με τις περιοχές που θα επισκεπτόμασταν στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μας εκδρομής. Έτσι, συγκεντρώσαμε αρκετές πληροφορίες που θα μας βοηθούσαν στη μετέπειτα πορεία της εκδρομής.

          Μετά την άφιξή μας στο ορεινό χωριό Νυμφαίο, περιηγηθήκαμε στην περιοχή. Ήταν πολύ γραφικό, με πέτρινα διώροφα οικήματα και υπέροχες μαρμάρινες προτομές. Πεζοπορούσαμε μέσα από στενά πλακόστρωτα δρομάκια. Ύστερα από μια μεγάλη διαδρομή φτάσαμε στο καταφύγιο της καφέ αρκούδας, που ανήκει στην περιβαλλοντική οργάνωση «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ». Ο «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ» είναι μία μη κυβερνητικού και κερδοσκοπικού χαρακτήρα οργάνωση και είναι υπεύθυνη για την προστασία της καφέ αρκούδας , η οποία είναι είδος προς εξαφάνιση.Ιδρύθηκε το 1992. Έπειτα περπατήσαμε σε ένα λασπώδες μονοπάτι και ακούσαμε με προσοχή τα λόγια του ξεναγού. Μας μίλησε για την καφέ αρκούδα και την πορεία της ιστορίας της. Μας εξήγησε πως αρχικά οι αρκούδες ήταν υπό την κατοχή αθίγγανων, οι οποίοι τις βασάνιζαν βάναυσα δένοντάς τες με μία αλυσίδα. Όμως μετά την ίδρυση του «ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ» η σπάνια καφέ αρκούδα προστατεύεται και περιθάλπτεται στους ειδικούς χώρους του καταφυγίου. Για καλή μας τύχη, συναντήσαμε τρείς καφέ αρκούδες οι οποίες είχαν μόλις ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο χωρισμός των αρκούδων ανάλογα με τον χαρακτήρα τους και η στείρωση τους, επειδή θεωρούνται ανίκανες να «νουθετήσουν» τα παιδιά τους σωστά. Επιστέφοντας στο λεωφορείο η διευθύντρια του σχολείου μας μίλησε για τη «Νίκειο Σχολή» που λειτούργησε ως πρότυπο σχολείο και ανέδειξε μεριές από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του Μακεδονικού Αγώνα.

          Ύστερα μεταβήκαμε στο ΚΠΕ Μελίτης Φλώρινας όπου χωριστήκαμε σε ομάδες και κάναμε ταξίδι στη χώρα των λιμνών. Συζητήσαμε για διάφορα θέματα που αφορούν τις Πρέσπες όπως η χλωρίδα και η πανίδα τους. Ο υδάτινος όγκος των Πρεσπών ενώνει τρείς χώρες την Ελλάδα, την Αλβανία και την Π.Γ.Δ.Μ. Το δάσος της περιοχής είναι από τα πιο πλούσια της χώρας μας και καλύπτεται από βελανιδιές, πανύψηλες οξιές, σημύδες αλλά και από δένδρα μοναδικά στον ελληνικό χώρο, τα λεγόμενα ενδημικά φυτά. Στα νερά των Πρεσπών καθρεφτίζεται το γενικό κάλλος της ευρύτερης περιοχής, μιας περιοχής στην οποία έχουν βρει καταφύγιο μερικά από τα πιο σπάνια είδη πουλιών και ζώων. Η εντυπωσιακή βιοποικιλότητα του τόπου αυτού, σε συνάρτηση με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα είχαν ως αποτέλεσμα να ανακηρυχθεί η περιοχή «Εθνικός Δρυμός». Ο υγρότοπος των Πρεσπών αποτελεί έναν από τους 11 ελληνικούς υγροτόπους διεθνούς σημασίας. Στις δασωμένες πλαγιές των γύρω βουνών και στους καλαμιώνες των νερών υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 1200 είδη φυτών, 15 είδη ψαριών, 11 είδη αμφιβίων, 40 είδη θηλαστικών και 260 είδη πτηνών. Σε αυτόν τον «επίγειο παράδεισο» φωλιάζουν και αναπαράγονται μερικά από τα σπανιότερα είδη του ζωικού βασιλείου. Μάθαμε για τους ερωδιούς, τους κορμοράνους, τις χήνες, τους σταυραετούς, τους σταχτοτσικνιάδες, τους ροδοπελεκάνους, τους αργυροπελεκάνους, αρκετά είδη βατράχων και 20 είδη ερπετών. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα μας ανέθεσαν τη συγγραφή επιστολών προς τις τοπικές αρχές.

          Την επόμενη ημέρα αναχωρήσαμε από το ξενοδοχείο νωρίς το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς την Εταιρία Προστασίας Πρεσπών. Αφού αφιχθήκαμε στο κέντρο πληροφόρησης ενημερωθήκαμε και «απομηζύσαμε» βασικές πληροφορίες για τις Πρέσπες και την ορνιθοπανίδα τους. Ύστερα ανεβήκαμε το λόφο Κρίνα που αποτελεί το σημείο τομής των δύο λιμνών και παρατηρήσαμε τα πτηνά, Δουλέψαμε ομαδικά πάνω σε διάφορα φύλλα εργασίας που αφορούσαν την πανίδα. Το τοπίο ήταν τόσο γαλήνιο που έκανε τις κοπιαστικές μας δραστηριότητες να μοιάζουν τόσο εύκολες.

          Διαβήκαμε την πλωτή πεζογέφυρα και φτάσαμε στο μικρό νησάκι του Αγίου Αχιλλείου. Ύστερα από μία μακροσκελή πεζοπορία, επισκεφθήκαμε την περίφημη βασιλική του Αγίου Αχιλλείου, η οποία κτίστηκε το 983 μ.Χ  από τον Τσάρο των Βούλγαρων Σαμουήλ. Εκεί είχαμε μία σύντομη ενημέρωση.

           Ιδιαίτερης φυσικής σημασίας ήταν η λίμνη της Καστοριάς την οποία επισκεφθήκαμε κατά τη στάση μας στην Καστοριά. Δυστυχώς η εκδρομή είχε φτάσει στο τέλος της.

          Τα συναισθήματά μου ποικίλα και ανάμικτα. Πάντως το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η αίσθηση της ικανοποίησης, επειδή αποκομίσαμε πολλές γνώσεις και καινούριες εμπειρίες. Μέσα επίσης από τη συλλογική μας προσπάθεια αναδείξαμε το ομαδικό μας πνεύμα αποδεικνύοντας για πολλαπλή φορά ότι το σχολείο είναι και μπορεί να αποτελέσει κοιτίδα δημιουργίας και πολιτισμού.

στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος με θέμα: ” Βιότοπος. Η φύση στην αυλή μας” με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Τέγου Αγορίτσα, καθηγήτρια Αγγλικών,  από το μαθητή του Α3 Λέγκα Σωτήρη. Δείτε εδώ την παρουσίαση…

Ήταν τέλος του προηγούμενου μήνα όταν με το σχολείο μας πραγματοποιήσαμε περιβαλλοντική επίσκεψη στην Άρτα. Ο προορισμός μας χαρακτηρίζεται από πλούσιο φυσικό περιβάλλον. Οι δύο μέρες που διήρκησε η εκδρομή, πραγματικά ήταν λιγοστές για ένα τόσο ενδιαφέρον φυσικό τοπίο.

Ξεκινήσαμε νωρίς από την πόλη των Τρικάλων, για να αρχίσει η πολυπόθητη εκδρομή μας. Πρώτος μας σταθμός το Μέτσοβο. Η θέα μαγευτική, μέσα στα επιβλητικά έλατα που στολίζουν την περιοχή. Το μεγαλείο της φύσης των Ηπειρώτικων βουνών. Έπειτα από μια γρήγορη στάση, το λεωφορείο μας συνέχισε για τον τελικό μας προορισμό. Καθ? όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, δεν χορταίναμε να παρατηρούμε τη μαγεία της φύσης. Όλα τόσο αρμονικά φτιαγμένα και συνδυασμένα μεταξύ τους. Μια πανδαισία!

Η διαδρομή εξελίχτηκε τόσο γρήγορα, που φτάσαμε στο ξενοδοχείο χωρίς να το καταλάβουμε. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, ξεκινήσαμε για το περιβαλλοντικό κέντρο της πόλης. Μόλις αφιχθήκαμε, ξεκινήσαμε ένα μικρό περίπατο μέσα στη φύση. Σταθήκαμε σε ένα μικρό ακρωτήριο, που στο τέλος του δέσποζε μοναχικός ένας γραφικός φάρος. Εξερευνήσαμε το φυσικό περιβάλλον, πληροφορηθήκαμε για τη χλωρίδα και την πανίδα. Ένα από τα σημαντικότερα πτηνά της περιοχής, που τελούν υπό εξαφάνιση, είναι ο Αργυροπελεκάνος. Το συγκεκριμένο είδος παρουσιάζει εντυπωσιακό τρόπο αναπαραγωγής. Ένα γεγονός που μας προκάλεσε την ανησυχία, ήταν η υπερβολική αλιεία, που προκαλεί έντονες παρεμβάσεις στην ισορροπία του τοπικού οικοσυστήματος.

Στη συνέχεια, μεταβήκαμε πίσω στο περιβαλλοντικό κέντρο, όπου παρακολουθήσαμε πλούσιο και ενδιαφέρον οπτικοακουστικό υλικό για την περιοχή. Η έκθεση για τους παραδοσιακούς τρόπους αλιείας, ήταν πολύ διαφωτιστική και ενημερωτική. Η πρώτη μέρα της εκδρομής μας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της, αφήνοντας μας πολύ όμορφες εντυπώσεις, τόσο από τις γνώσεις που αποκομίσαμε, όσο και από τα πανέμορφα τοπία που αντικρίσαμε.

Η δεύτερη μέρα μόλις είχε ξεκινήσει. Προορισμός μας ο Υδροηλεκτρικός σταθμός του Πουρναρίου. Εκεί μας περίμενε ένας πολύ ευγενικός κύριος, που εργάζεται στο σταθμό, ο οποίος θα μας ενημέρωνε. Ξεκίνησε να μας ξεναγεί στους διάφορους χώρους και να μας αναλύει τα μηχανήματα και τις διάφορες λειτουργίες. Η παρουσίαση μακέτας των διαφόρων μηχανημάτων και χώρων μας βοήθησε να καταλάβουμε πως ακριβώς λειτουργεί ο σταθμός. Τρομερή εντύπωση μας προκάλεσαν οι μεγάλοι σωλήνες που συναντήσαμε. Το μέγεθός τους μας έδωσε να κατανοήσουμε τον πολύ μεγάλο όγκο νερού που εισέρχεται στο εργοστάσιο, προκείμενου να πραχθεί το ηλεκτρικό ρεύμα.

Βέβαια, το πιο όμορφο και μεγαλοπρεπές σημείο της συγκεκριμένης επίσκεψης, ήταν λίγο ψηλότερα, καθώς ανεβαίναμε στα διάφορα επίπεδα του σταθμού. Το φράγμα! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουμε αυτή την καταπληκτική κατασκευή. Πραγματικά πελώριο και επιβλητικό.

Έπειτα, επιστρέψαμε πάλι στην Άρτα. Εκεί επισκεφθήκαμε δύο βυζαντινές εκκλησίες. Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας, πολιούχου της Άρτας, ιδρύθηκε το 13ο αιώνα από τη βασίλισσα του Δεσποτάτου Θεοδώρα προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου και λειτούργησε ως γυναικείο μοναστήρι. Μετά το θάνατο του συζύγου της η Θεοδώρα εμόνασε στη μονή, τάφηκε εκεί και ο ναός στη συνέχεια τιμάται στο όνομά της. Ας παραθέσουμε όμως ορισμένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά του.

Από τον παλιό περίβολο του ναού έχει απομείνει μόνο η τοξωτή πύλη, αψίδα εξ ολοκλήρου πλίνθινη που φέρει διακόσμηση. Εσωτερικά, διατηρεί μεγάλο μέρος της γλυπτής και γραπτής του διακόσμησης. Ο ναός αποτελείται από νάρθηκα και εξωνάρθηκα. Επίσης, τα παράθυρα του μεσαίου κλίτους σχηματίζουν ένα είδος υπερυψωμένου φωταγωγού, που καταλήγει σε δίκλινη στέγη. Στην είσοδο του ναού σώζεται και ο μαρμάρινος τάφος της Αγίας. Ο ναός αποτελεί την πιο “ζωντανή” σύνδεση της σημερινής με τη βυζαντινή Άρτα, αφού εκτός από το κτίσμα έχουμε και την “παρουσία” της ίδιας της βασίλισσας του Δεσποτάτου, της πολιούχου Αγίας Θεοδώρας. Έτσι η σημασία του μνημείου αποκτά για τον Αρτινό και μια άλλη ξεχωριστή διάσταση, τη συναισθηματική, αυτή που δίνει μιλιά στα άψυχα και δημιουργώντας μια εσωτερική επικοινωνία, ένα είδος μυστικής σχέσης ανάμεσα σε δημιουργούς και δημιουργήματα, δένει τους ανθρώπους με τα σύμβολά τους.

Η δεύτερη εκκλησία που επισκεφθήκαμε ήταν η Παρηγορήτρια. Κτίστηκε τον 13^ο αιώνα από το Νικηφόρο Α΄ Κομνηνό Δούκα και τη γυναίκα του Άννα Παλαιολογίνα Κατακουζηνή. Από την μεγάλη σταυροπηγιακή μονή σώζονται σήμερα ο ναός, η Τράπεζα και 16 κελιά. Ο ναός εντυπωσιάζει με τις εξωτερικές και εσωτερικές αρχιτεκτονικές καινοτομίες του, ενώ μοναδικός στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική είναι ο τρόπος στήριξης του κεντρικού τρούλου. Όλα τα παραπάνω την καθιστούν μοναδικό δείγμα βυζαντινής ναοδομίας σε όλο τον ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τον Άραχθο ποταμό. Τα νερά του γάργαρα και ολοζώντανα από ορμητικότητα. Δεν θα μπορούσαμε να μην παρατηρήσουμε και το φημισμένο γεφύρι της Άρτας φυσικά.

Ο χρόνος όμως κύλησε τόσο γρήγορα, που πήραμε το δρόμο της επιστροφής, όπου ξανασταματήσαμε ως ενδιάμεσο προορισμό το Μέτσοβο. Αφού περιηγηθήκαμε στα πλακόστρωτα σοκάκια και τα πέτρινα κτήρια, ψωνίσαμε παραδοσιακά προϊόντα από την τοπική αγορά, συνεχίσαμε το ταξίδι της επιστροφής για τα Τρίκαλα.

Η εκδρομή ήταν υπέροχη. Ο χρόνος κύλησε τόσο ανεπαίσθητα, που δεν το καταλάβαμε. Ευτυχώς οι εικόνες που αντικρίσαμε και οι γνώσεις που αποκομίσαμε, ήταν τόσο έντονες, που σίγουρα θα μας κάνουν τη συγκεκριμένη εκδρομή αξέχαστη. Τι καλύτερο από το να μπορείς να συνδυάσεις τη χαρά και τη ξεγνοιασιά μια εκδρομής, με την απόκτηση γνώσεων!

Ηλίας ? Απόστολος Γούλας, μαθητής του Β1 3^ου Γυμνασίου Τρικάλων